ep-16

12K 1.2K 253
                                    

Zawgyi

ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမွ ဒဏ္ရာသည္ ေရခဲအုပ္ထားေသာ္လည္း သက္သာမလာ။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ပို၍သာ ကိုက္ခဲနာက်င္လာရသည္။ နဂိုအသားျဖဴသူမို႔ အညဳိအမဲစြဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းရွိ ဒဏ္ရာႏွစ္ခုကို မွန္ခ်ပ္ထဲမွာ ထင္းထင္းရွားရွား ျမင္ေနရသည္။

ကိုစစ္ လက္သီး ျပင္းခ်က္ဆိုတာဟာပါးစပ္ေတာင္ နဲနဲေလးဟ လိုက္လို႔မရ။ ပါး႐ိုးတခုလုံးကို ကိုင္႐ိုက္ထားသလို နာက်င္ကိုက္ခဲလွသည္။
ညေနကတည္းက ထမင္းမဝါးႏိုင္လို႔ ေရပဲေသာက္ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရင္၌တည္ေသာ ေဝဒနာႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ပါလွ်င္ ဤဒဏ္ရာေလးသည္ ပင္လယ္သမုဒၵရာထဲမွေရႏွင္ ႔ ႏြားေျခရာခြက္ထဲကေရပမာဏ ကြာျခားသလို အပုံႀကီးကြာျခားကား ယိုးမယ္ဖြဲ႕ေလာက္စရာ မရွိပါ။

ေမေမ duty ခ်ိန္ျဖစ္ေနေပလို႔ ေတာ္ေသးသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ အကင္းပါးေသာမိခင္၏ ေမးခြန္းဝါက်မ်ားကို လီဆယ္ အေျဖေပးေနရဦးမည္။
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္  ဒီေန႔ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာကိစၥရပ္မ်ားအားလုံးကို မွတ္ဉာဏ္ထဲကေန ထုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။

သူေရာ ... အဆင္ေျပေနပါ့မလား။

"အဟင္းးး"

ကိုယ့္အေတြးကို သေဘာတက် ခပ္တိုးတိုးရယ္ေမာလိုက္မိေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ေဝဒနာဟာ ဆစ္ခနဲ။  ရင္ဘက္က စူးခနဲ ေအာင့္တတ္သည္။ မိမိအား ရြံစရာသတၱဝါတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ လက္ညဳိးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီး အျငဳိးႀကီးစြာ ဆိုသြားေသာ လူတစ္ေယာက္အား မနာက်ည္းႏို္ုင္ေသးပဲ ဖက္တြယ္ေနမိသည္။

အေျခာက္တဲ့လား။ နားထဲ၌ ထိုအသံက ပုရစ္တစ္ေကာင္လို ေအာ္ျမည္ေျခာက္လွန္႔ေနသည္။ ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္ခြင့္ရမယ္ဆို အေျခာက္မကလို႔ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ေနပါေစ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးကို ခံယူပစ္လိုက္ဦးမည့္ ေကာင္ပါလို႔ ေျပာခြင့္ရခဲ့လွ်င္ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။

ပူေလာင္လြန္းေသာ အရည္ၾကည္တို႔သည္ မ်က္လုံးအိမ္က စိမ့္ထြက္လာျပန္သည္။ သူသည္ ထိုမ်က္ရည္တို႔အား ဖယ္သုတ္ခ်င္စိတ္ ရွိမေနပါ။ မွန္ခ်ပ္ကိုသာ ေငးစိုက္လ်က္ ၾကည့္ေနမိသည္။

Fortune Where stories live. Discover now