my fiance; the Italian

** ventritré **

Ruggero pakt me beet en duwt me achter een boom. De rest zoekt ook dekking. Wat mannen rennen door de tuin om de dader te vinden. Er klinkt weer schoten. Neta tijgert over de grond naar ons toe. Ruggero trekt haar omhoog en duwt haar naast me. 'Cugino' zegt Neta, 'je arm bloed.'

Ruggero haalt zijn schouders op. Ik wil mijn jurk kapot scheuren om het te verbinden maar er klinkt weer een schot waardoor Ruggero mij en Neta tegen de boom duwt. ''Waar is mijn vader' vraag ik bang.

Ruggero kijkt om zich heen. Pas dan horen we gekerm vanachter een bosje iets verderop. Ik kan me loswurmen en naar het bosje rennen. Er is weer een schot en ik val op de grond achter de bosjes. Vlak naast mijn vader.

Zijn hand heeft hij op zijn zij gedrukt. Er is een grote plas bloed op het overhemd te zien. Ik druk mijn hand op de zijne. Ook al voel ik me heel erg misselijk. Ik kan niet tegen bloed! Waarom moet dit bij mijn bruiloft gebeuren?!

Al snel zit mijn hele hand onder het bloed. Maar ik wil de druk niet weghalen. Het is al minder gaan bloeden dus dat is goed.

Opeens zit Ruggero naast me. Hij haalt mijn hand weg en drukt zijn eigen hand erop. 'Waar is Gio'  vraag ik, 'hij moet helpen!'

'Sssh' sust Ruggero naar me, 'hij overleeft het zolang er druk wordt uitgeoefend.'

Ik pak mijn vaders hand en houd die stevig vast. Alsof hij zomaar verdwijnen kan.

Ik ben bang dat hij sterft. Dan heb ik echt niemand meer behalve mijn oom! En die wil ik absoluut niet in mijn buurt hebben. Of bij het kindje laten. 

Ruggero scheurt opeens een deel van zijn overhemd af en drukt dat op de wond. Dan pas zie ik dat hij ook een reep stof om zijn bovenarm heeft. Net boven zijn wond.

Na een tijdje horen we weer een schot en even later komt Gio aanrennen. Hij gaat naast Ruggero zitten en begint zich over mijn vader te ontfermen. Ruggero pakt mijn gezicht tussen zijn handen. 'Ben je oké' vraagt hij.

Ik knik. 'En jij' vraag ik voorzichtig.

'Ik ook.'

We staan op. Severino komt naar ons toelopen. 'Zijn jullie oké' vraagt hij.

We knikken. Hij kijkt naar Gio en mijn vader. 'Overleeft hij het?'

'Jawel, hij moet nu wel naar binnen!'

Severino knikt en roept iets in het Italiaans. 'Neem Milena mee naar binnen' zegt Severino.

Ruggero knikt en neemt me snel mee naar binnen. De meeste zijn daar al. Nonna trekt me in een omhelzing en Ruggero rent weg om buiten te helpen. Nonna neemt mij mee naar de keuken. Neta, Carla en nog wat anderen volgen. Ze ontfermen zich over elkaar en over mij. 

Na een tijdje komt Gio binnen. 'Milena' zegt hij, 'alles goed? Hoe voel je je? Heb je een paniekaanval gehad?' 

'Ik ben oké' zeg ik, 'echt waar.'

'Fijn.

'Waar is mijn vader?' 

'Hij ligt op bed.' 

'ik wil hem zien.' 

'Later, ik heb net een kogel verwijderd uit zijn zij. Hij moet rusten.' 

'Ik wil hem zien!'