Who Are You? (COMPLETED/ UNDER REVISION)

Chapter 29

Zaia's POV

Nanatiling magkahawak ang kamay namin ni Sensui habang pababa ng bundok. Mas mabilis kami kumpara kanina na inabot kami ng ilang oras.

Nakakatakot nga lang ngayon dahil madilim na at walang kailaw ilaw dito sa bundok kundi lang yung ilaw na mula sa buwan. Nakakatakot din ang mga maririnig mo sa bundok, may mga crickets at kung ano ano pang kakaibang tunog ng hayop.

Mabuti nalang din at malinaw ang mata ni Sensui at naaaninag ko pa lahat kumpara sa mata ng isang ordinaryong tao.

"Sabihin mo lang kung inaantok ka, bubuhatin nalang kita pabalik para makatulog ka" basag niya sa katahimikan.

"Bakit kasi di na lang tayo natulog sa cliff kanina?" I asked.

"Hindi tayo maaaring magtagal doon, Zaia" his monotonous voice once again.

"Bakit naman?" I asked.

"We don't have any idea if there is a wild animal lingering around here" bigla namang bumilis ang kabog ng dibdib ko dahil sa sinabi niya. Nasisiraan na talaga ng utak ang isang ito.

"Edi sana bukas mo nalang ako dinala sa cliff. Nagpapakahirap pa tayo ngayon pauw-" napatigil ako ng bigla niyang tinakpan ang bibig ko. Inalis ko ito at magsasalita pa sana pero he 'shhhh' me.

Nanahimik na ako kasabay ng paghinto namin sa paglalakad. Napahigpit ang pagkakahawak ko sa kanya ng makarinig ako ng tumatakbo mula sa di kalayuan.

"What's that?" I whispered at him.

"Mukha bang alam ko?" ano bang problema nito?

Nakarinig ako ng yabag mula sa likod kaya mas napakapit na ako sa braso niya. Unti unti ng bumibilis ang tibok ng puso ko kasabay ng panginginig ng tuhod ko.

"Don't be scared, I'll protect you and I won't let anything hurt you" he whispered. "Do you know how to fight?"

Nilingon ko ito at mukha itong nag-aabang ng sagot mula sa akin.

"I-I know how to use daggers" he stopped me.

"Much better. Be careful" huli nitong sinabi.

Nandilat ang mga mata ko ng mapansin kong may tatlong hunter tumatakbo mula sa kanan ko. Para akong naestatwa ng bigla akong tinulak ni Sensui sa kaliwa niya at mabilis siyang tumalon patungo sa tatlong hunters na iyon kasabay ng pagbato niya ng daggers.

Napalingon sa akin si Sensui para tignan kung mabuti pa ang kalagayan ko.  "Behind you!"

Nagulat ako ng mabilis na inihagis ni Sensui ang isang dagger patungo sa akin pero bigla itong bumagal sa harapan ko kaya mabilis ko itong naisalo. Agad akong humarap sa likod ko at mabilis na nasaksak ang dalawang hunters.

I didn't know I could do that.

Kakaiba ang mga matang ito dahil bumabagal ang anumang makakapahamak sa akin tapos mauupakan ko agad sila bago pa man nila ako masaktan. Slow-mo effect?

"Let's run" narinig kong sambit ni Sensui.

Mabilis itong tunakbo patungo sa gawi ko at mabilis akong hinila. Mabilis ang mga takbo niya at para na akong madadapa dahil doon.

Bigla siyang huminto at tumuwad sa harapan ko. "We won't make it if you don't hop on"

Hindi na ako tumanggi pa at agad ng sumakay sa likod niya. Mabilis siyang tumakbo kasabay ng biglang pagbuhos ng matinding ulan.

Halos hindi ko na nararamdaman ang pagpatak nito dahil napakabilis ng takbo ni Sensui.

Ilang segundo pa ang nakalipas ay tuluyan na kaming nakababa ng bundok at mas marami pa ang sumasalubong sa amin na hunters.

Narinig kong napamura si Sensui ng mapaikutan na kami ng mapakaraming hunters at ang mga ito ay tumatakbo na papalapit sa amin.

Mas lumakas ang ihip ng hangin kasabay ng malakas na pagbuhos ng ulan. Mas lalo akong kinabahan dahil sa sunod sunod na pagkidlat at pagkulog.

"I don't want you to see it, Zaia. Close your eyes" kinakabahan nitong bulong sa akin.

Nagulat ako ng unti unting naglalabasan ang mga ugat niya sa katawan at lahat ito ay nagliliwanag na parang mga kidlat.

"Damn it, Zaia! Close your eyes!" he shouted.

Napapikit nalang ako bigla dahil na rin sa napakalakas na kulog.

Naramdaman kong ibinaba ako ni Sensui at hindi ko na alam kung ano na ang nangyayare pero sunod sunod na kulog ang narinig ko. Nararamdaman ko din ang pagyanig ng lupa kasabay ng mga matitinding liwanag na nakikita ko sa kabila ng pagpikit ng mga mata.

"Akalain mo nga naman. Hindi mo man lang napansin na may nakamasid sa inyo. Iba talaga ang nagagawa ng pag-ibig" isang pamilyar na boses ang narinig ko.

"Palibhasa kasi hindi mo naranasan iyon" I heard Sensui's sarcastic voice.

"I don't need to. Mas inaatupag kong makuha yang trono mo kesa sa pag-ibig na 'yan" iisa lang ang lalaking alam kong may gustong umagaw sa trono ni Sensui. It is Jin.

Gustong gusto ko imulat ang mga mata ko pero ayokong biguin si Sensui. He doesn't want me to see it pero sa oras na kailangan niya ko, I' ll help him.

"Hindi mo man lang siya namumukhaan, Magnus?" Jin continued. Who the heck is Magnus?

"What do you mean?" takhang tanong ni Sensui sa kanya.

"Cayn's girlfriend is my twin" napatakip ako sa bibig dahil doon. Angelie is Jin's twin?

Cayn's POV

Lahat kami ay natakot dahil sa biglang pangingisay ni Angelie. Nag- iba rin ang kulay ng mga mata niya, it was pitch black.

"A-Angelie? W-what's happening?" natatarantang tanong ko dito.

Pilit niyang hinahawakan ang mga kamay ko at parang may gustong sabihin pero hindi niya magawa. Mas lalo akong kinabahan ng magsuka siya ng isang itim na likido na naging usok.

"I-I'm sorry, Cayn" those we're her last words before she vanished in the black smoke.

I was too shocked at the moment. I was too speechless. She used me, she betrayed me. She is a hunter.

"Fvck! sila boss!" I heard Aldrin shouted.

They ran out of the house and I was still there trying to sink in all the betrayal of Angelie.