Dertli Babanın da bir şiirini şuracığa yazmaktan kendimizi alamadık.Dertli'nin her zaman Hüseyin için yanıp yakıldığını görenler,onun cidden vefakar bir Hüseyin dostu olup olmadığını anlamak istemişler.Eline bir ustura tutuşturarak:"Hüseyin aşkına bunu boğazına çal" demişler.Usturayı eline alan Dertli,hiç tereddüd etmeden boğazına çalmış.Bu işi hakikaten yapacağını sezenler,eline sarılarak usturayı geri almak istemişler ve almışlar,fakat daha süratli hareket etmiş olan Dertli'nin boğazını ustura bir miktar kesmiş ve kanları akmış.Bu şiiri irticalen o zaman söylemiş.
Şiir şudur:
Kays veş sahralara düştüm çok efgan eyledim
Leyli veş beytül'hazende hun-i giryan eyledim
Damen-i sabrım tutup çak-i giriban eyledim
Soyunup abdal misali cismim uryan eyledim
Kendimi aşkın yolunda dosta kurban eyledim
Gerdenim mecruh edüp kestim kızıl kan eyledim
Ta ezel bu canıma suz-i Hüseyn'den düştü nar
Ateş-i hicranına sabretmeye takat mi var
İl ne derse koy desün sevdim Hüseyn'i kar zarar
Gitti elden damen-i esb-i inan-ı ihtiyar
Kendimi aşkın yolunda dosta kurban eyledim
Gerdenim mecruh edüp kestim kızıl kan eyledim
Tır-i aşkın merhem ettim derd-i bı dermanıma
Etmedi dağlar tahammül,kıldığım efganıma
Bir nişan ettim efendim şah şehid sultanıma
Ruz-i mahşerde gelüp baksın benim gerdanıma
Kendimi aşkın yolunda dosta kurban eyledim
Gerdenim mecruh edüp kestim kızıl kan eyledim
Ben beni,adem sanırdım hayvan-ı natık menem
Gerçekim vadinde kizbi olmayan sadık menem
Her ne denlu cevrederse mihnete layık menem
Hayre dair bir amel yok facir-ü fasik menem
Kendimi aşkın yolunda dosta kurban eyledim
Gerdenim mecruh edüp kestim kızıl kan eyledim
Rahm kıl ya rabbena(Dertli)-i pür isyanına
Rahmeten lil-alemin ismi düşüptür şanına
Enbiya vü evliya muhtaç senin ihsanına
Baş açık yalın ayak durduk nice,divanına
Kendimi aşkın yolunda dosta kurban eyledim
Gerdenim mecruh edüp kestim kızıl kan eyledim
