Kalbimin Üç Sahibi (Tamamlandı)

_Final_

1 yıl sonra

Miraydan

1 yıl daha geçmişti gittikçe yaşlanıyordum. Boran da aynı şekilde. Bugün çocuklarımın düğünü vardı hande ve meriç evleniyordu. Çifte nikah yapmak istediler. Hande ve Egemen, Meriç ile Azad bugün çok mutluydum ki hiç bir şey keyfimi bölemezdi. 

********

Başımın ağrısıyla Hande ve Azad'ın süslenme odasından çıktım ve Boran'ın yanına gittim. Gittiğim gibi de kollarına düşüverdim. 

Borandan

Miray bir anda kollarıma düşünce ne yapacağımı bilemedim ne olmuştu da böyle olmuştu. Hızla onu arabaya kadar taşıdım ve hastaneye götürdüm. Elim ayağım titriyordu. Ne oldu da bir anda böyle bir şey gerçekleşti. Hastaneye gelir gelmez onu indirdim ve kucakladım. İçeriye kadar taşıdıktan sonra sedyeye yatırıp muayene ye götürdüler. Bir doktor hemen gelip baktı. 

''Film çekmemiz lazım kafasına.'' dediler ve gidip çektiler. Doktor büyük bir hüzünle yanıma geldi.

''Bunu söylemek çok kötü ama karınızın beyininde tümör var. Alınmaz ise ölür. En az bugün ameliyata girmeli çok riskli.'' dedi. Bu cümle beynimde yankılanıp duruyordu, kalbime ağrılar girmeye başlamıştı bile. Hemen Miray'ın yanına gidip uyanmasını bekledim. Bir kaç dakika sonra uyanınca gözlerimden akan yaşları sildim.

''Aşkım ne oldu?'' dediğinde güldüm.

''Çok önemli bir şey değil. Çok korktum sadece.'' dedim ve elini tutup öptüm. Yarım saat sonra hastaneden çıktık ve eve geri döndük. Onu kenara çektim. Ve artık söylemeliydim.

''Aşkım şimdi korkma ama beynin de bir tümör varmış. Ve alınmazsa ölecekmişsin. Ama riskli bir ameliyat olurmuş.'' dediğim de donuk bir yüzle bana bakıyordu.

''Ne yani ölecek miyim?'' dediğinde sarıldım ona ve kafasından öptüm.

''Ben varken ölemezsin.'' dedim. Geri çekildi ve şunu sordu.

''Ne zaman ameliyat olmam gerekir?'' 

''Bugün..'' dediğimde gözünden bir damla yaş aktı.

''Ama bugün çocuklarımın düğünü var. Olmaz hayır , girmeyeceğim. Ölmeyi yeğlerim. Düğünlerini çok görmek istiyorum.'' dedi, ellerinden sıkıca tuttum.

''Eğer ölürsen çok üzülürler onları da düşün.'' dediğimde ellerini çekip gözyaşlarını sildi.

''Hayır girmeyeceğim. Onların düğününü görüp gireceğim ameliyata.'' dedi aceleyle.

''Miray ama ölebilme durumun var ve ben seni kaybetmek istemiyorum.'' dedim ağlayarak.

''Hayır onların düğü-'' sözünü kestim hemen.

''Düğünü bir daha yaparız sen daha önemlisin!'' dediğimde göğüsümden ittirdi.

''Ben çoktan ölmüş birisiyim. Bugün ölsem ne olacak? Çocuklarımın düğününü göreceğim ve öyle ameliyata gireceğim.'' dedi bağırarak.

''Miray..'' dedim ama nafile.

''Onların haberi olmasın şimdi yanlarına gideceğim ve mutlu bir anne olacağım..'' dedi ve gözyaşlarını silip gitti. Duvara yaslandım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Hayatımda birini çok sevmiştim ve onu şimdi kaybedecektim. O çocukları için ölmeyi göze alıyordu ama beni düşünmüyordu benim neler yaşayacağımı bilmiyordu. Neler hissedeceğimi. Ben o gittikten sonra yaşayabilir miyim ki? Hayatımın bir parçası yok olacak ve gidecek. Eğer ameliyata girmez ise ölecekti. Katlanamıyorum, canım yanıyor. Bile bile ölmesine izin veriyordum. Yere hızlıca vurup daha da şiddetle ağlamaya başladım. Miray'sız bir hayat istemiyordum ben. Ben onunla yaşamak , yaşlanmak istiyordum. Ama şimdi iki bile olmayacak. Gidiyor gönlümün kraliçesi. Baş tacı. Gidiyor. Arkasına bile bakmadan!