OLSG 4: Restart

Pre-Finale: I love you, Goodbye

"Seriously, Clarissa" ang naiinis ko namang nasabi. 

'The truth is... I just want to make sure that you'll be fine" ang paliwanag niyahabang nakatitig sa pool. "Sa totoo lang. I should move on and not say this but I just want to say, nanghihinayang ako para sa inyong dalawa ni Ethan."

"Mas mabuti pa kung iiwan na natin ang lahat ng tungkol sa amin ni Ethan sa nakaraan" ang komento ko naman. "Ethan and I, we were destined to meet each other but we are not meant to be together"

"Why can't you forgive him?" ang tanong naman niya. 

"Not all people deserve a second chance, Clarissa" ang tugon ko naman. "Minahal ko si Ethan, more than myself and more than anyone in the world. I have given up a lot for him. My now... my tomorrow pero nung pinagpalit niya ako; pakiramdam ko gumuho ang lahat. But I guess that's something you won't understand"

"But I do, PeeJay" ang pagtatama naman niya. Napatingin siya sa akin. "I do... dahil minsan na ring nangyari sa akin yan. Nahuli ko ang fiance ko sa kama niya na may kasamang ibang babae nung boyfriend ko pa lang siya. Maniwala ka man o hindi, it still haunts me."

"Then, why stay?" ang tanong ko. "It's senseless."

"Because I gave him the chance to redeem himself" ang tugon niya. "And I know he's hurting too. Hindi lang siya o si Ethan ang dapat mag-effort para maibalik natin ang nawala nating tiwala sa kanila. Tayo rin dapat, PeeJay... Dahil kahit sino pa ang kasama mo ngayon. a broken heart and trust will never heal unless you help yourself"

"I'm aware of that" ang tugon ko rin naman. Natigilan kami nang may dumating. Si Ethan.

"Hey" ang bati niya. We remained silent. "Can we talk?"

"I'll go ahead" ang paalam ni Clarissa bago umalis. Naiwan kami ni Ethan. Lumapit naman siya sa akin. Kaagad kong naamoy ang samyo ng alak. 

'Lasing ka ba?" ang tanong ko. 

"Nope, I'm good" ang tugon naman niya.

"Ethan-"

"Don't worry. I already asked Eric" ang sabi naman niya na ikanagulat ko. . Nag-usap sila? " So, pwede na?"

Tumango naman ako.  Natahimik kaming dalawa. He was just staring at me while staring at me. 

"Akala ko ba gusto mong makipag-usap?" ang tanong ko. 

"Sssh" ang suway naman niya. "Gusto kohng maalala ang mukha ko when I go away"

"Seriously ang komento ko naman.

"Mahal na mahal kita, PeeJay" ang sabi niya. "Walang araw na hindi kita iniisip"

"Kasama ba yung dalawang taon na nawala ako?" O yung simiula ng araw na nakita mong narito ulit ako?" ang tanong ko.

"Araw-gabi" ang tugon naman niya.

"Talaga lang, ha" ang reaksyon ko nman. Naupo naman siya sa chaise lounge. He motioned me to sit beside him. And so I did. Inaabot niya sa akin ang isang brown envelope. Napatitig lang naman ako dun. "Ano yan?"

"Just take it" ang utos naman niya. Kinuha ko naman yun at tinignan ang loob. Isang dokyumento. Inilabas ko naman yun.

"Transfer Certificate of Title" ang basa ko. Napatingin naman ako sa kanya. Isa iting dokyumento na naglalahad na ililipat ang "Springfields Resort and Spa" sa aking pangalan at pammahala. "I-ikaw ang may-ari ng lugar na ito?"

"It belongs to you from the start" ang pagtatama naman niya. 

"While you are away, I started to build this place" ang paliwanag niya pa.

"Pero bakit?" 

"Dahil sa sabay natin itong pinangarap" ang tugon naman niya. Palagi mong sinasabi sa akin about a resort and the facilities that you wanted to be in it."

Hindi ako makaimik sa mga sinasabi niya ngayon.

"I took you for granted" ang pag-amin niya. "But I have always cared... your dreams... your aspirations. From the day na naghiwalay tayo hanggang sa sandaling ito. Araw-araw kong pinagsisihan ang naging kaslanana ko. Not all because of the guilt but because I lost you and I'm badly missing you. And it pains me... It's killing me a lot cause I can't get to you anymore"

Nagsimula akong lumuha dahil sa mga naririnig ko. 

"I sponsored for this weekened getaway to ask for another chance" ang pagbubunyag niya. "But I realized one thing ... your eyes  light up when you look not at me, you smile not because of me ... and it's a bitter pill to swallow."

We both fell in silence. He's tearing up now, too.

"I guess I deserve this" ang sabi niya. Hinawakan niya ang kamay ko. "I just want you to be happy. And so I will do this... It hurts like hell but I know I need to do this. Prince Jasper Gomez... my PeeJay.. I'm letting you go."

Tumayo naman siya nang masabi ang mga salitang yun. Napatingin kami sa isa't-isa. Tears are on our faces. 

"I need to go before I cahnge my mind" ang sabi niya. "I love you so much, PeeJay. You'll always have my heart."

Binitawan niya ang kamay ko at nagsimulang maglakad palayo. Pinanood ko lang ang likod niya. His footsteps fill my ears. Napatakip ako ng mukha. I can't stop these tears. Tumayo naman ako para bumalik sa kuwarto namin nila Eliah. Natigilan ako nang may makita sa tapat ng  pintuan namin. Isang kahon. Lumapit naman ako. Napakapamilyar ng kahong ito. Ito ay ang kahong nasa ilalaim ng kama ni Eric sa apartment niya. Paano napunta ito rito? May mga pagyabag naman akong narinig. Napatingin ako.. ang lalakeng nabungo ko kaninang umaga. Huminto siya at napatingin kami sa isa't-isa. 

"Can I help you?" ang tanong ko. 

"Narito ako para bawiin ang sa akin" ang tugon naman niya. Napakunot naman ako ng noo. 

"Ang kahon bang ito ang tinutukoy mo?" ang tanong ko naman. 

"Si Eric" ang tugon naman niya. 

"Sino ka ba?" ang tanong ko. 

"I'm his ex" ang tugon niya. "And he's still not over me."

"I"m pretty sure nag-iilusyon ka lang" ang tugon ko. Why do I have to deal with too much shit in just a day? What the hell. 

"You need receipts?" ang tanong niya. "Look inside the box and then look at the mirror"

Walang paalam naman siyang umalis. Napatingin naman ako sa kahon kinuha ko naman yun at pumasok sa kuwarto. Wala pa sila Eliah. Linapag ko ang kahon sa mesa. i reace for it and opened the box. Tila ba tumigil ang mundo ko sa aking mga nakita. 

TO BE CONTINUED...