Ο άγριος διευθυντής [Book 1] ✔

41: Εφραίμ - Μάνος

Ο Εφραίμ ήταν σοκαρισμένος.

Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουσε.

"Μου κανεις πλάκα τώρα είσαι έγκυος;" την ρώτησε σοκαρισμένος.

"Ο χι" του απάντησε τραυλίζοντας.

Την πλησίασε και με το ένα χέρι έπιασε άπο την μέση της και με το άλλο ακούμπησε την κοιλιά της.

"Είναι δικό μου;" την ρώτησε και εκείνη έγνεψε θετικά. "Με κανείς χαρούμενο. Νίκη συγχώρεσε με σε παρακαλώ..... θόλωσα όταν σε είδα με τον Θείο μου σε παρακαλώ" της είπε καθώς έπεσε στα γόνατα της και την παρακαλούσε.

"Σε έχω συγχωρέσει" του είπε και τα μάτια του έλαμψαν.

Εκείνος ακούμπησε τα χείλη του στα χείλη της. 

Η Νίκη τον αγκάλιασε.

Τον είχε συγχωρέσει μιας και αυτή έφταιγε που της έκανε αυτό.

Αν εκείνη δεν τον είχε απατήσει, τότε ο δεν θα την είχε βιάσει.

Έτσι και αλλιώς έπρεπε να τον συγχωρέσει μιας και τώρα περίμενε το παιδι του.

*****

Είχε ξαπλώσει στο δωμάτιο της και δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της.

Σκεφτόταν τον Μάνο όταν θα μάθει ότι είναι έγκυος θα την μισήσει πολύ.

"Αχ μακάρι να ήσουν παιδί του Μάνου. Θα το ήθελα τόσο πολύ να ήσουν παιδί του" είπε στην κοιλιά της καθώς την χάιδευε

********

Ο Μάνος από την άλλη βρισκόταν στο  γραφείο του και δούλευε τόσο πολύ με σκοπό να την ξεχάσει, όχι μόνο αυτή, αλλά και ότι έχει προηγηθεί.

Στο γραφείο του μπήκε ο Εφραίμ με ένα κουτί με γλυκά στο χέρι.

"Θείε θα γίνω πατέρας" του ανακοίνωσε όλο χαρά.

Ακούγοντάς αυτό ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί.

"Συγχαρητήρια ανιψιέ" του είπε και τον αγκάλιασε.

Από μέσα του ευχόταν το παιδί να είναι δικό του.

Ήθελε τόσο πολύ αυτό το παιδί να είναι δικό του και όχι του Εφραίμ

****

"Μάνο μου, μωρο μου. Σταμάτα να πίνεις" του είπε γλυκά η σύντροφός του.

"ΑΣΕ ΜΕ" της είπε εκείνος φωνάζοντας πιωμένος.

"Τι να κάνω για να σταματήσεις να πίνεις;" τον ρώτησε.

"Να μου πεις ότι το παιδί είναι δικό μου. Ότι η Νίκη είναι δικιά μου το κατάλαβες;" της είπε θυμωμένος  ρίχνοντας της ένα χαστούκι.

"Δεν θα σε αφήσω Νικη να το θυμάσαι. Είσαι δικιά μου και μόνο δικιά μου"

Είπε στον ευατό του και έσπασε το ποτήρι

Story by ~ ntani_ela