Zawgyi
"ဉာဏ္ မ်က္တြင္းေတြ ခ်ဳိင့္ေနတယ္ေနာ္"
ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ကိုစစ္က သူ႔အား မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ မည္သို႔မွ် အေျဖမေပးဘဲ ကားထဲသို႔ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
မေန႔ညက အေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးသည္။ မဟူရာေကာင္းကင္က လေရာင္မရွိေသာ္လည္း ၾကယ္ပြင့္မ်ားျဖင့္ ေမာ္ႂကြားေနသည္။ ဆိတ္ဖလူးပန္းရနံ႕ေတြ သင္းေနသည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္း ဝန္းက်င္ခပ္သိမ္းတြင္ သူသည္ ခ်စ္သဝဏ္လႊာကို ပုံေဖာ္ရန္ အားသြန္ခြန္စိုက္ ၾကဳိးစားေနခဲ့သည္။ ရႊင္ျမဴးျခင္း ေၾကကြဲျခင္း ၾကည္ႏူးျခင္း နာက်င္ျခင္းမ်ားက တလွည့္စီ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ႐ိုက္ခက္သည္။ လႈိင္း႐ိုက္ခံရေသာ ကမ္းစပ္က သဲအိမ္ပမာ သူ ျပဳိလဲသြားခ်င္ခဲ့သည္။
လက္လႊတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ တျပဳိက္နက္ထဲမွာပင္ ဆြဲဖမ္းထားခ်င္ခဲ့သည္။ မိမိကိုယ္ကို ႐ူးသြားၿပီလား ဟု ေတြးမိသည္။ အူလိုက္သည္းလိုက္ ရယ္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ရႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုေႂကြးခဲ့သည္။ မိမိအား ထိုခံစားခ်က္ႀကီး ေပးသြားေသာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အျပစ္တင္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ အျပစ္တင္စရာလူမရွိခဲ့။ ထိုအရာအား ယူေဆာင္လာသည္က မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ ျဖစ္သမို႔။ သူ လက္ေလ်ာ့လိုက္သည္။
"ဉာဏ္ ေနလို႔မေကာင္းဘူးလား"
လူေသမ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ ငိုင္ေနေသာ ဉာဏ့္ပုခုံးကို လႈပ္ႏိုးလိုက္သည္။ မ်က္ေတာင္ တဖ်က္ဖ်က္ ခက္လာသည္။
"မဟုတ္ဘူး အိပ္ခ်င္ေနလို႔"
ဗလာမ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ ဆိုသည္။
"ဒါဆိုလည္း အိပ္လိုက္ေလ ငါေက်ာင္းေရာက္ရင္ ႏိုးမယ္"
ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
ေစာဒက မတပ္ဘဲ စကားကိုသာ နားေထာင္သည္မို႔ စိတ္ေအးရမည့္အစား စိတ္ပူသြားမိသည္။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ အဘယ္သို႔ေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားအား တနင့္တပိုး ထမ္းပိုးထားရပါသနည္း။ သူ စဥ္းစား၍ မရခဲ့ပါ။ ဘက္ေပါင္းစုံမွ ျပည့္စုံကုံလုံေသာ ဉာဏ့္အား မည့္သည့္အရာက အဆင္မေျပေစပါသနည္။ သူ မေတြးတတ္ခဲ့ျပီ။
YOU ARE READING
Fortune
Romanceအခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို လူသားေတြဟာ အဓိပၸာယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္ဆိုၾကတယ္။ကိုယ္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ လို႔ဖြင့္ဆိုခ်င္တယ္။ သူစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ဆိုရင္ ကိုယ့္အသက္ကိုေပးဆပ္ဖို႔ေတာင္ ဝန္မေလးဘူး။ အချစ်ဆိုတဲ့အရာကို လူသားတွေဟာ အဓိပ္...
