GECENİN KARANLIĞINDA

3.BÖLÜM:PARTİ ZAMANI

Bölüm Şarkısı:-Alessia Cara-Here

Medya: Fil Gözü.

        Bir filin gözlerini bilir miydiniz ? Onlara sonsuz duygu anlatan da denirdi.Kelime adına yoksun o gözler aslında çok şey anlatırdı size.Baktığınız zaman, derinlerine...tüm duyguları görmek nasıl bir hisse aynısını o çocukta da yaşardınız.

       John, evet, parlak ve dolgun kırmızılarından -dudakları- kelimeleri dökmeden sizi esiri altına alırdı.Hemde sizin ona boş bakışlarla bakma gibi bir lüksünüz yoktu.Sadece bir rüya, bir hayal olurdunuz.

      Onun gözleri içinizdeki duyguların sahibiydi sanki.Belki o gözlere bakarken daha çok istiyordunuz.Onun bir kıvılcım olmasını ve her şeyi başlatmasını ya da bir parmaklık, sizi içinizde saklayan bir aşk...

      O gözler yüreğimi bir ateş gibi kavurdu.Yanıyordum, onunla birlikte yanmaya istekliydi, arzuluydum.Ortalıkta öylesine gezinen bir çocuktum.Bir hırsız en değerli oyuncağımı çalmıştı.Kalbimi...

      Neyden bahsedeceğimi ya da ne yapacağımı bile bilmiyordum.Bir ses tüm düşüncelerimi bozdu.

      ''Hey...hanımefendi !''

      Bir kişi, uyandım.Bir Stephen King hayranı, belki de katil.

     ''Merhaba, sadece bu değil mi ?''

     ''Evet, evet...'' dedi Hayvan Mezarlığını satın alan genç bir çocuk.Ya çok beklemişti ya da bir acelesi vardı.

      Peki ya ben, bana neler oluyordu böyle ?

     ''Buyrun.'' para üzerini uzattım.

     Göğsüm bir yükseliyor, bir alçalıyordu.Nefes alış ve verişim hızlıydı.Beynim niye böyle dolu ve karmaşık ? Peki ya düşüncelerim, düşüncelerim neden başkası için çalışıyor ?

      Marie her zamankinden çok farklıydı.İşinin hemen bitmesini istedi.Hemen gitmek...

      Uzun zaman ardından dükkan kapanmaya hazırlanıyordu.Bay Farwell'ın ofis ayakkabısının topukları merdivene vuruyordu.Uzun koridordan yürüyerek yanıma ilişti.

      ''Yarın tekrar görüşürüz.''

     ''İyi akşamlar Bay Farwell.''

     ''Sana da iyi akşamlar Marie.''

    Marie tekrar kitapçıyı dolaştı, yerde bulunan bazı kitapları düzenledi.Ardından kasanın son rötuşlarını halletti.Arka taraftaki askılıktan mavi montunu aldı.

    Camlı kapıyı eliyle itti.Sonra sağ elindeki anahtarlarla kitapçının kapısını kilitledi.Arkasını döndü.Loş bir ışık...bir trafik lambası.

    Her gün aynı yolda aynı bir dostu vardı...karanlık.Fakat bugün olduğu kadar huzursuz değildi hiçbir gün.

    İki elini de, baş parmakları yukarıyı görecek şekilde, montuna gömdü.Yürürken zorlanıyordu, o öyle hissediyordu.Sanki birileri onu izliyor, arkasından geliyorlardı...bu sadece bir histi.

    Marie karanlığa tekrar gömüldü.Sokağın sonuna kadar devam etti.Durdu, bu sefer bir ses duyduğu kesindi.Hafiften motor sesi...

    Işıklar...

    Karanlık beklemediği bir şekilde ışık doğurdu.Tam önünde bir arabanın farı...

    Marie ellerini gözüne perdeledi.