Warrior Queen ✓

Hoofdstuk 8: Een goede verdediging

Er heerste een zekere vorm van spanning in het kasteel. Alle bediendes waren druk bezig, renden van hut naar her, en hadden vrijwel allemaal een geconcentreerde uitdrukking op hun gezicht. Zelfs Alexis leek met haar gedachten ergens anders te zijn tijdens de training eerder vandaag. Het was leuk om haar nu wel te kunnen verslaan, maar het voelde niet goed. Alsof de overwinning mij gewoon in de schoot werd geworpen.

De training was ook eerder afgelopen, daar Alexis weg werd geroepen voor een of andere bespreking. Daarom stond ik halverwege de middag weer in mijn kamer. Dat gaf mij de tijd om de badkamer eens uit te testen en de stof en modder goed van mij af te boenen. Ik moest toegeven dat ik dat al heel lang niet meer gedaan had. Een krijger kreeg daar de gelegenheid niet voor.

Vlak voor het feest aanbrak, had ik mijn kamer drie keer doorzocht op camera's en geheime deuren, maar ik had nergens iets aangetroffen. De verveling begon toe te slaan toen de deur van mijn kamer open ging en mijn kleerkasten aangaven dat ik mee mocht lopen.

En nu stond ik dan eindelijk weer voor die grote deuren. Drie dagen geleden als gevangene, nu als pronkstuk. Ik zou ze eens laten zien wie ik was, welke naam mijn ouders mij hadden gegeven. Iedereen zou weten wie ik was voordat ik Zania als overwinnaar weer zou verlaten.

Een van mijn kleerkasten overhandigde mij mijn zwaard die ik vertrouwd aan mijn riem hing. Dat was het enige wat nog van mij was, daar mijn kleding mij was toegewezen door het koningshuis. Een strakke, donkerrode broek met daarboven een eenvoudige, zwarte tuniek, die aan de voorkant in een split uiteenliep, zodat deze mij tijdens mijn demonstratie niet zou belemmeren. Mijn haren had ik in een hoge staart gebonden en ik had toegestaan dat een ielig uitziende bediende mij opmaakte, waardoor ik er nog net iets angstaanjagender uitzag.

Met mijn hand losjes om het gevest van mijn zwaard, liep ik naar binnen. Hoewel ik waarschijnlijk nog altijd een grote dreiging vormde, leek het niet nodig te zijn dat mijn kleerkasten mij ook hier achtervolgden. Ik ging er echter wel van uit dat er genoeg onzichtbare beveiliging was die mij in de gaten hield. Sterker nog, ik dacht iets boven in de zaal te zien glinsteren toen ik mijn weg naar de troon aflegde.

Het werd doodstil in de zaal. Honderden ogen keken mij nieuwsgierig, argwanend of bewonderend aan. Er waren in ieder geval genoeg gemixte gevoelens te zien. Mijn favoriete emotie die ik op de gezichten mocht aflezen, was angst.

Enkele meters voor de troon bleef ik staan. Caden leek niet eens op buiging te wachten en stond op. 'Ik presenteer jullie mevrouw Ragna, die dit jaar uitkomt als mijn kampioen bij de spelen. Na haar strijd in de arena, bood ze haar medewerking aan.'

Het feit dat deze mensen zijn woorden aannamen als een feit, gaf mij eigenlijk al genoeg reden om ze stuk voor stuk uit te roeien. Toch hield ik mijn mond, liet ik geen enkel spiertje in mijn gezicht ook maar een greintje van emotie tonen. De reden daarvoor was de onophoudelijke staar van Killian, die net zoals Alexis aan een weerszijde van de troon stond. Als ik ook maar iets verraadde, zou hij dat weten. Hem zou ik later nog wel benaderen.

'Graag demonstreert ze nog een keer, voor ons vermaak, haar vaardigheden.' Caden gebaarde naar de dubbele deuren waardoor ik zojuist naar binnen was gelopen.

Ik draaide mij om en keek toe hoe een gespierde man naar binnen werd gebracht. Om hem heen liepen meerdere wachters, hun handen op diens zwaarden. Er stond een verachtelijke grijns op het gezicht van mijn nieuwe tegenstander terwijl hij mij recht aankeek en iets vertelde mij dat hij bekend was met vechten.

Dat was maar goed ook, want ik had geen behoefte aan een te makkelijke overwinning.

'Nu weten we allemaal dat mevrouw Ragna bekwaam is met een zwaard.'