OLSG 4: Restart

Caibidil a Ceathair: Brothers

Pumasok naman siya sa isa sa mga silid-aralan at kinuha ang bag niya.

"And where are you going, Mr. Gomez?" ang tanong ng guro sa loob. 

"My brother is here to get me" ang tugon naman ni Elia sa kanyang guro sabay tingin sa amin. Sumunod naman siya at ang iba pang estudyente ng tingin.

"We're so sorry to interrupt" ang magalang na paghingi ng pasensya ni PeeJay. 

"What's happening?" ang tanong ng naguguluhang guro. 

"My brother needs some rest" ang simpleng paliwanag ni PeeJay. Tumango lang naman ang guro at hinayaan lang makaalis si Elia. Nagsimula namang magbulungan ang mga kaklase niya. Kinuha naman ni Peejay ang bag niya. Dumeretcho kami sa parking lot at sumakay sa kotse. Nagsimula namang magmaneho si Peejay.

PeeJay's POV

Umaga pa lang pero napagod na agad ako. Lalo na nung nakaharap ko yung bruhang si Serafina na yun. I feel guilty sa pagpapabagsak ko sa kumpanya niya but it's beyond my control, she pushed me to do this.

"PeeJay" si Clarissa. "When we left the Principal's office... that Serafina. Biglang nag-iba ang ugali niya after niyang tignan ang phone niya. What did you do?"

"Nothing special; pinabagsak ko lang naman ang maliit niyang kumpanya" ang simple ko namang tugon. 

"Kuya-"

"PeeJay"

"Kuya PeeJay, hindi mo naman kailangang gawin yun." ang komento niya. Nakita ko namang tumango si Clarissa.

"The first thing you should learn is... You h ave to respect people" ang pagsisimula ko. "HIndi mo alam baka ang taong kausap mo ay mahalaga palang tao. Just a few years ago, tinulungan namin-natin ang kumpanya nila.  They were almost bankrupt that time, too. Her lack of respect and humility brought that company to ruins. To be affliated with those people is unlucky."

"Ibang-ibang ka nga kanina" ang komento ni Clarissa. "Medyo nakakatakot"

"Well, that's the businessman side of me" ang paliwanag ko naman. 

"Kuya, aalis na ba talaga ako sa pinapasukan ko?" ang tanong ni Elia.

"It's the only option" ang tugon ko naman.  "Pagkatapos ng nangyari ngayong araw, gusto mo pa bang pumasok sa eskwelahang yun?"

"Wala naman pong problema eh" ang sabi niya. Napaikot naman ako ng mata. 

"Isa pa, after tomorrow. Wala ka na ring babalikan dun" 

"Anong ibig mong sabihin, PeeJay?" si Clarissa. 

"Narinig niyo nung sinabi kong lalabas sa National newspaper ang nangyari ngayong araw" ang pagsisimula ko. "Matutulad sila nung Tower Company na yun"

"Medyo sikat ang eskwelehan na yun" si Clarissa. "Sa tingin ko, hindi mo basta-basta mapapabagsak ang ganung kalaking eskwelahan."

"Well, that's what I think too" ang pagsang-ayon ko. "But I have connections"

"Kuya Prince Jasper" 

"PeeJay na lang" ang sabi ko naman"

"Ah, Kuya Peejay" ang pagtawag niyang muli. "Ayokong umalis dun"

"Bakit naman?" ang tanong ko. 

"Ayokong iwan ang mga kaibigan ko" ang tugon niya. napatingin ako saglit sa mukha niya. Nakita ko ang mga mata niyang nagsusumamo. Napabuntong-hininga namana ako at tumango. Binuksan ko na lang ang radyo at sumabay sa kanta.

HIndi naman nagtagal ay nakarating kami s museleyo ni Dad. Tanaw namin agad ang malaki niyang larawan sa loob. Kaagad naman kaming pumasok nang mabuksan ng caretaker ang gate. Kaagad namang lumuha si Eia. Naiintidihan ko ang sitwasyon niya. 

