ep-19

12.5K 1.2K 141
                                    

Zawgyi

သူ႔ကို အိမ္ျပန္ေခၚလာေပးခဲ့သည့္အခ်ိန္မွစ၍ သူသည္ ကိုစစ္အား ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာအထိ သြားမေတြ႕မိေအာင္ေနခဲ့သည္။

ကိုစစ္ကလည္း ေက်ာင္းကို ေယာင္လို႔ေတာင္ ေျခဦးလွည့္မလာေတာ့ပါ။

စာအုပ္ဖတ္ရင္း ဂိမ္းေဆာ့ရင္း ပန္းပင္စိုက္ျခင္း တို႔ျဖင့္ သတိရစိတ္ကို တြန္းလွန္ေနရေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး၌ လက္နက္ခ် အရႈံးေပးလိုက္ရသည္။

ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီလုံးလုံး သူ႔စိတ္လိပ္ျပာသည္ ကိုစစ္ ထံမွာသာ ေဝ့ဝဲေနခဲ့သည္။

ယခုအခ်ိန္က်မွ ကတိတစ္လုံးကို လြယ္လြယ္မေပးသင့္မွန္း သူ ေနာက္က်စြာ သိခဲ့ရသည္။

မ်က္စိေရွ႕မွာ ေပၚမလာေစရပါဘူးလို႔ ကတိေပးထားေသာသူသည္ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး ကိုစစ္ရွိရာ site ဆီသို႔ ခပ္ေဝးေဝးမွ အၿမဲသြားေခ်ာင္းၾကည့္ေလ့ရွိသည္။

site တာဝန္ခံ အင္/ယာမွ ရွင္းျပေနသည္မ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္နားေထာင္ေနေသာ mould ေလာင္းေနသည္မ်ားကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ရႉေနေသာ ကိုစစ္ပုံစံ အေသးစိတ္ကို ေသခ်ာမွတ္သားေနမိသည္။

တခါတရံ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ စကားစျမည္း ေျပာေနကာ ရယ္ေမာေနတတ္သည္ကို ျမင္ေတာ့ သူ အံၾသရျပန္သည္။

မေတြ႕ရတဲ့ ၁လအတြင္းမွာ လူမႈေရးေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ တိုးတတ္လာခဲ့ၿပီ။

" ဒီေန႔လည္း လာျပန္ၿပီလား ေကာင္ေလး "

ကိုစစ္တို႔ ဆင္းေနေသာ site ေနရာႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္တြင္ရွိေသာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးေရွ႕ ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီိးက ကြမ္းဂ်ဳိးတတ္ေနေသာ သူ႔သြားႀကီးမ်ားေပၚေအာင္ ရီျပၿပီး ႏႈတ္ဆက္သည္။

လူလတ္တန္းစားရက္ကြက္တစ္ခုတြင္ တည္ေဆာက္ေနဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဗြက္ထၿပီး ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ားေသာ လမ္းေတြျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း သူ႔ကားကို ကိုစစ္ ျမင္သြားမည္ စိုးသည္ကတစ္ေၾကာင္းျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ကိုသာ အသုံးျပဳရသည္။

Fortune Where stories live. Discover now