OLSG 4: Restart

Caibidil ocht mbliana déag: The Bet

Nagsimula siyang maglakad paglabas ng music academy. Sumunod naman ako.

"What do you have in mind?" ang tanong ko sa kanya.

"Sumunod ko na lang" ang tugon naman niya. "Wag kang tanong ng tanong"

I just rolled my eyes at sumunod nga sa kanya.

"Ako na ang magmamaneho. Your car or mine?" ang tanong niya.

"Let's jut use mine" ang tugon ko naman sabay abot sa kanya ng susi. Tinuro ko ang sasakyan ko. Naglakad kami patungo sa sasakyan ko. Sumakay ako sa passenger's seat. He started driving once he's in the car.

"So, what's with the hair color?"  ang tanong niya. Hindi ko inaasahan ang bigla niyang pagtanong tungkol sa aking buhok.

"Just for self expression" ang maikli ko namang tugon.

"I prefer it more natural looking" ang komento naman niya. "Sa tingin ko; mas bagay sa'yo"

"Whatever my hair color is... bagay ko" ang depensa ko naman. Napangiti naman siya.

"You're pretty tough"

"Am I?"

"I think so" ang sagot niya. "And I like that"

Napakunot ako ng noo sa aking narinig. Oh,. please. Wag mo akong landiin.

"We're here" ang anunsyo nanag makapag-park. Kaagad naman akong lumabas at tumingin sa paligid. Isang sports center.

"Anong gagawin natin dito?" ang tanong ko. "Is this your idea of a hangout?"

"Well, yeah." ang tugon naman  niya. "Let's go"

Pumasok naman kami sa sports center at dumeretso sa second floor. Isang bowling center ang naroon.

"I hope magaling ka rito" ang sabi niya.

"I usually play" ang sagot ko naman.

"Mapustahan tayo" ang suhestyon niya.

"Sure. Magkano ba?" ang game ko namang tanong. Tumawa naman niya.

"Hindi pera ang pinag-uusapan natin"

"Then what?"

"If I win, liligawan kita" ang sabi niya.

"And if I win?" ang tanong ko naman.

"Ano bang gusto mo?" ang tanong niya pabalik.  Napakibit-balikat naman ako.

"I'm sure I can think of something"

"So, are you ready?" ang tanong niya. Napatango naman ako. Namii ako ng mga boling bowls pagatapos naming magrent ng sapatos. Hindi nagtagal ay nagsimula kami. Siya ang nauna. Dalawang pin ang hindi niya natamaan. Sumunod naman ako. Sa unang tira ko pa lang ay naka-strike na ako kaya naman tuwang-tuwa ako.

"Sus, tsamba" ang komento naman niya bago kumuha ng bowling ball at pumwesto. Almost strike ang turn niyang yun. Sumunod naman ako at muli ay strike.

"Ano? Tsamba pa rin ba yun?" ang pang-aasar ko sa kanya.

"Hindi pa tapos ang laro" ang komento naman niya. "Wag ka munang magpakampante diyan."

"Looks who's threatened" ang pang-aasar ko pa. Hindi naman siya umimik; bagkus ay kumuha ng bola at this time ay nagka-strike siya. Bumalik naman siya na nakangiti.

"Now, I'm serious" ang sabi naman niya. I just smirked and had my turn. Dalawang pin ang natira. Habang tumatagal ang laro ay nararamdaman ko na ang ngalay at pagod ngunit hindi ako papatalo sa kanya. Natapos ang laro at hindi ako makapaniwala sa naging resulta ng laro. magkatabi kaming nakaupo, nagpapahinga.

"Hindi ako makapaniwala na natalo ako" ang bigla niyang nasabi. "So, I can't court you?"

"Hindi ko naman sinabi na hindi pwede eh" ang paglilinaw ko. "Just not now"

"Sounds fine with me" ang tugon naman niya. "So, are you ready for the next?"

"As long as hindi na nakakapagod" ang tugon ko naman na ikinatawa niya. 

"Nagsisimula pa lang; pagod ka na agad" ang komento naman niya.

"Well, duh" ang reaksyon ko naman.

"Let's go, gramps" ang yaya niya sabay tayo. Tumayo rin naman ako at sumunod sa kanya.  Kapwa kami sumakay ng sasakyan at muli siyang nagmaneho patungo sa lugar na hindi ko alam. Habang bumyabyahe ay sinaksak niya ang isang flash drive na dala niya sa stereo system at may kantang tumugtog.

How deeply are you sleeping or are you still awake?
A good friend told me you've been staying out so late
Be careful, oh, my darling, oh, be careful what it takes
From what I've seen so far, the good ones always seem to break

He's humming while I'm just listening. Naalala ko si Ethan sa lyrics ng kanta.

Grab me by my ankles, I've been flying for too long
I couldn't hide from the thunder in a sky full of song
And I want you so badly, but you could be anyone
I couldn't hide from the thunder in a sky full of song

take me down, I'm too tired now

"Anong kanta yan?" ang tanong ko.

"Sky full of song" ang tugon naman niya. "By the Florence and the machine"

Ilang kanta pa ng bandang yun ang tumugtog bago kami makarating sa sunod na lugar. Bumaba kami ng sasakyan. Tumingin ako sa gusali sa harap namin. Isang café.

Nagsimula siyang maglakad papasok ng café; sumunod naman ako.

"Good morning, Sir Eric" ang pagbati naman ng staff sa kanya. Napakunot naman ako ng noo.

"I co-own this" ang paliwanag naman niya.

"So, this cafe is just new?" ang tanong ko ulit. "Ang pagkakaalala ko, you just arrived here nine months ago"

"Well, that part was just a lie. Pampa-cute lang" ang paliwanag niya.

"There's nothing cute about it tho" ang komento ko naman sabay upo sa sofa.

"Wag ka masyadong seryoso diyan" si Eric. "I'll give you something special"

Pumasok naman siya sa staff area. Napatingin naman ako sa paligid. Maganda ang interiors. Obvious na pang-university students at young generation ang target ng café. The feeling is pretty comfy though. Bumalik naman siya na may dalang tray. Dalawang glass ng milkshaje at dalawang slice ng blueberry cheesecake.

"Here's yours" ang sabi niya sabay abot ng puting milk shake.

"Ito na yung sinasabi mong special?" ang tanong ko. "It looks like a basic vanilla milk shake"

"Why don't you try it first before you drop the comments?" ang suhestyon naman niya. Uminom naman ako at nagulat sa lasa. Hindi nga yun  isang ordinaryong milk shake.

"It's called "Halo"", ang dagdag niya.

"Makes sense" ang pagsang-ayon ko naman. Dahil sa kulay at sa light ang nitong lasa.

"Ako ang mismong nagtimpla niyan"

"Is this available in the menu?" ang tanong ko.

"Hindi but the staff knows how to make it and you can order in the counter." ang tugon naman niya.

"Pero bakit wala ito sa menu?"

"Kasi special"ang tugon naman niya. Ang weird talaga ng lalakeng to. Ang daming pinaglalaban. I noticed the stacks of book in a corner. Puro John Gray at Nicholas Sparks. Hindi pa ako nakakabasa ng mga gawa nila pero marami na akong narinig tungkol sa kanila. Tumayo ako at isa-isang tinignan ang mga title.

"Which do you recommend? ang tanong ko.

"A Walk to Remember. Nicholas Sparks"ang tugon naman niya. Hinanap ko yung libro at dinampot nang makita ito. Si Mandy Moore at Shane West ang nasa cover. Naupo muli ako at nagsimulang magbasa.