DOĞUM LEKESİ -ANAHTAR EFSANESİ

✍UMUT IŞIĞI

(Hikaye düzenleme aşamasındadır.Düzenlenen bölümlerin başlığında ✍ işareti bulunacaktır.Ayrıca kurguda kopukluk olduğunda o bölümün başında uyarı bulunacaktır.Şimdi rahat rahat hikayeye başlayabilirsiniz.İyi okumalar :) )

Bebeğim kollarımın arasında mışıl mışıl uyuyordu.Öyle huzurlu görünüyordu ki kollarımın arasında,öyle saf,öyle masum...Gözlerimi alamıyordum güzelliğinden.Kıpkırmızı suratını buruşturduğunda gülümsedim.Minik burnuna bir öpücük kondurdum narince.Ona zarar vermekten ölesiye korkuyordum.Tutuşumu bile kontrol ediyordum durmadan.Çünkü o çok değerliydi benim için.O benim yaşama sebebimdi.O benim her şeyimdi.

Kımıldamaya başladığında kollarımı ileri geri hareket ettirerek salladım.Tekrar uykusuna dönünce derin bir iç çekip arkamdaki duvara yaslandım.Gözlerim tekrar yüzüne odaklandığında yüzüme buruk bir gülümseme yerleşti.O küçük burnu,dolgun şirin dudakları ve büyük gözleriyle aynı babasını andırıyordu.Acaba göz rengi hangimize benzeyecekti?Babasının ki gibi mavi mi olacaktı yoksa benimkiler gibi kahverengi mi?Keşke babası da onu görebilseydi.

Kısa kahve saçlarını yavaşça okşadım.O dünyanın en özel varlığıydı benim için.Hayatımın bir parçasıydı o.Aşkımın meyvesi,sevgimin somut beden bulmuş haliydi.Alnına minik bir öpücük kondurup mis kokusunu doyasıya içime çektim.Acaba adını ne koymalıydım?Arya.Evet,Arya olmalıydı adı.

"Arya"

Diye fısıldadım kendi kendime.Çok güzel bir isimdi.Tıpkı bebeğim gibi.Hayatıma umut ışığı olacak bebeğim gibi.Bundan sonra yalnız olmayacaktım.O benimle olacaktı.Her zaman yanımda olacaktı.

Yaklaşık altı ay önce babası beni o dağın başındaki küçük köyde yine tek başıma bırakıp gitmişti.Annem o adam gelmeden yaklaşık 1 yıl önce ölmüştü.O öldükten sonra o evde tek kalmıştım.

1 yıl sonra o gizemli adam gelmişti ve benimle kalmıştı.4 ay boyunca benimle ilgilenmişti.Oldukça yakışıklıydı.Kahve saçları,mavi gözleri ve beni benliğimden alan o gülümsemesiyle muhteşemdi.Hatta öylesine imkansız gibi görünüyordu ki varlığı, gerçekliğinden emin olmak için üzerinden bayağı bir süre geçmesi gerekmişti.Hepsinin bir hayal olduğunu,delirdiğimi düşündüğüm zamanlar bile olmuştu.Sonunda varlığını kabullenmiş ve ona bağlanmıştım.

Köye kontrole saray ekipleri geldiğinde gitti.Hepimizin iyiliği için gitmesi gerektiğini söyleyip gitti.Beni tek başıma bırakıp gitti.Ama bana büyük bir armağan bırakmıştı.Bebeğimi.

Ebe içeri tekrar girdiğinde ona döndüm.Bebeğim doğduktan sonra onu kucağıma vermiş ve apar topar odadan çıkmıştı.Nereye gittiğini sorsamda bana cevap vermemişti.Yanında bir adam ve bir kadın vardı.Onları tanıyordum.Saraydan gelen muhafızlardandılar.Köyde kalmışlardı fakat ortalıkta çok görünmezlerdi.Bu yüzden burada olmalarının pek hayra alamet olduğunu sanmıyordum.Kadın olan öne çıkıp bize doğru yöneldiğinde yutkundum ve bebeğimi kendime daha çok bastırdım.Yere çömelip kollarımdaki bebeğe uzandığında vermekle vermemek arasında kalsamda emirlerine uymazsam beni bir çırpıda öldürebileceklerinin farkındaydım.Daha fazla inat etmeyerek istemeyerekte olsa bebeğimi ellerimden almasına izin verdim.

Bebeği alınca ayağa kalktı ve diğer muhafızın yanına ilerledi.Erkek muhafız bebeğin koluna bakıp şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırınca yerimde kıpırdandım.Bir sorun vardı.Kadın bebeği adama verip tekrar yanıma geldiğinde gözlerim hala adamın kucağında her şeyden habersiz uyumakta olan bebeğimdeydi.

"Bu bebeğin babası kim?"

Dediğinde bir kez daha yutkundum.Boğazıma oturan yumru bunu zorlaştırıyordu.Gözlerime hücum etmekte olan yaşları geri itmeye çalışsamda inat ediyorlardı.

"O..gitti"

Diyebildim zorlukla.Gözlerimden akmaya başlayan yaşlar bir bir süzülmeye devam ederken hıçkırığım odada yankılandı.Ne yapmam veya ne demem gerektiğini bilemiyordum.Kadın başını iki yana sallayarak ayaklandı.Adama bebeğimi bana getirmesi umuduyla baktım.O ise arkasına bile bakmadan odadan çıktı.

"Hayır"

Diye haykırdım arkalarından.

"Bebeğim,Arya.Ne olur onu bana geri verin.Lütfen!Arya"

Kolumda hissettiğim sızıyla o tarafa döndüm.Ebe koluma bir iğne vurmuştu.Uyuşmaya başlayan bedenimle beraber kapanmaya başlayan gözlerimi kırpıştırdım.Uyumamak için son direncimi kullanmaya çalışsamda fayda etmedi.Yastığa düşen kafam ve kapanan gözlerimin ardından zorlukla fısıldadım.

"Arya!"

---

Hikaye Başlama Tarihi: 24 Mayıs 2014

Bitiş Tarihi: 28 Eylül 2014