ep-22

12.8K 1.3K 244
                                    

Zawgyi

လူကသာ ဧည့္ခံပြဲအတြင္းမွာ တည္ရွိေနေပမဲ့ စိတ္အာ႐ုံတို႔သည္ ကားနက္ေလးေနာက္ လိုက္ပါသြားမွန္း မိမိကိုယ္ကို သတိထားမိသည္။

မူးလွ်င္မေမာင္းနဲ႔ ေမာင္းလွ်င္မမူးနဲ႔ဆိုေသာ ေဆာင္ပုဒ္အရ သူ ဉာဏ္ကို စိုးရိ္မ္သည္။ ခုေခတ္က ယာဥ္ကို စည္းကမ္းမဲ့ ေမာင္းႏွင္ေနေသာ သူေတြက မ်ားပါဘိသနဲ႔။

" စစ္ရိပ္ရာ ဉာဏ္ကလည္း ကားေမာင္းျငင္သာပါတယ္ ၿပီးေတာ့အရမ္းမူးေနတာမွ မဟုတ္တာ။ အႏၲရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ ျပန္ေရာက္မွာပါကြ "

သူ႔အပူကို ရိပ္မိၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏွစ္သိမ့္သည္။ ဉာဏ့္ေျပာစကားကို တေသြးမတိမ္းနားေထာင္းခဲ့ေသာ သက္ေနာင္ကိုလည္း စိတ္တိုသည္။

ဉာဏ္က သူ႔အတြက္ေၾကာင့္ သူမ်ားေတြအလုပ္ရႈပ္သြားမွာ စိတ္ရႈပ္သြားမွာကို အလြန္ေၾကာက္သည့္ကေလး။

ဘယ္ေလာက္ပဲ အဆင္မေျပျဖစ္ေနပါေစ အျပဳံးတစ္ခုနဲ႔ ထပ္ၿပီး ဖုံးကြယ္ေနမဲ့ လူစားမ်ိဳး။  ဉာဏ့္အေၾကာင္းကို သူ အသိဆုံးျဖစ္သည္။

" ေဟ့ေကာင္ ငါ့ကိုလာမၾကည့္ေတာ့နဲ႔။ မင္းညီက သိပ္ၿပီးမမူးေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါ လႊတ္လိုက္တာ။ ဘာမွျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ စိုးရိမ္မေနနဲ႔ "

သက္ေနာင္က သူ႔အၾကည့္ အဓိပၸာယ္ကို သိသည္အလား လက္တခါခါျဖင့္ ျငင္းဆန္သည္။ ခုနကလည္း မူးေနတဲ့သူကို တစ္ေယာက္ထဲျပန္လႊတ္လိုက္ရေကာင္းလာဆိုၿပီး သက္ေနာင္ကို အျပစ္တင္ျပီးၿပီ။

" ဟုတ္ပကြာ အကဲပိုတာ မင္းဟာက "

တစ္ခ်ိန္လုံး သူ႔flowနဲ႔သူ ၿငိမ့္ေနေသာ အာကာကပါ ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားလာေတာ့ သူ႔စိုးရိမ္စိတ္ ဒီဂရီကို အနည္းငယ္ ေလ်ာ့ခ်လိုက္ပါသည္။

ညနက္လုၿပီျဖစ္သည့္ေၾကာင့္ လူက အနည္းငယ္က်ဲသြားၿပီ။  စားပြဲဝိုင္းေတြ၊ အစားအေသာက္ေတြကို လိုက္လံသိမ္းဆည္းေနေသာ ဟိုတယ္အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ့ သာ က်န္ေတာ့သည္။ လူရွင္းသည္ဆိုေပမဲ့ စားပြဲဝိုင္း ၁၀ ဝိုင္းေလာက္ေတာ့ ရွိေသးသည္။

Fortune Where stories live. Discover now