OLSG 4: Restart

Caibidil Fiche Seacht: Letting Go

"What did you do?" ang tanong ni Kuya. Napatingin naman ako sa kanya. 

"We're business partners' ang tugon ko naman. 

"Business partners?" ang tanong niya ulit. 

"Remember High Towers?" ang tanong ko. Napaisip naman siya at napatango. "He's the son."

"Oh, I see" ang reaksyon ko naman. 

"I promised him that I'll return their company back to it's glory when he follows my terms and condition"

"And those are"

"To protect Eliah" ang tugon ko naman.

"Are  you serious?" ang gulat naman niyang tanong. Napatango naman ako. 

"How can you trust him?" 

"Well, I'll do a background check, of course" ang tugon ko. "And I guess, he's not that bad. Just spoiled I guess"

Napatingin ako kay Eric. Kanina ka pa siya tahimik. 

"Are you alright?" ang tanong ko naman sa kanya. Napatingin din naman siya sa akin at tumango. Yinaya ko naman siyang lumabas para magpahangin. Kaagad naman siyang pumayag. We headed outdoors. 

"What's eating you?" ang tanong ko sa kanya sabay upo sa bench.  Nanatili naman siyang nakatayo. 

"That Ethan is really pissing me off" ang bigla naman niyang sinabi. 

"Well" ang reaksyon ko naman. "He is indeed annoying"

"Nabwibiwsit na ako" ang sabi niya. "Palagi na lang siyang nandyan kapag magkasama tayo"

He's jealous and I'm finding it cute. Natawa naman ako. 

"Anong nakakatawa?" ang tanong niya. 

"Ang cute mo" ang tugon ko naman. Mas lalo naman siyang sumimangot.

"This is not the right time to make fun of me" ang komento naman niya. Napakunot naman ako ng noo. 

"Hey, loosen up" ang sabi ko naman. 

"How is he that close to your family?" ang tanong niya. Napaisip ako. 

"He is more of business" ang tugon ko naman. 

"Busines?!" ang bulalas niya. "He asked your Mom for your marriage and your Mom was cool with it."

"Eric" ang seryoso kong pagtawag sa kanya. "My family never meddles with my personal life."

I hope so" ang tugon naman niya. "You know what? I better just go home"

Napatupi naman ako ng kamay. 

"Well, if that would make you feel better" ang tugon ko naman.

"Nah, I will feel better having you by my side" ang sabi niya naman sabay ngiti. Umupo naman siya sa tabi ko at hinawakan ang kamay ko. Napangiti naman ako. Napatingin kami sa isa't-isa. "Isa pa, I can't leave you. I feel I'm being left behind."

"Ha? Anong ibig mong sabihin?" ang tanong ko naman. 

"Pakiramdam ko, nauunahan na ako ni Ethan" ang paliwanag naman niya. 

"You two are not even in a race"  ang komento ko. 

"I know, but it feels like that to me" ang tugon naman niya. "Mahal mo pa rin siya, no?"

"I-uh, to be honest, I'm confused" ang tugon ko naman. ""Natatakot na ako. I'm just too scared to be in that situation again"

"I know how you feel. Nanggaling din ako dun" ang sabi niya. "And because I do. I want to be with you"

"Sorry" ang paghingi ko naman ng paumanhin. Umiling naman siya.

"You don't have to say sorry" ang tugon niya. "PeeJay, can I be your boyfriend?"

Nakatitig lang ako sa kanya. Hinihintay niya akong sumagot. 

"Please" ang paki-usap niya.

Tumango naman ako at ngumiti. Kaagad naman niya akong yinakap at hinalikan sa labi. 

"I promise. Hindi ka magsisisi" ang sabi niya. 

"Dapat lang" ang tukso ko naman. 

"Let's celebrate" ang yaya niya. 

"Not tonight, ERic" ang pagtanggi ko naman. Napasimangot siya. "Hindi pa tapos ang party"

"Oh,well" ang reaksyon naman niya. "I'll see you tomorrow then"

 Tumayo naman siya at nagpaalam. Napatingin ako sa malaking hardin na naiilawan. Tumayo naman ako para bumalik sa venue ngunit kaagad akong natigilan nang may makita sa aking likuran. Si Ethan. 

"Did I startle you?" ang tanong niya. 

"Nasanay na ako na palagi kang sumusulpot" ang tugon ko naman. "what do you want now?"

Napatupi naman siya ng mga kamay. 

"It's been more than two years" ang pagsisimula ko. "Bakit hindi ka pa nakaka-move on? Do you really still love me or are you just feeling guilty?"

"Both" ang simple niyang tugon. 

"I have already forgiven you but how can I forget?" ang tugon ko naman. 

"I'm not asking you to forget the past" ang komento naman niya. "But I'm asking you to let me fix what I've done and start again"

"Even if you did, we can't" ang argyumento ko naman. "May pamilya ka na. You have an 'effin kid. So, stop this nonsense already"

"He's not my real son" ang sabi naman niya. Napakunot naman ako ng noo. "He's my older sisiter's son. A year ago my sister and her husband died of a car crash. I became his legal guardian. The day you left, my world started to fall apart."

Tahimik lang akong nakatayo at nakikinig sa kanya.  Ang lungkot ng boses niya. 

"Ang akala ko you would always be there but I was wrong. And it was too late when I realized I'm helpless without you. I have always wanted to talk to you... to be with you again."

"But you never did anything" ang sumbat ko. "If you really loved me, dapat hinanap mo ako"

"I can't kasi wala akong mukhang maihaharap sa'yo" ang tugon naman niya. "When I saw you in that cafe; I tried to pull myself together. Naging mahirap din sa akin but I have to accept the consequences of my action. Makapal na kung makapal ang mukha ko but God; I still love you, PeeJay." may mga luhang nagsimilangpumapatak mula sa kanyang mga mata. "And I was willing to take everything that people say about me. But it's too late... it's too late..."

Naluha na rin ako sa aking kinalalagyan.

"I wanted to make it up to you. Pinangako ko sa sarili ko na mapangiti ka ulit" ang pagpapatuloy niya. "To be the better man you always dreamed of. You are the reason why I'm still going."

Iniwas ko ang aking tingin.  Kaagad naman siyang lumapit at yinakap ako. 

"Before I let you go" ang bulong niya. "Would you do one last thing for me?"

"What?" ang mahina kong tanong. He looked at me in the eyes. He's still tearing up. 

"Be happy" ang tugon niya sabay halik sa noo ko. Pinakawalan niya ako bago mabilis na naglakad palayo. I was just standing there. Dumbfounded...

ITUTULOY........

</3