°Başlangıç: 28/09/2017°
~Yıllar önce onu bırakıp giden bir kahramanı ve ardında bıraktığı bir kulaklığı vardı elinde. Farkında değildi belki ama geçmişi onun peşindeydi, geçmişi onun herşeyiydi...
[Dizi izliyormuşcasına hayal edilip yazılan bir hika...
***Merhaba arkadaşlar,hikayemin ilk bölümü ile sizlerleyim. Hikayenin devamını da yazdım.Düzenli aralıklarla paylaşmayı planlıyorum.Lütfen hikayemi sevin^^ Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum ♡ (Medyaya bölümde bahsettiğim parçayı koydum )***
Artık lise son sınıf öğrencisi olmuştum. Ailenin tek çocuğuydum. Annemle babam ben henüz annemin karnında 6 aylıkken ayrılmışlar. Babamı hiç görmedim. Babamla ilgili bildiğim tek konu çok zengin olduğu ve annemle herkesten gizli evlendikleri. Annem babamla ilgili konuşmayı pek sevmez. Konusu açılınca fark ettirmemeye çalışır üzüldüğünü ama ben bilirim içinde gizli saklı hala babamı özlediğini. Bende bunu bildiğim için anneme babamla ilgili hiçbir konuyu sormam. Belki de bilmesem daha iyi olur diye kendi kendimi teselli ettiğim çok olmuştur. Neyse bunları bir kenarda bırakıp geleceğime yani üniversite sınavlarıma konsantre olmam gerekiyor. Geçen sene bir hevesle açtığım Youtube kanalıma artık içerik üretemeyecektim. Sanki çok izlenen biriymişim gibi dert ettiğim şeye bak diye düşünüp kendi kendime günlüğümün başında güldüm. Artık saatin geç olduğunu ve yatmam gerektiğini fark ettim. Ha bu arada benim adım ne mi? Jİ EUN TAK.
Sabah alarm sesiyle uyanıp üzerimi değiştirip, annemin hazırladığı neeefis kahvaltımı da yapıp, annemle vedalaşıp evden okula gitmek için çıktım. Kulaklığımı takıp ilk çıkan şarkıyı dinlemeye karar verdim. Bu bir nevi benim için oyun olmuştu. Şaşırtıcı şekilde ilk çalan şarkı Roy Kim'den 'Heaven' dı. Bu şarkıyı ne zaman dinlesem aklıma çoçukluk kahramanım gelirdi. Bugün de öyle oldu. Evet küçükken benim bir kahramanım vardı. Başım ne zaman belaya girse sanki hissediyormuşcasına yanımda belirdiğini fark ederdim. Özel güçleri, alevli kılıcı, siyah bir pelerini yoktu ama olsundu o benim çocukluk kahramanımdı ve ben onu çok özlemiştim.
Bunları düşünürken okula nasıl geldiğimi bile anlamadım. Bu düşüncelerimin aklımı başımdan aldığını hissettim ve bu sene en azından bu sene seni düşünmemeye karar verdim. Sıkı çalışıp güzel bir üniversitede okumam benim için şarttı. Çünkü anneme bir söz vermiştim. Bundan sonra ki hayatımızda bizi ben koruyacaktım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***İlk bölümden anladığınız gibi,bölümler kısa olacak arkadaşlar bu yüzden sık sık bölüm atacağım.Lütfen takipte kalın >.<***
