Who Are You? (COMPLETED/ UNDER REVISION)

Chapter 23

Sensui's POV

Nanatili akong nakahiga sa kama ni Zaia habang hinahayaan siyang yakapin ako ng buong magdamag.

She is alive but she cannot see anything. Its like she is dead but she can still moves. Paano pa namin mapapanood ang sunset niyan. Paano pa niya makikita yung pagbabago ng mundo?

"Boss, kain na" narinig kong tawag ni Aldrin sa pinto.

"Susunod kami" I answered.

I already told them about Zaia's case. Naghahanap na si Cayn ng cure para doon. Si Adri naman ay sinusubukan na ulit ang lakas niya at lahat kami ay nagbabakasali pang makakakita pa si Zaia.

"Zaia, let's go?" I whispered at her. Tumango ito.

Bumangon na ako sa kama at tinulungan si Zaia na makatayo pero nahihirapan siya maglakad ng maayos dahil wala siyang makita.

"I-I can do this. Just guide me" pilit nito. Sinubukan niyang maglakad at ang isnag kamay niya ay nasa ere para malaman kung may mababangga ba siya o wala.

Why being so stubborn, Zaia?

"Bubuhatin nalang kita" I insisted pero umiling iling lang ito at pilit itong naglakad.

Hinayaan ko ulit siya pero bigla itong natapilok at napaupo sa sahig. Tutulungan ko na sana itong makabangon pero itinaboy niya ang kamay ko palayo.

"I can do it, Sensui" pagpupumilit nito. Muli itong tumayo pero nakakaisang hakbang palang siya ay napaupo nanaman siya sa sahig.

Napaiwas nalang ako ng tingin. Hindi ko ata kakayanin na makita siyang nahihirapan. It was all my fault. Hindi na sana siya nadamay kung hindi na ako lumapit pa sa kanya.

The weird thing is how did they fvcking know about me and Zaia? Is it perhaps they already know me? but how? I always use Kyle Sensui Adams as my name outside Engrovia.

Muling tumayo si Zaia at pinilit ang sarili maglakad. Napapabuntong hininga nalang ako dahil kitang kita ko kung paano ito nahihirapan maglakad. I can't help it.

"Ahh!" napalunok nalang ako ng tumama siya sa may maliit na lamesa.

"I-I'll help you, okay?" I asked her once again. Hinawakan ko ang kamay niya pero itinaboy niya na lang iyon.

"I said I can do it!" she shouted. Ramdam ko ang pagkawasak ng puso ko ng makita ko ang mga luhang tumutulo mula sa kanyang mga mata.

This is all my fault. Hindi na sana siya naghihirap ng ganito kung hindi dahil sakin. Bakit pa siya dinamay ng mga hunters? She is out of this. Napakadesperado na talaga nilang masakop ang kaharian kaya kahit inosenteng tao ay dinadamay nila.

Muling humakbang si Zaia at doon ko napansin na nanginginig na ang mga tuhod nito at medyo nawawala na siya sa balanse.

Hindi ko na natiis at agad na siyang binuhat ng pa bridal style.

"Sensui! Ibaba mo ako! I can handle myself!" sigaw nito habang pinapalo palo ako sa mukha, leeg, dibdib, at balikat. Binilasan ko nalang ang paglalakad ko at tiniis ang mga sakit na natamo mula sa pagpalo niya sa akin.

"It's much better to get hurt than to see you having a hard time" bulong ko rito at saka ito unting unting tumigil sa pagpalo niya sa akin.

"Wipe your tears if you dont wanna let them see you crying" dagdag ko rito. Agad niya naman iyong sinunod.

"Good girl" I whispered at her as I kissed her forehead.

Lumiko na ako sa staircase at dahan dahang bumaba dahil medyo mabigat si Zaia but I can manage. Hindi ito ang unang beses na binuhat ko siya.

Habang buhat buhat ko siya pababa ng hagdanan, napansin kong inaamoy, niya yung damit ko at medyo nakangiti pa ito.

She missed my scent.

"Aldrin! Paayos ng upuan!" I shouted ng makarating na kami sa baba. Dumaretso na ako sa kusina at agad na iniupo si Zaia sa katabi kong upuan.

Naghain na sila Angelie ng pagkain at ibinigay yung mga toasted bread kay Zaia. Ayan lang ang pwede niyang makain dito dahil ayan lang yung pinakamadaling makain.

Lahat kami ay natahimik at nakatingin kay Zaia na deretso lang ang upo at nakaharap ito sa gawi ko kahit ba ang mesa ay nasa kanan niya.

"Kain na tayo" basag ni Aldrin sa katahimikan at saka sila nagsimulang kumain pero ni isa ay walang naglakas ng loob para magsalita.

Lahat kami ay nalulungkot dahil sa nangyare lalo na para kay Zaia. She shouldnt be suffering because of us. It is all our fault. It is my fault.

Muling itinaas ni Zaia ang kamay niya sa ere at mukhang hinahanap ata ang plato niya sa gawi ko.

Mabilis kong kinuha ang tinidor ko at tinusok doon ang toasted bread. Kinuha ko ang kamay ni Zaia at iniabot sa kanya iyon.

Ginabayan ko siya sa pagkain ng toasted bread hanggang sa makakain na siya ng tuloy tuloy. Nagpatuloy na kami sa pagkain namin.

"Magsalita naman kayo. Pakiramdam ko mag-isa akong kumakain sa dilim" napatigil kaming lahat ng magsalita si Zaia.

Umubo naman ako ng kaunti para kahit papaano ay may naririnig siya kesa sa wala.

"Ahh siya nga pala may ilog sa di kalayuan. Pwede kayong pumunta roon kung gusto niyo. Maganda doon" Cayn said.

"Maganda? Gusto kong makita" dagdag pa ni Angelie. Napatingin naman kaming lahat sa sinabi niya.

Sige! Inggitin mo pa yung isa. Alam mo ng hindi nakakakita yung tao eh.

"Ay may family computer pala akong binili diyan. Laro tayo mamaya" Si Adri.

"Ayusin ko pala yung sofa mamaya. Nagiging malaking kama yun eh. Doon tayo tapos nood tayo movie" Aldrin.

Hindi ko na sila pinansin at tinuon na lang ang atensyon ko kay Zaia na pinipilit ngumiti kahit bakas naman sa mukha niya ang pagkalungkot.

Napabuntong hininga na lang ako. I really need to get that black smoke in her. Pakiramdam ko ay hindi pa rin ito natatanggal ng tuluyan dahil itim na usok ang bumabalot sa kanyang mata kay hindi siya makikita.

Sa tingin ko ay hindi pa siya bulag, at tanging natatakpan lang ng makapal na itim na usok ang paningin niya.

She won't see the darkness if she's blind. Kapag bulag ka, wala kang mararamdaman na kahit ano. You can't sense anything with it. Hindi itim ang makikita mo kundi wala. Imagine anim ang daliri mo at naputol iyon. Hindi mo na muling magagalaw iyon dahil wala na. Just like eyes, kapag nawala... wala ka talagang makikita.

She is not blind. Its just the black smoke that covers her sight.

"Ngayon ko lang narealize. Andami mo pa lang hindi magagawa kapag hindi ka nakakakita. I salute those blind people who still finds happiness and live their life on their own" Zaia.