OLSG 4: Restart

Caibidil Deich: Party Gone Wrong?

"Nice to meet you" ang tugon ko naman.  Inabot ko ang aking kamay na siya rin namang kinuha. Nagkamayan kaming dalawa. "Wala ka bang kasama?"

"Well, mag-isa ko lang pumunta rito ngayon"

"Bakit naman?"

"My coworkers are a bit busy. Eh, ikaw?"

"Nasa Gold room ang nga kaibigan ko" ang tugon ko naman.

"Bigatin ka pala" ang komento naman niya.

"Hindi... nagkataon lang na kaibigan ko ang may-ari ng club na 'to?" ang pagtatama ko naman.

"May magseselos ba kung sasamahan kita ngayon?" ang tanong niya.

"Wala naman" ang tugon ko. Tumango naman siya at ngumiti.

"Same here"

"Are you flirting with me?" ang deretsahan ko namang tanong.

"Well, who knows?" ang tanong niya pabalik sabay tawa.

"If you're gonna play games with me" ang pagsisimula ko. "I suggest you don't. I can assure you that I'm way too good at that"

'And I can tell you lost with who ever you played with the last time" ang komento naman niya. Natigilan naman ako at napa-inom.

"Nagbabanta ka" ang pagpapatuloy niya. "But it all sounded just too bitter for me"

"I am not" ang depensa ko naman.

"I have been there" ang komento naman joya. "I understand your situation"

Natigilan naman ako and I fell everything was in slow motion. Sino ba talaga itong taong to?

"Shall we  drink then?" ang paanyaya niya. Tumango naman ako at pjnagpatukoy ang pag-inom ng alak.

"Cheers" ang bigla niyang sabi sabay taas ng baso niya.

"For what?"

"I finally met someone as bitter as me" ang tugon niya.

"Cheers to that!" ang enthusiastic kong tugon. Napapikit naman ako.

Minulat ki ang aking mga mata. Tanaw ko ang puting kisame. Ang lambot ng hinihigaan ko. I can feel the sheets against my skin. Kaagad ko namang napagtanto na wala akong suot na damit. Napakunot naman ako ng noo at napaupo. Kaagad ko namang naramdaman ang kirot sa aking katawan. Naalala ko ang lalaking nakilala ko kagabi. That Eric guy.

"Shit" ang bigla kong pagmumura dahil hindi ko na-kontrol ang sarili ko sa pag-inom. Napalingon ako agad nanag may bumukas na pinto.

"Hey" ang bati ng lalaking nakadaupang-palad ko kagabi lang. "Good morning"

"You son of a fu-aaaah" ang mura ko papatayo  ngunit kaagad din naman akong natigilan dahil sa sakit ng katawa n ko. "Aaah"

"Are you okay?" ang nag-aalala niyang tanong.

"Of course not!!! ang pasigaw ko namang tugon sabay dampot ng unan at bato sa kanya na kaagad naman niyang naiwasan.

"If I were you, I would stop moving around" ang komento niya. Napahinto nga ako at napabuntong-hininga. Tinapunan ko siya ng masamang tingin.

"Sorry, nalasing din ako. So, hindi ko na rin napigilan ang sarili ko" ang paghingi niya ng paumanhin. "Uhm, is it your first time?"

"Yeah?" ang tugon ko. "In three years"

Natawa siya sa sinabi ko.

"Magpahinga ka muna rito" ang suhestyon niya.

"As if I jave another choice, you bastard" ang masungit ko namang tugon. Napatingin naman ako sa paligid.  "Where am I?"

"You're in my pad" ang tugon naman niya.

"Mag-isa mo lang?"

"Yuhp"

"Nice place" ang komento ko. "I bet you always bring someone here"

"Every once in a while" ang tugon naman niya.

"Pssk" ang reaksyon ko naman.

"To hang out" ang pagtatama naman niya.

"May sinabi ba ako, Mr. Defensive?"

"I'm just explaining myself"

"Is there even a need to do that?" ang tanong ko ulit.

"I just feel like doing so" ang tugon naman niya. " I just want to point out that hindi ako ganun"

"Na ano?"

"Na... you know what I mean" angvtugon naman niya. "Eh, ikaw?"

"Anong ako? ang reaksyon ko. "Hindi ako kaladkarin."

"Hindi raw kaladkarin pero sumasama naman sa iba kapag lasing"

"May sinasabi ka?" ang tanong ko naman.

"Wala. Anyway, sorry if I took advantage of you"

"It can't be helped. Nangyari na" ang tugon ko naman. "Dalawa naman tayong may kasalanan eh"

Napatango naman siya. Nagpaalam naman siya na kukuha ng makakain sa baba. Inabutan naman niya ako ng nga damit niya bago bumaba. Kahit na nananakit ang katawan ko ay bumaba ako ng kama at nagtungo sa terrace ng kuwarto. Kaagad namang pumali ang ihip ng hangin sa mukha ko. Nasa isang mataas na parte kami ng isang apartment building. Naupo ako sa isa sa dalawang upuan dun.

"So" ang pagbasag ng boses niya sa katahimikan. Napalingon naman ako. May bitbit siyang dalawang mug ng kape. Bread.. bacon... the usual morning  food. Naupo siya sa kabilang upuan at linapag naman niya ang pagkain sa maliit na mesa. "Anong kwento mo?"

"Why don't you tell yours first?" ang suhestyon ko.

"Well, single for four years" ang tugon naman niya.

"Why so?" ang tanong ko habang sinusuri ang katawan niya. Nakasando lang siya ngayon at shorts. Maganda ang katawan niya. Halatang palapunta ng gym. Big shoulders, prominent chest. 

"Yung ex ko. I met him at work. I got tired of my routine sa company. So, i decided to change careers. At first, okay pa naman eh. And then unti-unti siyang nagbago. Naging cold sa akin. He was like yung mga bagay na hindi naman dapat naming pinag-aawwyan ay pinapalaki niya. Tapos nakapaghiwalay na lang at the end. But it didn't stop there. Nung mva panahong malayo ako, may lumalandi na pala sa kanya. At nagpalandi rin naman siya"

"Ang mga higad wala na talaga sa mga kagubatan, madalas nasa paligid mo na lang" ang nangigigil kong tugon. Napangiti naman siya at napatingin sa malayo. Ramdam ko pa rin ang lungkot sa kanyang pagkatao. "Mahal mo pa rin no?"

"Ewan. Siguro" ang tugon naman niya. "Eh ikaw?"

"Same case" ang tugon ko. "Ako naman yung nakipaghiwalay. I cant take the fact na kami pa tapos may kinakalantari siyang iba which happened to be obe of my halfbrother"

Napangiwi naman siya sa narinig.

"It' too conplicated to say. But the point is nadisappoint ako sa kanya.... kay ethan."

"Ethan.. yun pala ang pangalan ng taong gumawa sa taong kaharap ko ngayon"

"Siguro nga. Dahil sa kanya maraming nabago sa akin.