II Wojna Światowa.
Opowieść o życiu podczas okupacji niemieckiej. Młoda siedemnastoletnia dziewczyna o imieniu Alicja próbuje radzić sobie w trudnych dla niej czasach.
Kiedy okazało się, że Żydom grozi zagłada z rąk nazistów, krucha i delikatna dz...
Fala wstydu i upokorzenia zalała Alicję, gdy następnego ranka otworzyła oczy.
Przy łóżku stał Werner. Przyglądał jej się w milczeniu, a ona zamarła w bezruchu. W półmroku wyglądał jak szatan. Ręce miał wsunięte w kieszenie, biała koszula rozpięta pokazywała jego idealnie wyrzeźbione ciało. Włosy były w nieładzie powodując, że wyglądał jeszcze bardziej mrocznie. Zaczęła się go bać. Czuła, że ten mężczyzna jest wstanie wyrządzić jej krzywdę, tak mocno żeby modliła się o śmierć.
Cała się skuliła i zacisnęła ręce na krawędzi prześcieradła. Ból między nogami nie ustał i przerażała ją myśl, że znowu chce to zrobić. Widziała po jego oczach, że był wściekły na nią. Taki mężczyzna szybko nie wybacza urazu, czy zranionej dumy, a co mówiąc o zdradzie. Pomyślała.
- Nie przywitasz się ze mną? - zapytał chłodnym głosem.
Z trudem przełknęła ślinę.
- D... dzień dobry, panie majorze - wydukała.
- Nie tak się powinno witać. Wstawaj.
Zacisnęła zęby. Musiała zebrać wszystkie siły, żeby zwlec się z łóżka. Przy każdym ruchu ból tylko się zmagał. Stanęła przed nim ubrana w koszulę nocną. Chwycił jedną ręką za jej policzki rozkwaszając usta. Ścisnął tak mocno, że jęknęła z bólu. Nie chciała patrzeć na niego, ale zmusił ją do tego.
- Będę cię pieprzyć kiedy tylko mi się zechce, a spróbuj mi odmówić to gorzko tego pożałujesz. Jasne? - czuła w jego głosie nienawiść i wściekłość. - Pytałem się czy to jest jasne?
Alicja lekko skinęła głowę. W gardle utkwiły wszystkie słowa i nie była wstanie nic powiedzieć. Była przerażona jego oczami, które przypominały bryły lodu. Strach przed nim powodował, że jej ciało drżało. Patrząc w oczy Wernera zrozumiała, że to nie był ten sam człowiek którego pokochała. Ten był istnym potworem w ludzkiej skórze. Bezlitosny mężczyzna, który nie dbał o życie jej ani nikogo. Był pozbawionych żadnych uczuć. Czysta nienawiść i pogarda.
Werner puścił ją i wyprostował się.
- Wychodzę. Będę nocować w hotelu. Nie mam zamiaru spać pod jednym dachem z tymi mendami. Jutro postaram się znaleźć im inne lokum.
Spuściła wzrok. Chwilowa nastała cisza i Alicja miała wrażenie, że słyszy bicie swojego serca. Nachylił się nad nią i szepnął do jej ucha ochrypłym głosem.
- Przyjdź do mnie popołudniu do mojego gabinetu. Skończymy to co wcześniej nie udało nam się skończyć
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dłonią przejechał po jej ciele i wstrzymała oddech. Następnie odwrócił się i wyszedł. Alicja stała tak przez chwilę jak posąg. Była załamana. W totalnej rozsypce. Najgorsze było to, że nie mogła z nikim o tym porozmawiać. Wiedziała, że ten ciężar musiała znosić sama.