"Akala ko makaka-usap ko ulit siya" ang sabi niya. I reached for his shoulder. "Mag-isa na lang talaga ako. Una, si Mama. Nagyon naman, siya"

"Nawala man sila, hindi ka pa rin nag-iisa" ang  komento ko naman.  "That's why I'm here. Magkaiba man tayo ng nanay. Pamilya pa rin tayo. Magkapatid tayo."

Yinakap naman niya; yumakap naman ako pabalik. Ramdam ko ang lungkot niya. Hindi naman nagtagal ay huminto siya sa pagluha. Inabutan naman siya ni Clarissa ng panyo.

"Sa totoo lang, Kuya. Naiingit ako sayo kasi nakasama mo si Dad" ang sabi niya.

"Huwag kang mainggit" ang tugon ko naman. "Oo, kami nga yung legal na pamilya but it doesn't mean na palagi namin siyang kasama. He was always somewhere. Sumama din ang loob ko but now I understand why. He was with you or with our other siblings"

"Sorry, Kuya"

"Don't be" ang tugon ko naman. Humiwalay siya at napatingin sa portrait ni Dad. Nagpunos siya ng mga luha. 

"Tara na" ang yaya ko naman bago kami lumabas ng museleyo. Naglalakad na kami patungo sa kotse nanag tanungin ko siya. "So, where do you stay?"

"Sa isang unit, Kuya" ang tugon ko naman niya.

"Sining kasama mo?" ang tanong ko naman.

"Mag-isa ko lang"

"WHAAT??!" ang gulat kong reaksyon ko. "Who's taking care of you?"

"Ako lang, Kuya. Huwag kang mag-alala.  Marunong ako sa gawaing bahay."

"Sinong nagluluto ng makakain mo?" ang sunod kong tanong.

"Ako rin. Maaga akong natuto dahil kay Mama. Chef sa Germany at nagtrabaho siya sa isang five star hotel as head chef Kuya"

Akto namang sumakay kami ng kotse.

"I want to see where you live" ang sabi ko naman. Pumayag naman siya pagkatapos ay binigay ang direksyon.

"Ang overprotective naman ni Kuya"  ang komento naman ni Clarissa sa wakas matapos ng matagal niyang hindi pag-imik. Nakatulog na pal si Elia. 

"Concern lang ako" ang paliwanag ko. "After all, he deserves it"

"I can't imagine but it must have been hard for your brother." Napatango naman ako bilang pagsang-ayon. "Living alone. Being bullied"

"Minsan naiinis ako kay Dad... for letting this happen" ang komento lo. "It's taking a toll on us. Masyadong marami nang tao ang nasaktan at nasasaktan."

"I understand.. But look at him"

Sumulyap naman ako sa salamin. Natutulog pa rin siya.

"He's so pretty" ang komento niya. Natawa naman ako.

"He is" ang pagsang-ayon ko. He's Quite fair.  Hindi payat; hindi rin naman mataba. May katangkaran din. An inch or two shorter than me. He's very cute.

"Ilang taon na siya?" ang biglang tanong ni Clarissa.

"18"

Pagkatapos pa ng ilang minuto ay nakarating kami sa lugar. It's a tall condominium building. Ginising ko naman ang kapatid ko. Bumaba naman kami ng sasakyan.

"From the looks of the building itself; not bad" ang komento ko.

"Si Dad" ang tugon naman niya. Napatango naman ako. Bago kami pumasok ay binati ni Elia ang guard. Nasa fifth floor pa raw ang tinutuluyan niya kaya naman sumakay kami ng elevator. Hindi rin naman nagtagal ay nakarating kami sa ika-limang palapag. Naglakad unti at pumasok sa isa sa mga unit dun. Gumala agad ang tingin ko. It's a bachelor's pad. Tamang-tama lang para sa iisang tao. Nakahinga naman ako ng maluwag na nanging okay naman ang buhay niya at tulad nila AJ at EJ ay hindi siya pinabayan ni Dad.