ep-29

14.9K 1.3K 257
                                    

Zawgyi

ရိတ္သင္မထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ငုတ္စိတိုမ်ား၊ အနည္းငယ္ ညဳိညစ္သြားေသာအသားေရာင္ျဖင့္ ခ်စ္ရသူသည္ လြန္ခဲ့ေသာ (၅) ႏွစ္ကထက္ အပုံႀကီး ရင့္က်က္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ သူ႔အား စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ကိုစစ္၏မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ ရယ္ျမဴးရိပ္သန္းလ်က္။ ေနေလာင္ဒဏ္ေၾကာင့္ အတန္ငယ္ ၾကမ္းတမ္းရင့္ေရာ္သြားေသာ မ်က္ႏွာထက္တြင္ သူ႔အတြက္ ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ား၊ ၾကင္နာေဖးမမႈမ်ား ထိန္းသိမ္းထားေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စုံတေလမ်ားရွိေလမလားလို႔ အမွတ္မရွိအျပင္းအထန္ ရွာေဖြေနမိျပန္သည္။

သို႔ေသာ္ အရာရာကို သိုသိပ္လြန္းေသာ ကိုစစ္ထံတြင္ သူရွာေနေသာ အေျဖကို မေတြ႕ရ။ ေကာက္႐ိုးပုံထဲ အပ္ေပ်ာက္ရွာရသကဲ့သို႔ ရွိလွသည္။

" ဒီကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေရာက္ေနတာလဲ။ မေမနဲ႔လား "

စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထားၿပီးေမးလိုက္ေသာ္လည္း အဖ်ားခတ္မွာ တုန္ယင္သြားေသာအသံေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသံတိတ္ က်ိန္ဆဲလိုက္မိသည္။ ႏွလုံးသား တစ္ေနရာမွ က်က္ခါနီးအနာေဖးသည္ အပ္ႏွင့္ထိုးဆြလိုက္သကဲ့သို႔ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္လာသည္။

" ဟုတ္တယ္ "

ကမာၻေျမႀကီး၏ ဆြဲငင္အား ေလ်ာ့နည္းသြား၍ လားမသိ။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြ ႐ုတ္တရက္ ယိုင္နဲ႔သြား၍ ေနာက္မွ လက္ရန္းကို အလ်င္အျမန္ ဆြဲကိုင္ထိန္းထားလိုက္ရသည္။

ေတာ္ပါေတာ့။ ဘာေၾကာင့္ ဒုကၡေတြ လိုက္ေပးေနရသလဲ။ တည္ၿငိမ္ဖို႔ၾကဳိးစားေနတဲ့လူကို ျပင္းထန္တဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနျပန္ၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့မဲ့ ကၽြန္ေတာ့ဘဝကို ကေမာက္ကမျဖစ္ေအာင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ထိုးႏွက္ေနတာလား။ တဆိတ္ ခင္ဗ်ား မလြန္လြန္းဘူးလား ကိုစစ္ရိပ္ေနာင္?

" ေတာင္ႀကီးမွာ project တစ္ခုရွိလို႔ေရာက္ေနတာ။ ဒီေန႔ပဲျပန္ေတာ့မလို႔။ အဲဒါေျကာင့္ အဘြားတို႔ကို သြားႏႈတ္ဆက္တာ သူတို႔က ဉာဏ္ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္ေလ။ ဉာဏ္ေရာလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီview point ထြက္သြားတယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာခဲ့တာ "

Fortune Where stories live. Discover now