my fiance; the Italian

** undici **

Mijn oudoom knikt en ik pak ook mijn pistool. Milena weet niet dat ik hem draag. Ik heb hem altijd bij me zodat ik haar kan beschermen als dat nodig is. En hier is dat nodig!

Ik richt het op de baas. Eerst haal ik diep adem voordat ik de trekker overhaal. Precies tussen zijn wenkbrauwen in. Het licht verdwijnt al snel uit zijn ogen.

Hij is dood en daar hoef ik me dus geen zorgen meer over te maken. Ik stop mijn pistool weer achter mijn broeksband en kijk naar de rest. 'Ga maar naar Milena' zegt oom Theo, 'wij zorgen wel voor haar vader.'

Ik knik en loop naar boven. Mijn familie zal ervoor zorgen dat Milena's vader wordt gevonden.

p.o.v Milena

Ruggero loopt weg. Neta komt bij me zitten. 'Gaat het met je' vraagt ze.

'Waarom kan hou me nou nooit met rust laten?'

'Dat weet ik niet, maar Ruggero zal je niet alleen laten bij hem. Wat hij ook van je wil.'

'Weet je dat zeker' vraag ik zacht.

'Natuurlijk zal hij je niet alleen laten. Jullie hebben elkaar nodig.'

'Maar hij heeft me nu alleen gelaten.'

'Maar hij is dichtbij. En je vader is hier niet. Hij weet niet waar het huis is. Als het goed is dan.'

Ik kijk haar aan. 'Wat bespreken ze denk je?'

'Ik denk dat ze informatie aan Ruggero vragen. Over je vader en zo.'

'Maar hij weet bijna niets over hem.'

Ik sta op en loop naar de deur. 'Waar ga je heen' vraagt Neta.

'Hen zoeken, dan kan ik vertellen over wat ze willen weten.'

Op dat moment gaat de deur open. Ruggero staat in de deuropening. 'En waar dacht jij heen te gaan gattina' vraagt hij verbaasd.

'Ik wilde naar jou.'

'Waarom?'

'Als je informatie wil over mijn vader kan ik die toch het beste geven?'

'Niet zo'n slecht idee eigenlijk.'

'Dankzij Neta' zeg ik.

Hij grinnikt en geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Dank je Neta' zegt hij, 'voor het idee.'

'Ze kwam er meer zelf mee eigenlijk.'

'Jullie zijn wel bescheiden hé' plaagt Ruggero.

We rollen met onze ogen. 'Ze gaan eerst het land afzoeken' zegt Ruggero, 'morgen laat ik je met mijn oom praten. Als hij vragen heeft over je vader ten minste.'

Ik knik. 'Kay.'

Ruggero geeft een kus op mijn hoofd en zegt tegen Neta: 'Dank je dat je hier wilde blijven.'

'Ik doe het graag' glimlacht ze.

Ze loopt weg nadat ze me nog een keer heeft omhelst. Ruggero sluit de deur achter haar en duwt me op het bed. Hij begint kusjes te geven op mijn buik. 'Wat doe je' giechel ik.

'Ik mag toch wel kusjes op je buik geven? Of niet?'

'Jawel, maar je doet het zo plotseling? Is er iets aan de hand?'

'Nee gattina, absoluut niet.'

Ik ga rechtop zitten. Hij ook. 'Er is wel iets' zeg ik, 'je ontkent veel te hard.'

'Sartori is gedood.'

'Waarom ontken je dan zo?'

'Ik heb hem gedood.'

'Wat?!'