°Başlangıç: 28/09/2017°
~Yıllar önce onu bırakıp giden bir kahramanı ve ardında bıraktığı bir kulaklığı vardı elinde. Farkında değildi belki ama geçmişi onun peşindeydi, geçmişi onun herşeyiydi...
[Dizi izliyormuşcasına hayal edilip yazılan bir hika...
İkimizde arabadan inip ortada buluştuk. Yanıma gelip, cebimde olan elimi çıkartıp,
-İzniniz olursa küçük hanım bu eli bu gece bırakmayı düşünmüyorum dedi.
Yok artık! Canım kalbim, sakin ol iki dakka. Bana hiç yardımcı olmuyorsun bu konularda, anca küt küt at! İçimden bunları düşünürken aynı zamanda da cevap vermeliydim bir an önce.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Sonradan pişman olmak yok ama küçük hanım, verilen bu cevap için dedi. Pişman olmam dercesine kaşlarımı kaldırdım.
Elimi sıkı sıkı tuttu ve sokaklarda yürümeye başladık. Yanımızdan geçenleri, yanından geçtiklerimizi kafede oturanları, tek başına dolaşanları, kulaklığını takıp akşam yürüyüşüne çıkanları gözlemler olduk... Bu gecenin sonunda ortaya nasıl bir yazı çıkaracağımızı merak eder oldum.
O kadar yürüyüşün ardından yorulup, acıkıp bir markete girdik. Kendimize birer ramen yapıp yedik. Yediğimiz yerde oturup kaldık. Bir süre oturduğumuz yerden insanları izledik. Saat sabaha karşı dörttü. Kim Shin'e dönüp,
-Çok uykum geldi dedim esneyerek
-Arabaya gidip biraz uyuyalım dedi ve ayağa kalkıp arabaya doğru yürümeye başladık. Tam içimden hani elimi bırakmayacaktı diye düşünürken elinin, elimi aradığını fark ettim. Ben onun elini tutup gülümseyerek,
-Bunu mu arıyordunuz acaba? dedim. Hoşuna gitmiş olucak ki hiç bişey söylemeden birbirimize gülümseyerek yürümeye devam ettik.
Arabaya yaklaştığımızda ise bir an önce uyumak istiyordum. Kim Shin kapıları açtı ve sonunda arabaya bindik. Kapıyı kapatıp kafamı cama yaslayıp uyumaya çalıştım ama omuzlarımın ağrısından aradığım rahatı bulup uyuyamadım. Evet rahatım gelmeden asla uyuyamam. O rahatı mutlaka bulmalıyım ama bu şartlarda nasıl! Kafamı arkaya, koltuğa yaslayıp uyumayı denedim buda olmadı. Kim Shin debelendiğimi görmüş olacak ki,
-Dur bir saniye deyip bana doğru eğildi. O an kalp, beyin, el, kol bütün işlevini unutup benden bağımsız olmuşlardı. Ben o an beni öpeceğini düşünüp gözlerimi kapatmış öpmesini bekliyordum. Bi kaç saniye sonra koltuğumun arkaya doğru yattığını hissettim. O an gözlerimi açmamak üzere iyice kapattım. Gözlerimi tedirgin bir şekilde yavaşça açmaya çalışıp etrafa bakındım. Ben kendi kendimi yerken o çoktan arkasına yaslanıp uyku moduna geçmişti bile.
