Kalbimin Üç Sahibi (Tamamlandı)

10.bolum = "Ben öldürmedim. "

Meriç kutunun içinde ki fotoğrafı aldı, yirtti. Fotoğrafta Meriç ile kız uygunsuz şeyler yaparken çekilmiş. Ve bunu yollayan kişi Boran. Küçük bir not bırakmış.

'Sevgilin geçen gece seni aldatmis. Ne kadar, üzücü bir durum. Ha burada merak ediyorsan Ben Boran. '

Notu yirtip, Meriç'in yanına gittim. Omzuna kolumu attım.

"Önemli değil. Utanma. " dedim ve omzunu sivazladim.

"Artk kendi evinde yaşamalısin, ortaya çıktılar. " dediğinde ona döndüm. Ciddiydi, gitmemi istiyordu.

"Ama o evde kötü anılarım var! "

"Kendi evine git ve değiştiğini ispat et."

"Seni çok seviyorum dostum. " dedim ve ona sarildim, o da bana sıkıca sarıldı.

Eşyalarımi toplayıp, evime gittim. Hani o gece yaşadığım ev var ya , işte oraya gittim. Iceri girdiğimde, üstüme pis bir koku sinmisti.

Acının, çaresizligin kokusu. Bu kokuyu her soldugumda, o gece geliyordu aklıma.

O koltuğa baktım, biran gözümün önüne geldi, durduramdim, izledim.

Yavaşça koltuğa oturdum, ellerimi sıktım. Ben onları seviyordum ama şimdi onlardan nefret ediyorum. Bana yanımda olan, sahip çıkan tek kişiyi görmezden geliyordum. Meriç'i!

Hızla yerimden kalktım ve taksiye bindim. Meriç'in yanına geri dönüyorum. Ben nasıl onu fark etmem. Bana yardım etmesinde, Boran a sevgilim demesinde, tabii ya bu çocuk beni seviyor.

Taksi durdugunda, kapıda bissürü polis gördüm. Bir de ambulans, taksiden indim ve ilerlemeye başladım. Icerden bir ölü torbası ile çıkan iki polisin yanına koştum.

"O kim? " dedim.

"4.katta oturan gazeteci, Meriç gündem. " demişti. Meriç. Ama nasıl olur bu , nasıl olebilir. Olamaz o, o ölmez.

Yazardan

Miray dizlerinin üstüne çöktü ve bağırarak ağlamaya başladı. Bir yandan çığlık atıyor, bir yandan da kendine vuruyordu.
Polisler durdurmaya çalışsa da , o kendine vurmaya devam ediyordu.
En sonunda vurmayi bıraktı ve bayıldı.
Ilerden onu izleyen Boran koşarak yanına geldi ve onu kucaklayarak götürdü.

Borandan

Miray, Meriç için ağlıyordu, hem de en kötü şekilde. Bu kız yoksa gercekten onu seviyormuydu?
Onu alıp kendi evime götürdüm. Koltuğa yatırdim , yanına çöküp saçları ile oynadım.
Uyandığında bana çok kizackti, hatta saldırcakti. Çünkü ben yaptım sanacakti. Ama ben yapmadım ve yapanı bulacağım.
O yeter ki beni sevmeyi birakmasin. Hep sevsin diye.

--------------

Gözlerini açmaya başladı, yanından kalktım. Beni görünce, yerinden fırladı ve ayağı kalktı.

"Benim ne işim var burada? !" Diye kukredi.

"Bayıldın. Bende seni getirdim evime. " dedim soğuk kanlilikla.

"Meriç, Meriç öldü. Ve , ve bunu sen yaptın değil mi, sen yaptın! "
Demiştim beni suçladı ama ben yapmadım, desem inanmaz ki.

"Ben öldürmedim. "

"Nasıl ya, sen oldurmedigsen kim yaptı, yalan söylüyorsun. "

"Bak, eğer ben yapmış olsaydım, seni buraya getirmezdim. " dedim, ellerimi cebime atarak.

Gözünden bir yaş düştü yere. Onu böyle görmek içimi acıtıyor.

"Ben gidiyorum. " dedi ve kapıya ilerledi. Kapıyı açtı, tam gidecekti, kolundan tuttum.