roleplayer meets idol :: bts [complete]

30 [LAST CHAPTER]

Desiree’s POV

It’s been two years since I left. Two years of heaven and hell in Australia, heaven, ‘cause I was able to think, move on, and find myself again, I also got a chance to meet new people. Hell, because I missed them, everything about Philippines and… Korea. Some things never change, and I think will never be.

Nasa airport ako pabalik sa Pilipinas, maybe it’s time to come back home. And my phone rang.

“Hello?”

(Babalik ka na pala ng Pinas sabi ni Tita? Di ka man lang nagsasabi.)

“Surprise kasi dapat. Si mama talaga.”

(Susunduin kita sa airport a.)

“No need. Busy kayo diba? One month na lang concert nyo na.”

(Okay lang yun. Gusto na kitang makita e. Miss na kaya kita.)

“Pwe. Tigilan mo ako Park Jimin. Lagi tayong magkausap sa Skype ‘no.”

(Syempre iba pa rin yun.)

“Oo na. Oo na. Sige na aalis na ako.”

(Okay bye. See you. Ingat ka ah.)

“Bye.” then I hang up the phone.

Jimin and I are cool. I think five months ago nung cinontact ko siya. Yes ako yung cumontact sa kanya. I just missed having a buddy that time, and I found myself dialing his number. And I realized that I already moved on with Jimin. I realized that I’m not really in love with Jimin, infatuated’s the right term. Naisip ko na siya yung nandyan nung mga panahon na broken ako, nung kailangan ko ng magco-comfort sakin kaya siguro inakala ko na in love ako sa kanya nun.

We talked and clear things out and boom we’re friends again. May sinabi a nga siya sakin nun na talagang tumatak sakin.

“Yes, I love you, pero parang hindi pa enough yung pagmamahal ko sayo para kalabanin at tapatan yung pagmamahal sayo ni Taehyung.”

Speaking of Taehyung, I haven’t heard much about him. Ang alam ko lang okay na ulit sila ni Jimin, balik na sila sa dati nilang samahan. And I’m happy about that, at least worth it yung pag-alis ko.

My phone vibrates. May sinned na link sakin si Jimin. Ano na naman kaya to?

Bangtan Boys’ V is confirmed to be dating with the singer IU.

Binasa ko yung buong article, and I think it’s really confirmed. That’s the sign na okay na siya, he already moved on, he finally found his happiness, with IU. I’m really happy for him, yes really.

Tinawag na ung flight ko kaya pumasok na ako sa loob. Nung makasakay na ako sa eroplano umupo agad ako sa vacant seat na malapit sa bintana at sinalpak yung earphones ko. May tumabi sakin pero hindi ko na masyadong pinansin. Pinikit ko na lang yung mata ko, medyo mahabang byahe pa to. Maya-maya may naramdaman akong mabigat sa kanang balikat, tiningnan ko kung ano yun, yung katabi ko nakasandal sakin.

Ano ba naman to. Kinalabit ko siya sa ulo. “Excuse me.” pero hindi man lang siya nag-react, kaya kinalabit ko ulit siya. “Hey, excuse me.” buti na lang inalis na niya yung ulo niya sa balikat ko.

Nakakatakot naman to. Naka-full disguise. Shades and hood.

Pinikit ko na ulit yung mata ko, pero bigla na naming may something sa kamay ko. Hawak nung katabi ko yung kamay ko, at nagulat ako nung bigla niya ilagay yung kamay ko sa kaliwang dibdib niya. Baliw ba to? Pero teka lang, there’s something wrong. Bakit parang hindi normal yung heartbeat niya? Bakit parang sobrang bilis? May sakit ba to? Kaya di ko maiwasang magalala, baka kasi kung ano nang nangyayari sa kanya. “Are you okay?” tanong ko.