GECENİN KARANLIĞINDA

28.BÖLÜM:TILSIM

Medya:Tılsım

Bölüm Şarkısı:Muse-Supermassive Black Hole-

《》《》《》《》《》《》《》《》《》

John'un Gözünden;

Kalenin iç kısmı yer yer alev,buz ve suyla kaplanmış sanki element savaşları yapmıştık ve bir nevi de öyle olmuştu.

Mor kapüşonlular bizim kadardı.Fakat gördüğüm kadarıyla -bende dahil olmak üzere- gri tılsımlarımızı kullanmıştık.Büyücü'nün anlattığı gibi mor kapüşonlunun arkasında küçük bir kara delik oluştu ve onu içine çekti.

Başaramayanlarda vardı tabi ki,birkaç Alevli ve Roberto'nun cansız bedeni yerde yatıyordu.

Havayı duman kaplamıştı.Alevlilerin kullandığı ateş topları etrafı yakıp küle dönüştürmüştü.Fakat işimiz daha bitmemişti.

''Burada işimiz bitmedi daha,hadi ilerleyin Alevliler''diyerek ana kaleye doğru yürüyordum.Elimde uzun bir mızrak vardı fakat kullanma ihtiyacı duymamıştım ve içeride kim varsa bu kadar insana elbette yenik düşecekti.Makine'nin sonu gelmişti.Elimdeki mızrağı yere bıraktım.

Ana Kale'nin beyaz kapısını elimle ittim,içeride iki kişi vardı.Beyaz maskeli,mor kapüşonlu birisi şatafatlı beyaz tahtında oturuyordu.Ama öbür kişi bana arkası dönük,elinde ok ve yay'ı beyaz maskeliye doğrultmuş şekilde bekliyordu.

Hemen tanıdım,bu kişi benim aşkımdı...Marie

Marie'nin Gözünden;

Olaylar o kadar hızlı gelişti ki mor kapüşonlu beyaz maskesini çıkaracakken yayımı ona doğru kaldırdım.

Durdu...

Sonra maskeli yüzünden boğuk sesi duyuldu.

''Marie sen...sende çok özel bir şey var''dedi.Sesi boğuk çıksada tanıdık geliyordu.

Tam tekrar konuşacakken beyaz şatafatlı kapı açıldı,döndüm.John,Jenny,Tamara,Torak ve yanlarında da birkaç Alevli duruyordu.

John hayattaydı.

''Hoşgeldiniz''dedi boğuk ses ''Hepinizi beklemiyordum gerçekten''

''Kaçamayacaksın !'' dedi John.

''Evet kaçamayacağım fakat benim de planlarım var'' dedi beyaz maskeli.

Cebimden tılsımımı çıkardım.Elimde döndürdüm ve baktım.Sonra da okumun uç kısmına yerleştirdim.Neden böye bir şey yapmıştım anlamadım.Anahtarcı'nın yaptığı gibi biri tarafından kontrol ediliyordum.Ya da sorun anahtarcı değildi,başka birisiydi.

''Yenildiğimi düşüneceksiniz ama öyle olmayacak'' dedi boğuk ses.Bu sefer elini beyaz maskesine götürdü ve çekti.

Bu imkansızdı...

Arkamdakiler hep bir ağızdan ''Tony'' dedi şaşırarak.Bense elim hala yayda emiri bekliyordum.Şaşıramamıştım bile.Beyaz maske Tony'di.Yani Makine'nin kurucusu ve yöneticisi de Tony'di.

''Ben ve Marie hayal bile edemeyeceğiniz türden güçlere sahibiz''dedi Tony.''Bu olanların hepsi bir oyundu ve tıpkı şimdi de olduğu gibi''

''Ne diyorsun sen Tony'' dedi John.''Sakın Marie'ye dokunma''

''Artık çok geç John,ben oyunumu daha yeni oynamaya başladım'' dedi Tony.

Sonra ismimi duydum fakat hiçbir şey yapamadım.

Marie,Marie...

John benim kolumdan tutup sarsıyordu.

''Marie oku bırakmalısın'' dedi John.Ama ben o kadar sıkı tutuyordum işte.

Zihnimde aynı boğuk sesi duyuldu.''Herkesin sakladığı bir sır vardır'' dedi Tony.

İşte tam o anda anladım...evimdeki garaja girip beni bıçaklayan ve o sözü söyleyen de Tony'di.Zaten ismi de ''T'' ile başlıyordu.Bizim yanımızda durup bizimle oyun oynamıştı şimdi ise hala oyununa devam ediyordu.

Ve sonra beklediğim emir geldi,elim ayağım dolandı.Yay ipini bıraktım.Vınlayarak giden ok Tony'nin mor pelerinini deldi geçti.Tony'e saplandı.Arkasında küçük çaplı karadelik oluştu ve içeri çekildi.Tony ise halinden memnun gibi gülerek boşluğa karıştı.

Zar zor kendime geldim.Tony labirentte'de beni kontrol etmişti.Anahtarcıyı da biliyordu,anahtarın bende olduğunu da.Bunların hepsi kendi oyununun bir parçasıydı.

John'a tutundum.

''Böyle bitmemeliydi''dedim fısıldayarak.

''Onu öldürmeliydik.Ama yapamadık,olmadı ve o istediğini elde etti.Bu olanların hiçbiri senin suçun değildi Marie'' dedi John yüzüme bakarak.

Ama ben kararlıydım,işimi bitirecektim.Onu bulacak ve öldürecektim.Fakat bundan kimseye bahsetmedim.

''Anne'' dedim.