my fiance; the Italian

** ventiquattro **

Ik sla mijn handen voor mijn mond. 'Het spijt me. Ik weet niet wat dat was.'

Hij glimlacht zacht naar me. 'Kom, ik breng je naar hem toe.'

Ik sta op en volg hem naar een andere kamer. Mijn vader ligt op bed te slapen. Dat hoop ik ten minste. Want ik wil hem niet verliezen op mijn trouwdag.

Ik ga op de rand van het bed zitten. Mijn vaders overhemd is open en er ligt een deken tot halverwege zijn buik over hem heen. Ik pak zijn hand en wrijf zacht met mijn duim over de rug van zijn hand.

Waarom moest dit nou weer gebeuren? En waarom ben ik niet geraakt? Mijn vader stond vlak achter me! De kogel die mijn vader heeft geraakt heeft waarschijnlijk Ruggero dan ook geraakt, langs zijn arm.

Niet lang nadat ik daar zit komt Ruggero binnen. 'Gaat het' vraagt hij.

Ik kijk hem aan en knik. 'En jij? Hoe is het met je arm?'

'Kleine hechting' zegt hij, 'niets ernstigs.'

Hij loopt naar me toe en geeft een kus op mijn hoofd. 'Waar is de dader?'

'Beneden, hij zit in de cel.'

'Waarom schoot hij?'

'Dat weten we nog niet, hij is bewusteloos.'

Ik knik en kijk weer naar mijn vader. 'Hij overleeft het' zegt Ruggero, 'je was er snel bij om druk op de wond te geven.'

Ik knik langzaam en houd mijn adem in wanneer mijn vader zijn ogen langzaam opent. 'Padre' zeg ik.

Hij sluit zijn ogen weer en slikt. 'Hoe voelt u zich' vraag ik bezorgd.

'Oké, ik ben oké.'

'Weet u waarom u neergeschoten kan zijn' vraagt Ruggero.

Mijn vader grinnikt zacht. 'Dat weet ik wel, maar niet nu.'

Ruggero knikt. 'Heeft het te maken met Sartori' vraag ik.

Mijn vader knikt en kijkt me aan. 'Het spijt me Milena' zegt hij, 'dit moest jouw dag worden.'

'Het geeft niet. Het gaat nooit rustig met mij.'

Hij gniffelt zachtjes en kijkt me aan. 'Ik zal je morgen uitleg geven' zegt hij, 'niet nu.'

Ik knik. Hij brengt zijn hand met de mijne erin naar zijn mond en geeft een kus op mijn hand. 'We laten u alleen' zegt Ruggero, 'mijn oom zal zo komen om u verder te onderzoeken.'

Mijn vader knikt en geeft nog een kus op mijn hand voordat hij hem loslaat. Ruggero en ik gaan naar de zitkamer. Oom Theo staat met een glas in zijn handen. Er zit een bruine vloeistof in. Severino, Neta, Nino, nonna, Gio en Carla zitten op de banken. Matteo staat tegen de muur geleund. Oom Theo glimlacht naar ons. 'Hij is wakker zio' zegt Ruggero tegen Gio.

Gio staat op en loopt weg. Nonna staat op en loopt naar me toe. 'Hoe gaat het met je' vraagt ze.

'Wel oké' zeg ik, 'dit soort dingen ben ik ondertussen gewend?'

Ze fronst. 'Dat het niet makkelijk gaat' zeg ik, 'dat ben ik gewend. Bij de uitreiking van mijn examens was er brand. Bij mijn examenstunt viel de stroom uit en stormde het. Oftewel, niets kan direct goedgaan bij mij.'

'Hoe ga je de bevalling dan doen' vraagt Matteo.

'Ik hoop goed' zegt Ruggero.

'Ik ook' zeg ik, 'die slechte dingen bij belangrijke momenten mogen nu wel ophouden.'