ep-23

13K 1.2K 139
                                    

Zawgyi

" ဦးေႏွာက္ပိုင္းကေတာ့ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မရွိပါဘူး။ accident ေၾကာင့္ ခဏအတိတ္ေမ့သြားတဲ့သေဘာပါ။ ေနာက္ တေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္သတိရလာေအာင္ ေဘးလူေတြက ၾကဳိးစားေပးရမွာေပါ့။ ေဒါက္တာလည္း သိပ္စိတ္ထိခိုက္ မသြားပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သုတဉာဏ္ကို အရင္ကမွတ္ဉာဏ္ေတြ ျပန္သတိရလာေအာင္ ဝိုင္းၾကဳိးစားၾကတာေပါ့ "

" ကၽြန္မ နားလည္ပါတယ္ ေဒါက္တာ။ ဒါမ်ဳိးက ျဖစ္တတ္တာပဲ။ သားေလး အရင္လို ျပန္ျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ၾကဳိးစားေပးရမွာေပါ့ "

အန္တီေအးသည္ အနိမ့္အျမင့္မရွိ တသတ္မတ္တည္းေသာ ေလသံျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္။

သာမာန္မိခင္ေတြဆို သားတစ္ေယာက္လုံး အတိတ္ေမ့သြားျခင္းသည္ ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ကိစၥတစ္ရပ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အန္တီေအးကေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္က ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပလို႔လား ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအား ျမင့္မားလို႔ေပလား သူ ေသခ်ာမသိ။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရင္ဆိုင္သည္။

ဆရာဝန္ႀကီးက ဉာဏ့္အေျခအေနေတြကို ရွင္းျပၿပီး အားေပးစကားေျပာအၿပီး အခန္းထဲမွ ထြက္သြားေတာ့ အန္တီေအးသည္ ဆိုဖာေပၚသို ေျဖးေျဖးခ်င္ ထိုင္ခ်သည္။

ပုဂၢလိက ေဆး႐ုံ၏ သီးသန္႔အခန္းကို ယူထားေသာေၾကာင့္ အေတာ္အသင့္ က်ယ္ဝန္းကာ အလင္းေရာင္ေကာင္းစြာရသည္။ ေလးထပ္အျမင့္တြင္ တည္ရွိေသာေၾကာင့္ လမ္းမေပၚမွ အသံမ်ားႏွင့္ ကင္းေဝးၿပီး ဆိတ္ၿငိမ္လွသည္။

" ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေကာင္းဆုံးၾကဳိးစားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဉာဏ္က သိပ္ မွတ္ဉာဏ္ေကာင္းတာ။ သူ အျမန္ဆုံး သတိရလာမွာပါ။ "

အန္တီေအးကို ႏွစ္သိမ့္အားေပးေနေသာ္လည္း သူ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီအေျခအေနႀကီးကို သိပ္ၿပီး လက္မခံႏိုင္ေသး။ လက္မခံႏိုင္ဘူး ဆိုသည္ထက္ မယုံၾကည္ႏိုင္ေသးတာ ဆိုလွ်င္ ပိုမွန္မည္ထင္သည္။

ဒါသည္ ေဆာင္းတြင္းတြင္
မက္ေလ့ရွိေသာ ဂေယာက္ဂယက္ အိမ္မက္ေတြထဲက တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္သည္ဟု ဇြတ္မွိတ္ယုံၾကည္ခ်င္ေသာ္လည္း ခက္သည္က ခ်မ္းေအးေသာ ေဆာင္းရာသီမဟုတ္။ ေႏြရာသီမွ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပူျပင္းလြန္းလွေသာ ေႏြရာသီပင္ျဖစ္သည္။

Fortune Where stories live. Discover now