GECENİN KARANLIĞINDA

10.BÖLÜM:BAŞLANGIÇ

 Bölüm Şarkısı -Audiomachine-Caprica  

    Roberto ile birlikte yolumuza koyulduk.Sadece çim, her yer çim fakat önümüzde duran, uzun silindire benzeyen bir şey vardı.Bunun ne olduğunu öğrenmek için John'a o tarafa doğru gitmemezi söyledim.

    Bu kadar yeşilin içinde bir tek o siyah idi.Yanına yaklaştıkça daha çok genişliyor, yükseliyordu.Kapısı da siyahtı fakat çok toz kaplanmıştı sanki hiç kullanılmamış gibi.

    İttik biraz gıcırdayan bir ses çıkardı.İçeride merdiven yoktu sadece düz zemin vardı birde küçük düğme.Roberto ona basmamızı söyledi.Biraz bekledikten sonra basmaya karar verdik.

    Tıs...ardından takırtı sesleri ile aşağıya inmeye başladık.Arada küçük ışıklarla içerisi biraz aydınlanıyordu.En son durduk.Geldiğimiz yönde tekrar bir kapı vardı ilerledik, yavaş adımlarla her an karşımıza bir şey çıkabilirdi.

    Heleki mor kapüşonlu insanlar onları uzun zamandır görmüyorduk.

     Diğer kapıdan da geçince biraz daha heyecanlanmaya başladık.Burası konferans salonu muydu bir sürü koltuk ve sahne...sahneye doğru gittik.Yan taraftan içeri girdik, bir sürü ampüllü aynalar ve oturan plastik mankenler...ne kadar garipti.

    Sanki hepsi gerçek gibiydi.Daha çok ilerledikçe soyunma odalarını bulmaya çalışıyorduk.Sonucunda burda bir çıkış olmalıydı.Soyunma kabinlerine kadar gelmiştik.Koridorun sonunda çıkış yazan kapıyı görmek Roberto ile John'un ne kadar çok mutlu olmalarını izleyene kadardı.Çıkış yazmasına rağmen kapı iki kapaklıydı.Karşı taraftan gelebilecek olan bir darbeye karşı kendimizi hazırladık.Roberto kapıyı yavaşça itti.Sonra her yer karanlık oldu, alarm sesleri ötmeye başladı.

    Bir diğer eksiklik ise yanımızda fenerlerin olmamasıydı.Roberto bir sihirbazdı fakat bir büyücü değildi.Büyücü, gerçek kandırma yaparak insanları şaşırtırdı fakat sihirbazlar el ve göz oyunlarıyla oyalarlardı.Sadece koşuyorduk.Sonumda merdivenlere ulaştık.

     Tekrar bir kapıdan geçtik.Gece olmuştu.Yıldızları görmek içerideki alarm seslerini duymaktan daha iyidi.Kendimizi çok yorgun hissediyorduk ve karşıdaki harabe okula doğru gitmeye başladık.

    Geceyi harabe okulda geçireceğimiz kesindi.Okula vardık.Kapıdaki küflü kilidi zorla da olsa kırdık ve okula girdik.Koridordan geçerek karşımıza çıkan ilk sınıfa girdik.Roberto'ya çakmağının olup olmadığını sordum.

    Küçük bir kandırmacayla çakmağı çıkarttı ve bana uzattı.Yakacak bir şeyler bulabilmek için etrafıma bakınırken John arkadaki sıraları kırarak tahta parçalarını bana uzattı.Uyuyamıyorduk.Hepimiz burdaydık aynı amaç için bize bunları yapanın kim olduğunu öğrenmek için burdaydık.

     "Sen ne zamandan beri böylesin ?"

     "Benim bildiğim bunun doğuştan olmadığıydı.Bunu bana mor kapüşonlu insanlar yaptı Marie.Hiçbir zaman benim peşimi bırakmadılar.Hep beni izlediklerini anlıyordum ne kadar kurtulmaya çalışsamda beni buluyorladı."

     "Ben anlamadım peki ya niye beni istiyorlar o mor kapüşonlular ?"

     "Bilmiyorum Marie."

     "Tamam." Roberto çoktan uyumuştu.John sınıf kapısını kilitledi.Şimdi kendimi daha güvende hissediyordum.Gözlerimi kapattım.Yavaşça uykuya dalıyordum.