GECENİN KARANLIĞINDA

11.BÖLÜM:SABAH

  Bölüm Şarkısı -Hans Zimmer & Junkie XL-Is She With You ?

    Roberto bağırıyordu.Biz hala John ile uyku modundaydık.Roberto'nun bağırma nedenini anlamak için ellerimi gözüme götürerek çapaklarımı sildim.Sonrada yanına gittik.Okulun giriş kapısını kapatmaya çalışıyordu.

   "Bu kum fırtınası." dedi Roberto.Bulduğu bez parçasıyla ağzını kapatarak;

   "Gitmemiz gerekiyor." dedi.Ne de olsa bizden yaşça büyüktü.John, Roberto'nun bu lider tavırlarından fazla hoşlanmış gibi de durmuyordu sonuçta her zaman hikaye kahramanı olmak isteyen John'du.

  "Roberto aklını kaçırdın herhalde bu kum fırtınasında hiçbir yere gitmiyoruz." diyerek Roberto'ya burada benim emirlerim geçerli gibi bir bakış attı.

   Kum fırtınası'nın bitmesini bekliyorduk.Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama o rüzgarın çıkardığı sesin bittiğini düşündüm.Gidip kapıları açtık.Durmuştu, fakat okulun merdiven basamakları kumdan gözükmez olmuştu.Havanın sıcak olmasıyla ve güneşin neredeyse tam üzerimizde durmasından saatin on iki civarında olduğunu anladım.

    Ayakkabılarım şimdiden ısınmaya başladı.Daha çok az yürümüştük.Roberto'ya sırt çantasını verdim.En azından bize yetecek kadar su vardı yanımızda.

   Kum tepeciklerinden aşağı inmek bu kadar zor muydu? Ne kadar yürümek için çabalasamda ayakkabıma kumlar doluyordu.Sonra bir ses duyduk ;

     Helikopter...

     Çok uzak değildi ama biraz yukarıdan uçuyordu.Bilemiyorum bu yorgunluk içerisinde sesimizi duyarlar mıydı, son gücümüzle bağırıp, durduğumuz yerde zıplıyorduk.Yaklaşıyordu, bizleri görmeden geçti ve alçalarak gözden kayboldu, kum tepesinin arkasına indi.

"Marie dur, orası tehlikeli olabilir.Sonuçta çölde bir helikopterin olması bana biraz saçma geliyor, belki de bir seraptır."

"Hayır John bu kadar yaşadıklarımız gerçekti ve ben şimdi oraya gidiyorum, benimle gelir misiniz onu bilemem tabi..." John kolumu tutup kendisine doğru çekti, gözlerimiz buluştu ve kuru dudaklarıyla beni öptü.

"Marie seni seviyorum ve gerçekten sana bir zarar gelmesini istemiyorum."

"Tamam John bende seni çok seviyorum, o zaman kum tepesinden inmemiz gerekiyor değil mi ?"

"Tamam Marie senin dediğin olsun." helikopterden iki adet siyah giyinimli erkek ve neon kıyafetli bir kadın indi, kendi içimden galiba bu serap olabilir dedim.Onlara yetişmek için koşarak aşağı iniyorduk.Helikopter pistini geçerek yarım daire şeklinde olan binaya yaklaştık.Kapıya vurduk, açıldığı zaman içeriden helikopterden inen korumalar geldi.Siyah renkli kıyafetleri bu beyaz fayanslı binada sırıtıyordu.

"Merhaba ben Marie, bizi neon kıyafetli kadına götürürmüsünüz ?" hiçbir şey demeyerek bizi içeri davet ettiler.Kocaman beyaz fayanslarla, beyaz bina bir ahenk içindeydi.Yürürken ayakkabılarımızda olan sarı kumların yere dökülmesini izliyordum.Uzun koridoru geçerek ikinci bir kapının açılmasını bekledik.İçerisi aydınlıktı.Burası bir sera, inanılmaz gerçekten çölde bile bunu başarmışlardı.Bahçede büyük ağaçlarda dahil olmak üzere küçük bitkiler de vardı.Kubbeli kısmı sarmaşıklar kaplamıştı.Bellirli bir yürüme kısmın karşısında tahtadan yapılmış, gösterişli ve büyük bir taht vardı.Girişte gördüğümüz neon kıyafetli kadında bacak bacak üzerine atmış oturuyordu.

"Hoşgeldiniz bende sizi bekliyordum." gerçekten şok oldum.

"Hadi ama çocuklar, ben Jenny."

"Merhaba bende Marie, bu John, bu da Roberto." dedim.

"Tanıştığıma memnun oldum Marie."

"Bizde memnun olduk."

"Ben terrakinezi yapabiliyorum, kısacası zihnimle bitkileri kontrol edebiliyorum."

"Jenny bize katılmak istermisin çünkü biz MAKİNE ile karşılaşmaya gidiyoruz."

"Tabiki de olur maceraya katılmayı çok özlemiştim ve biliyorsunuz ki burası bir çöl hiç arkadaşım yok, korumalar da zaten çok soğuk kanlılar.Marie gel sana güzel cephanemizi göstereyim." diyerek hızlı bir şekilde tahttan indi ve kolumdan tutup koşmaya, bitkilerin arasına daldık.

     Arada yuvarlak şeklinde boş toprak alan vardı.Jenny gözlerini kapayarak garip kelimeler fısıldıyordu.Herşey birden oluverdi.Tıpkı sihirli fasulyeler gibi boş topraktan bitki çıktı.Yavaşça büyüdü ve kocaman oldu.

"Jenny bu muhteşem !"

"Marie istersen sanada öğretebilirim.Ben böyle doğmadım, bunu öğrendim." diyerek sırıtış ve kendini beğenmeyle karışık bir bakış attı.