KARANLIĞIN ÖTESİNDE

7- Her şeyin başlayacağı yer.

'Senin masumiyetine ihtiyacım var.'

Kuzey kimdi, kimdim ben?  Ne tür bi hikayenin kahramanıydık? Bizimkisi bir hikaye miydi? Nasıl bir senaryoydu bu? Kuzey benim masum olduğumu mu düşünüyordu? 

Yine kafamdaki sorularla başbaşaydım. Kuzey'i öyle göreli iki gün olacaktı ve o günden beri hiç görmemiştim. Okulda da göremiyordum. Endişeleniyordum.  O masumdu. Aslında gerçekten masumdu. Sadece çok hatası vardı. Karşı cinsleri seks objesi olarak görüyor, aşk' kavramının anlamını hiç yaşamamış gibiydi; ya da yaşamıştı ama biri onun duygularını köreltmişti.

Ben onu seviyordum , evet. Ama o sevmiyordu. Sadece bok gibi hayatına ışık olup onu karanlıktan çıkarmamı istiyordu. Evet buna emindim. Beni de seks objesi olarak görüyor hatta belki de sürtüklerinden biri yapmaya çalışıyordu.

Ama tüm bu soruların cevabını almam gerekiyordu. Kuzey'i aradım.

Çaldı, çaldı.. Açan yoktu. Tekrar aradım ve nihayt açtı.

''Ne var?''

'' Böyle telefon mu açılır öküz?''

''Kısa kes.''

''Nerdesin?''

''Bana hesap sorma özgüveni nereden geliyor?''

''O günden beri konuşmuyoruz, görüşmüyoruz, iyi misin?''

'' O günü unut! Sadece kötüyken söylenmiş birkaç kelime, unut ve hayatına dön!''

Telefonu yüzüme kapatmıştı. Ama böyle olmayacaktı. Bu kadar kolay vazgeçmeyecektim. Sebebini bilmiyorum ama bu sefer öğrenecektim.Kuzey'in arkadaşı olan Batu'yu sevmiştim, iyi çocuktu. O gün numarasını da kaydetmiştim. Arayıp Kuzey'in nerede olduğunu öğrenmem gerekiyordu.

Çaldı, çaldı.. 

Açan yoktu. Ama ben inatçı, istediğine ulaşmadan vazgeçmeyen, bir o kadar da istediği zaman gururlu, istediği zaman da 'yüzsüz' kelimesinin dibine batan kızdım. Ben Yağmur Öztürk'tüm.

Birkaç defa sonraki aramada nihayet telefonu açmıştı.

''Alo Batu, ben Yağmur''

''Biliyorum Yağmur, ne var?''

Ulan bunların hepsi mi böyleydi? Telefonda konuşmasını bilmeyen anguslar.

'' Şeyy. Kuzey'e ulaşamıyorum bir süredir. Nerde olduğunu biliyor musun?''

''Evet.''

''Nerde?''

''Sana söylemem için tembihlendim kusura bakma. Sonra ölesiye dayak yemek istemiyorum.''

''Senin söylediğini söylemem, dost sözü.''

''Birincisi yerini benden başka kimse bilmiyor, öldürür beni. İkincisi de dost değiliz''

Suratıma kapatılan ikinci telefon kadar yüzsüzdüm galiba. Sorun sizde değil bende be! 

Kendi kendime konuşurken annemin kapıyı çalışından sonra sustum.

''Tatlım, dünden beri bir tuhafsın, bir sorun yok değil mi?''

''Şeyy, Kuzey hakkında öğrenmem gereken birkaç şey var sanırım.''

''Hm sor da bildiğim kadarıyla anlatayım.''

''Ama gerçekçi ol anne. Kuzey neden böyle? Yani neden bu kadar soğuk herkese, neden agresif, neden gülmüyor?''

'' Yağmur. Bak bu konuyu daha fazla sorgulama. Kuzey'in annesi tedavi görüyor. Yani beyin ölümü gerçekleşti, ama Kuzey onu makineden ayırmıyor. Babası da annesinin bu halinden faydalanarak onları terketti.''