DOĞUM LEKESİ -ANAHTAR EFSANESİ

Seviye

Yorumlarınızı benden esirgemeyin lütfenn.. :l

 Bileğimi gördüğümde yavaşça yutkundum.Bu imkansızdı.Böyle birşey olması...Daha 1.dönemimi bile tamamlamamıştım.Bileğimdeki parlak ışıkla beraber küçük 5 yazısı yavaşça 4 e dönüşürken elimden gelen tek şey izlemekti.Bu çocuk hayatımı mahvediyordu.Önce beni rezil etti.Ardından daha yeni yeni alıştığım seviyemden beni alıyordu.Ona baktım.Bunun hesabını verecekti.

 Koç bana doğru yaklaştı ve bileğimi tutup küçük 4 yazısına baktı.Ardından bana gülümsedi.Hala şaşkın olduğunu görebiliyordum.Daha önce hiç böyle birşey olmamıştı.

''Tebrikler Arya!Seviye atladın.''

  Hala şaşkındım.Herkes benim kadar şaşkındı.Yıl sonuna kadar kimse seviye atlayamazdı.Seviye atlamanın tek yolu kendi seviye sınıfın arasında yapılan yarışmayı kazanmaktı fakat ben o sınavı kazanmadan seviye atlamıştım.

  Aslında sevinmem gerekiyordu.Ama bir türlü bunu kabullenemiyordum.Birşeyler sevinmeme engel oluyordu.Marvin yanıma yaklaştığında yerimden sıçradım.Bileğime baktı.O anda sevinememe nedenimi anladım.Bir daha onları göremeyecektim.Ne Marvini ne de Miyenayı.Tekrar alışma döneminden geçmek zorundaydım.Yeni arkadaşlar bulmak zorundaydım.Hayatımın en berbat dönemlerinden birini 1 yılda üst üste iki kez yaşamak zorunda kalmıştım.Bunların hepsinin sorumlusu o çocuktu.Beni sinir ediyordu.

 Ona baktım.Hala bıraktığım yerde şaşkınlıktan ağzı açık birşekilde bana bakıyordu.Marvin yavaşça beni dürttüğünde ona döndüm.Hüzünlenmiş miydi o?

''Benden önce seviye atladığına inanamıyorum Arya.Bunu bana nasıl yaparsın?''

dedi yüzünde hüzünlü bir gülümseme vardı.Kaşlarımı çatıp ona baktım.

''Gidiyorum diye ağlamayacaksın değil mi?''

dedim sırıtarak.Omzuma vurdu ardından bana sıkıca sarıldı.

''Seni özleyeceğim''

diye fısıldadım kulağına.

''Merak etme''

dedi.

''Yarışmada birinci olunca göreceksin.Gelip havanı yerle bir edeceğim.''

Zorda olsa gülümsedim.O da biliyordu seviye atlamak için sadece yarışmada birinci olmanın yeterli olmadığını.Yıllarca yarışmalarda birinci olup seviye atlayamayanlar vardı.Ona daha sıkı sarıldım.Ne kadar öyle durduğumuzla ilgili hiçbir fikrim yoktu.Koçun bağırışıyla ayrıldık.

''Ayrılın yeter çifte kumrular.''

Kızardığıma emindim.Hatta o keçi suratlı bile sırıtıyordu.Ayaza en ölümcül bakışlarımı yolladım.Oda bana alaycı bakışlarından.Bu çocukla aynı seviyedemiydim ben şimdi?

''Siktir''

diye yanlışlıkla sesli bir şekilde küfredince Marvin bana anlamaz bir şekilde baktı.Ona döndüm.

''Onunla aynı seviyedeyim''