my fiance; the Italian

** diciasette **

'Jawel' zeg ik, 'heeft u geslapen?'

'Ik heb wat geslapen ja. Niet veel, maar genoeg.'

Ik knik langzaam. 'Hoe bent u hier gekomen?'

'Hier in Rome met een hoop treinen. Een hele hoop treinen.'

'Ik bedoelde eigenlijk bij het huis.'

'Die kale trok me een steegje in en duwde zijn pistool in mijn buik. Hij gooide me in het busje en bracht me hier.'

Ik knik langzaam. 'Luister even naar me Milena' zegt hij, 'ik kwam hierheen omdat ik wil praten met je. Ik wil het goedmaken met je, voor alles wat ik heb gedaan. En ik wil er voor jou zijn. en ook voor het kindje. Vertrouw me Milena, ik wil niemand pijn doen. Jou niet, het kindje niet. Ruggero niet. Niemand!'

Ik zucht diep. 'Ik zal alles voor je doen Milena' zegt hij, 'ik zal alles doen om het goed te maken met je.'

'Alles?'

'Alles, dat beloof ik.'

'dan wil ik dat u weer terug naar het huis in Nederland gaat. Dan kan ik rustig nadenken hier.'

hij knikt langzaam. Ik zie het verdriet en de spijt in zijn ogen. Maar ik wil hem hier niet hebben. Ik wil hem niet op mijn bruiloft hebben!

'Als ze me laten gaan' zegt hij dan.

Ik sta op en roep: 'Ryu!'

Ruggero komt de kamer inrennen. 'Wat is er' vraagt hij bezorgd.

'Iemand moet mijn vader terug brengen naar Nederland.'

Hij fronst. 'Waarom?'

'Ze wil nadenken' zegt mijn vader, 'en daar ben ik niet bij gebaat.'

Ruggero kijkt me vol medelijden aan. 'Dan moet ik je teleurstellen gattina' zegt hij, 'nu hij hier is moet hij je weggeven op de bruiloft.'

'Ik ga haar aan niemand weggeven' zegt mijn vader boos, 'ze verdient beter dan een maffioso.'

Maar ik luister al niet meer. Waarom moet hij me weggeven?! Hij heeft me pijn gedaan. Na alles wat hij me heeft aangedaan wil ik hem niet bij me in de buurt hebben op mijn trouwdag!

Ik voel mijn ademhaling versnellen en ren snel de kamer uit. Langs Severino en Gio heen naar onze kamer. Ik ga op bed zitten en probeer mijn ademhaling weer rustig te krijgen.

Na een minuutje lukt dat gelukkig al. Vlak nadat ik weer normaal kan ademen klopt er iemand op de deur. 'Binnen' zeg ik.

Carla komt binnen. 'Hey' zegt ze bezorgd, 'gaat het met je? Ryu zei dat je wegrende.'

'Ik had een paniek aanval.'

'Oh.'

Ze komt naast me op bed zitten. 'Mag ik vragen waarom?'

'Mijn vader moet me weggeven op de bruiloft' zeg ik zacht, 'en dat wil ik niet. Na alles wat hij me heeft aangedaan wil ik hem niet op mijn belangrijkste dag hebben.'

'Dat snap ik heel goed liefje' zegt ze, 'maar ik weet ook dat iedere vader zijn dochter wil weggeven op haar bruiloft.'

'Hij wil me niet eens weggeven' zeg ik zacht, 'niet aan Ryu in ieder geval.'

'Dan heeft hij lekker pech want jij kiest voor Ruggero en daar kan niemand iets aan veranderen. En als hij je niet weggeeft kan oom Theo nog wel eens boos worden. En dat overleeft hij niet zonder wat wonden op te lopen.'

Ik kijk haar aan. Ze glimlacht naar me. 'Je vader zal je wel weggeven' zegt ze, 'zeker als jij dat aan hem vraagt.'

Ik knik langzaam. 'Zullen we naar beneden gaan' vraagt ze, 'dan kun je vertellen wat je vindt.'

'Wat als hij boos wordt?'

'Dat zal hij niet worden. Echt niet. Hij respecteert je keuzes echt wel. Anders doet hij niet alles voor je.'

Ik haal diep adem om moed te verzamelen en loop naar beneden. Ruggero ijsbeert door de hal heen en weer. Matteo, Severino, Gio, oom Theo en mijn vader volgen iedere beweging die hij maakt. Zodra mijn vader mij ziet glimlacht hij naar me. Ik glimlach zwak terug.

Onderaan de trap blijf ik stilstaan. 'Ryu' vraag ik.