Kalbimin Üç Sahibi (Tamamlandı)

28.bölüm = Ekin İntihar Etti!

Handeden

Egemene iki saattir İngilizce öğretmeye çalışıyordum. Aslında kelime ezberletmeye çalışıyordum ama o her defasında gülüp her şeyi bozuyordu.

''Egemen sana anladığımdan ne kadar anladın?'' dediğimde elini 'sıfır' işareti yaptı. Hızla eşyalarımı topladım çantama koydum bana şaşkınca bakıyordu.

''Gidiyorum ben!'' dediğimde kolumdan tutup durdurdu.

''Daha bitmedi!'' dedi. Kolumu çekip kapıyı açtım.

''Bitti!'' deyip ayağımı yere vurdum ve kapıdan çıktım. Merdivenlerden aşağı inerken koşarak arkamdan geldi.

''Seni seviyorum..'' dediğinde kalbimin ne kadar hızlı attığını bilemezsiniz. Elimdeki çantayı yere bırakıp arkama döndüm. 

''Gerçekten mi?'' diye sordum aptal gibi.

''Evet! Bu yüzden seni çağırdım. Yüzünü görebilmek için!'' dedi. Dediği gibi de gidip sarıldım. O da sarılmama karşılık verdim. O derin güzel kokusunu içime çektim. Geri çekildiğimizde elimi tutup yanağımdan öptü.

''Şimdi gidebilirsin istersen. Ama yok istemiyorsun burada kalabilirsin.'' dedi. Aslında kalsam fena olmaz ama annem ve Meriç duyarsa keser beni.

''Annem ve Meriç'in buna müsaade edeceğini düşünmüyorum.'' dedim. Ellerini saçlarımda gezdirirken konuştu.

''Yalan söylersin. Kız arkadaşında kaldığını söylersin.'' mantıklı bir fikir aslında.

''Güzel bir fikir ama ben anneme hiç yalan söylemedim. Ve söylemekte istemiyorum.'' ellerini hemen saçımdan çekti.

''O zaman gidebilirsin.'' dedi. Ona son kez sarılıp evden çıktım. Allah'ım beni dünyanın en mutlu insanı yaptığın için sana minnet duyarım.

Miraydan

Hayatım en kritik zamanlarını yaşarken bugünkü olay beni baya bir eğlendirmişti. Boranı öyle görmek hoşuma gitmişti. Hem de çok.

********************

(Yarın)

Uyandığım gibi gidip mutfağa bir şeyler hazırladım. Meriç uyanmıştı, Azad da dün akşam evine gitmişti. Hande de mutlu bir şekilde etrafta şarkı söylüyordu.

''Hande seni bu kadar mutlu eden şey ne salak ikizim benim!'' dedi Meriç, ufaktan güldüm hem de gözlerimle ona kızdım.

''Hiç , sadece mutluyum.'' dedi ve masaya geçti. Ve su içmeye başladı.

''Anne bugün Egemen bize gelecek projemiz var.'' dediğinde Meriç. Hande ağzındaki suyu fışkırttı.

''Hande kızım noluyor sana. Hem tamam gelsin Meriç.'' dedim. Bu kıza ne oluyordu son zamanlarda böyle. 

''Neden Egemen?'' dedi Meriç'e bakarak.

''Çünkü o benim kardeşim gibi.'' dediğinde Meriç , Handenin suratı asılmıştı. Ne oluyordu benim çocuklarıma ya..

Saate baktığımda az bir zamanım vardı çocuklarımı öpüp üstüme montumu alıp evden çıktım. Hemen bir taksiye binip Havaalanına gittim. Kapısında indim ve dışarıda bekledim. Bir kaç dakika sonra Ekin geldi. Sarıldık ve onun arabasına binip evine gittik. Bavulunu yukarı çıkarmasına yardım ettim ve içeri geçtik. Elimize kahve alıp balkona geçtik. 

''Anlat bakalım Ekin!'' dedim. Bana baktı daha sonra kahvesinden bir yudum aldı.

''Babamız babam ama annem farklı çıktı.'' dedi.

''Ah aynı kadere düştük ya. Tamam benim ikisi de yoktu ama benim canım kadar sevdiğim bir babam vardı bir zamanlar. Sonra biliyorsun ihanete uğradım sizler ve babam tarafından. O günden beri yanımda sadece Boran ve Berk vardı!'' dediğimde hızla bana dönüp konuştu.

