ep-20

12.9K 1.2K 163
                                    

Zawgyi

ခမ္းနားထည္ဝါလွေသာ အိမ္ႀကီးေရွ႕ျမက္ခင္းျပင္တြင္ အလုပ္သမားမ်ားသည္ တာဝန္ကိုယ္စီႏွင့္ လႈပ္ရွားသြားလာေနၾကသည္။ ကိုစစ္ေမေမသည္ အလုပ္သမားမ်ားကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္တာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားလ်က္ရွိသည္။ ေမေမသည္ ျခံအတြင္း ပန္းအလွဆင္သူမ်ားကို ကူညီေနသည္။

လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ က်ရာတာဝန္ကိုယ္စီႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည့္အခ်ိန္တြင္ဝယ္ သူကေတာ့ ျခံေထာင့္ ဇြန္ပန္း႐ုံေဘးရွိ ဒန္းေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ျမင္ကြင္းတို႔ကို မ်က္လုံးေသျဖင့္ ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။

ဒီေန႔သည္ ကိုစစ္ရဲ႕ ေစ့စပ္ပြဲေန႔။

သူ စာေမးပြဲၿပီးေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ကိုစစ္သည္ ေစ့စပ္ပြဲရက္ကို သတ္မွတ္ခဲ့ပါသတဲ့။ ေစ့စပ္ပြဲဖိတ္စာကို အိ္မ္မွာလာဖိတ္ၾကားစဥ္က " ဉာဏ္ကိုေရာ လာေစခ်င္လို႔ ဉာဏ္စာေမးပြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္လုပ္ခဲ့တာ ဆက္ဆက္လာခဲ့ေနာ္ " ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ စေနာက္ဟန္ ဖိတ္ၾကားသြားခဲ့သည္။ ကိုစစ္ရဲ႕ စကားကို တေသြမတိမ္းနားေထာင္ခ်င္ေသာ သူသည္လည္း အမွတ္မရွိ လာမိျပန္သည္။

အလဲအကြဲ ခံစားရမည္ကို သိေသာ္လည္း ခ်စ္ရသူ၏ ေစ့စပ္ပြဲကို ကိုယ္တိုင္တတ္ေရာက္ကာ ခ်ီးျမႇင့္ခ်င္သည္။ ျခဴးရတီေျပာသလိုပဲ ခ်စ္ရသူ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ဆို သူလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရမွာေပါ့။ ရယူပိုင္ဆိုင္မွသာ အခ်စ္မဟုတ္။ ေပးဆပ္ျခင္းကလည္း အခ်စ္ေပပဲမဟုတ္လား။ ကိုယ့္ခ်စ္သူသာ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ဆို ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးတင္မက အသက္ကိုအပ္ႏွင္းရမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ေပးဆပ္လိုက္ခ်င္ပါဘိ။

" သုတေရ ... မင္းအကို ကိုသြားေခၚပါဦး။ အျပင္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ထြက္ၾကည့္ပါဦး အျပင္အဆင္ေတြကို သေဘာက်ရဲ႕လားလို႔ ေမးခ်င္လို႔ပါကြယ္ "

ကိုစစ္ေမေမသည္ အလုပ္သမားေတြကို ၫႊန္ၾကားရင္းျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည့္ကာေျပာလာသည္။

ေစ့စပ္ပြဲသည္ ညေနခင္းအခ်ိန္မွသာ။ သူႏွင့္ ေမေမကသာ လိုအပ္တာေတြ ကူညီဖို႔ မနက္ကတည္းက ေရာက္ေနျခင္းပင္။

Fortune Where stories live. Discover now