Hayatının hatırlamadığı ve belki de ömrü boyunca hatırlayamayacağı dört senesi olan;bir kadın ve ona deli gibi aşık olan bir adam.
Ve bu aşkın meyvesi olan bir çocuk...
İki hafta sonra abisi ve İdil 'in düğünü olacağı için sadece bir haftalığına gidiyorlardı Londra' ya. Nehir 'in,Demir' e alışma sürecini hızlandırmak ve kardeşinin bulunduğu ortama ayak uydurmasını çabuklaştırmak adına bir haftalığına da olsa onların tek başlarına kalmalarını istemişti.
Zafer ise düğününe bir hafta kala hayatının anlamı,ışığı olacak kadına kavuşmanın tatlı heyecanını yaşıyordu.
Gülümseyerek seneler öncesine gidince, İdil'e aşık olduğu, onu hayatına aldığı için Rabbine bir kez daha şükür etti.
Kardeşinin sorunlarına çözüm olmak için yaklaştığı o güzel, alımlı küçük kız şimdi kadını olacak ve ona hayat arkadaşı olacaktı.
"İyi ki hayatımdasın ışığım, iyi ki hayatıma girmişsin" deyip kafasını göğe kaldırarak Rabbine bir kez daha şükürlerini sundu.
Londra 'ya gider gitmez havaalanında onların gelmesini bekleyen şoför kendilerini karşılamış ve onları kalacakları küçük küçük evlerin olduğu şirin bir caddeye bırakmıştı.
Demir' e "Beklememi istermisiniz efendim" diye sorulduğunda, Demir "Anahtarı bırakıp gidebilirsin, gerisini ben hallederim" deyince şoför kısa bir baş işaretiyle Demir'i selamlayarak oradan uzaklaştı.
Demir, Nehir'e dönerek "Gel, sana yaşayacağın evi göstereyim" diyerek Nehir 'i yönlendirmeye başladı.
Nehir, Demirin bu hallerine gülümsemeye başlayınca birden kendini çok garip bir duygu yoğunluğu içerisinde buldu. Yıllardır Demir' den köşe bucak kaçmaya çalışırken hangi ara Demir 'e bu kadar alışmıştı ki...
Nehir, gülümsemeye başladığında artık Demir' in onun hayatına çıkmamak üzere girdiğini anlamıştı ve ne ilginçtir ki bu Nehir 'i korkutmak yerine içinde senelerdir beklediği boşluğu doldurduğunu fark etti.
Önünde durdukları eve bakınca bir anda şaşkınlıktan ne yapacağını şaşırmış bir vaziyette Demir' e sarılarak "Demir burası çok şirin"deyip eve doğru yürümeye başlayınca, arkasında şaşkın ve bir o kadar da mutlu bir Demir bıraktığının farkında bile değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük fakat sıcacık bir atmosferi olan evi görünce Nehir sanki senelerdir bu anı bekliyormışçasına mutlu olmuştu.
Demir ise Nehir deki bu değişimi mutlulukla izliyor ve onun yüzündeki bu gülümsemenin hiç silinmemesini diliyordu.
Nehir evi küçük bir çocuk gibi sevinçle koşarak bir solukta gezmiş ve o mutlulukla Demir 'e dönerek "Biliyor musun, hayatım boyunca ilk defa kendi ülkemden uzakta sadece bana ait bir eve ve hayata sahibim. İlk defa korkmuyorum, ilk defa bu kadar mutluyum."