''Ben hiç yok muydum sanıyorsun!'' dedi. Ve hızla kahvesini içti.

''Nasıl?'' dedim , anlamamıştım. 

''Miray o sana iğrenç geceyi yaşattığımızdan beri ben seni hep takip ettim. Hep iyi misin değil misin diye kontrol ettim. Kılıktan kılığa girdim yine de seni ihmal etmedim! Bende babama çok kızdım. Hatta arkadaşın Meriç'e üzüldüm. Ama mecburduk!'' dedi ve bardağını aşağı fırlattı. 

''Üzgünüm ama ben bilmiyordum..'' dedim ve içeri girdim.  O da girdi içeri.

''Miray ben seni hep sevdim. Zaten seni sevdiğini söyleyen ilk öpen de benim. Hatırla bunları. Ben sana hiç bir zaman kötülük etmedim. '' dedi ve gözünden bir yaş süzüldü.

''Ekin ben ama Boranı seviyorum..'' dedim. Yanında duran vazoya geçirdi. Elini kanamaya başladı gidip bakmaya çalıştım ama izin vermedi.

''Neden Boran!'' dedi sert bir tonda.

''ÇÜNKÜ ONU SEVİYORUM VE ONU SEVECEĞİM. O BANA NE KADAR İHANET ETSE BİLE KALBİMDEN ONDAN BAŞKASININ İSMİ GEÇMEYECEK. O BENİM ÇOCUKLARIMIN BABASI HAYATIMIN TEK ANLAMI.''  dedim ve derin bir nefes alıp bıraktım. Gözümden akan yaşların haddi hesabı yok. Kapıya doğru yöneldim. Peşimden gelip sarıldı bana.

''Bir daha karşına çıkmayacağım!'' dedi ve geri çekildi. Hemen evinden çıkıp taksiye atladım. Her zamanki dertlerimi dinleyen sahil kenarına geldim ve o banka oturdum. Arkadaşım Meriç belirdi yanımda. 

''Miray , kendine gelmelisin. Bazı şeylerin farkına var!'' deyip yok oldu.  Evet , bazı şeylerin farkına varmam lazım!

Borandan

Sahil kenarına geldiğimde arabamı park edip indim. Yavaş yavaş yürümeye başladım. Hayat ne kadar zor bilemezsiniz. Hem de bunları yaşamadıysanız. Az daha ilerlediğimde Mirayı fark ettim. Bankta oturuyor denizi izliyordu. Sessizce arkasına geçtim. O denizi izlerken bende onu izledim. Kokusunu çektim iliklerime kadar. Birden pantolonum titredi. Mesaj gelmişti. Az geriye gidip mesaja baktım. Miray hala beni fark etmemişti. Mesajı atan Berkti.

'Boran! Boran acil ara beni!' yazıyordu. Az daha Miray dan uzaklaşıp Berki aradım.

''Ne oldu Berk?'' dediğimde ağlıyordu. Ne olmuş olabilir ki?

''Bo-boran! Ek-Ekin intihar etmiş. Evinde ölü bulunmuş. Kafasına sıkmış Boran kafasına! Ağabeyimiz ölmüş!'' dediği şeyle hemen kapadım telefonu ve ağlamaya başladım. Ne kadar nefret etsem de kendisinden o benim Ağabeyim idi. Yere çöküp bağırdım.

''AĞABEY!'' diye. O sıra da Miray beni fark edip yanıma geldi. 

''Boran! Boran ne oldu?'' dedi, durup ona baktım ve hızla sarıldım.

''Miray, Ekin ölmüş!'' dediğimde benden çekilip yüzüme baktı.

''Ölemez o  daha bir saat önce onun yanındaydım.'' dediğinde kafamı iki yana sallayarak aynısı dedim.

''Hayır o , o yapmış olamaz.'' dedi ve ellerini yumruk yaparak çimlere vurdu.

Miraydan

Hayır Ekin bunu yapmış olamazsın hayır Ekin lütfen yapmış olma bunu. En son söylediği şey geldi aklıma.

  ''Bir daha karşına çıkmayacağım!''    demişti en son. Demek kendini öldürecekmiş. Hayır ya Ekin hayır! HAYIR!