Kalbimin Üç Sahibi (Tamamlandı)

32.bölüm = ''Atlayacakmış''

*Arkadaşlar kısa not : Bunu final yapıp çocuklarının hayatını gösteren bir kitap yapayım mı diye düşünüyorum.. Sizce? Yine Boran ve Miray olacak ama kısa kısa onlar sizce?*

Handeden

Meriç ve Furkan da gelmişti, hep beraber onları uğurlamaya Furkan'ın arabasının oraya gittik. Egemen ve Furkan binip gittiler. Bende Meriç ile bizim motora bindim. Kaskımı takarken Tolganın buraya baktığını gördüm. 

''Meriç hadi gidelim.'' dedim telaşla ve Meriç sürmeye başladı. Hemen eve varmıştık, annem kapıyı açar açmaz içeri girip odama geçtim. Ve yatağa attım kendimi. Çantamdan kitabı çıkarıp öylece kitaba baktım. Okumalı mıydım?

Miraydan

''Boran masayı hazırlar mısın?'' dediğimde hemen yardım etti bana ve masayı hazırladı. Bende yemekleri koyup masaya geçtim. Boranda hemen karşıma oturdu. Meriç'te ellerini yıkayıp oturdu. 

''Hande nerede?'' dedim Meriç'e.

''Nereden bileyim anne behçisimiyim?''

''Gerekirse evet.'' dedi Boran. O sıra da Hande gelip oturdu masaya. Hep beraber yemeğe başladık. Telefonum çalınca yemeği kesip kalktım masadan ve telefonumu açtım. Arayan Esraydı.

''Alo Miray! Acil bizim oraya gelmen gerek!'' diyordu.

''Neden neden?'' dedim telaşla.

''Berk bizim çatıya çıkmış. Biliyorsun apartman ne kadar yüksek. Onunla barışmaz isem atacakmış kendini. Gel lütfen, ben ne yapacağımı bilmiyorum..'' dediğinde hemen telefonu kapadım ve ceketimi giydim.

''Nereye?'' dedi Boran masadan kalkarak.

''Sana söylersem kızarsın. Boş ver.'' dedim ve kapıdan çıktım. Arkamdan çıktı o da.

''Miray nereye?'' dedi.

''Berk'in yanına.'' dediğimde şaşkınca bakıyordu.

''Neden?''

''Atlayacakmış.'' dedim ve merdivenlerden 5'şer 5'şer inmeye başladım. Sonuna kapıya ulaştım ve çıkar çıkmaz taksiye binip oraya gittim. Esra beni görünce hemen yanıma geldi.

''İnmiyor.. Korkuyorum..'' diyordu korkuyla. Evet tam da en yukarıda idi. Hızla binaya girip çatıya çıktım. Sessizce arkasından gittim. Beni fark edince bir üst taşa çıktı.

''Miray git buradan..'' dedi ağlayarak.

''Sakın Berk, bak bunu yaparsan çok üzülür.'' dedim ama dinlemedi.

''Hayır yalan söylüyorsun o beni zaten unutmuş. Beni sevmiyor.'' dedi bağırarak.

''Sakin ol! Ve şuraya gel'' dedim ve ona yaklaştım.

''GERİ ÇEKİL ATLARIM!'' dedi ve aşağı baktı.

''Lütfen Berk sana başka kız mı yok?'' dedim ve elinden tuttum.

''BEN ONU İSTİYORUM..'' dedi. Yavaşça yanına çıktım ve beraber şuan atlayabilirdik.

''O zaman beraber atlayalım..'' dedim ve yutkundum.

''Hayır in sen, senin ailen var ben ise bir hiçim.'' dedi ona baktım.

''Senin ailen biziz Berk. Yapma lütfen. Ben onu ikna ederim.'' dedim ve yavaşça indirdim onu.

''Yapar mısın gerçekten?'' dedi bir çocuk gibi.

''Evet evet. Yaparım.'' dedim ağlayarak ve ona sarıldım o da hemen karşılık verdi. O sıra da Esra ile Boran geldi çatıya. Demek beni takip etmiş Boran. Berk'e koşarak geldi ve ona sarıldı Esra. Bende hemen Boran'ın yanına geçtim.

''Neden bana söylemedin..'' dedi kısık sesle.

''Sana söyleyip üzülmeni istemedim. Atlayacakmış dediğimde anlamanı istedim.'' dediğimde başımdan öptü.

''Sen çok düşüncelisin hayatım. İyi ki hayatımdasın.'' dedi ve elimi tuttu. Beraber Esra ile Berk'in kavuşmasını izledik.

Handeden

Yemeğimi bitirip kalktım, telefonumu bir mesaj gelmişti.

Bilinmeyen : Okudun mu ?

Bu Tolgaydı, bana okuyup okumadığımı soruyor da bu onu neden bu kadar ilgilendiriyor.

Ben :  Seni ilgilendirmez. 

Yazdığımda bir daha cevap gelmedi. 

Tolgadan

Onu geçen seneden beri plotoniktim, onun gölgesiydim. Ama beni hiç fark etmedi. Meriç'in kardeşi olduğunu öğrendiğimde tüm dünyam üstüme yıkılmıştı hele ki Egemenle çıktığını öğrene dek. Ben onu bu kadar severken beni görmemesi sinirlendiriyordu. Bende onun acısını Meriçten çıkarıyordum. Şimdi ki yazdığı şeyde çok sinirimi bozmuştu ve bunun hesabını Meriç ödeyecekti!