Elli İkinci Bölüm

4.5K 156 59
                                    

Fethi;

"Eylem... Aç gözünü hadi güzelim..." can çekişşir gibi sesimle bağırıp arabayı kullanan Ateş'e baktım. "Ateş daha hızlı sür şu arabayı hadi!" deyip tekrar bakışlarımı karımın terden ıslanmış yüzüne çevirip yanağını okşadım. Bahar sıkıntıyla Eylem'in yaralarına bakarken kanamayı durdurmak için hafifçe bastırınca Eylem'in ağzından acılı bir inleme döküldü. "Canı yanıyor... Canı çok yanıyor."  fısıltımla birlikte Eylem de yavaşça gözlerini araladı. "Fethi..." deyince yerimde toparlanıp tekrar yüzünü okşamaya başladım. "Canım... Canımın canı... İyi olacaksın korkma bak gidiyoruz hastaneye bitecek birazdan herşey." Eylem gözünden yaşlar süzülmeye başlayarak elimi tuttu. "Korkuyorum... Çok korkuyorum." gözyaşlarını silerken bir yandan da ben ağlıyordum.

"Eylem canım... Bak ben burdayım korkma geçecek sakin ol sen. İyisin korkma iyisin." Eylem büyük bir hıçkırıkla içini çekti. Eli karnına gidip okşarken gözlerime bakıyordu. "Affet... Bebeğimizi düşürüyorum galiba affet..." deyip daha çok ağlamaya başlayınca bende şaşkınlıkla baktığımda bacaklarından kanlar süzüldüğünü gördüm. "Yok... Bir şey olmayacak... Hiç bir şey olmayacak canımın canı.." deyip tekrar göz göze gelmemizi sağladım. "Bak bizim bir sürü çocuğumuz olacak. Korkma... Ağlama sen.. Ağlama... Ateş gelmedik mi Ateş?" içim titreyerek bağırınca Ateş de gaza daha çok yüklendi. "İki dakikaya hastanedeyiz sık dişini Eylem.." deyip tekrar dikkatini yola verdi. "Bir şey olmayacak. Hiç bir şey olmayacak. Adını ne koyalım hıı sen söyle yine adını ne koyalım söyle hadi." Eylem tekrar kendinden geçmek üzereyken söylediklerimle zorlukla gözlerini açıp gülümsedi.

"Hadi... Bir isim söyle..." Eylem acılı bir inlemeyle yüzüme bakmaya devam etti. "Gitmesin..." deyip ağlaması şiddetlenince başımı iki yana salladım. "Gitmeyecek... Gitmeyecek... Bir isim söyle bayılma sakın bir isim söyle..." gözyaşlarını devamlı silerken Eylem de içini çekip gülümsedi. "Uras olsun..." bende gülümseyerek başımı salladım. "Uras... Uras... Uras güzel isim..." deyip Bahar'a baktığım da o da ağlarken sözlerimi onayladı. "Ahhhh..."  Eylem'in sesiyle tekrar karıma baktığımda daha fazla dayanamadığını gördüm. "Uras'a bir şey olmayacak... Oğluma bir şey olmayacak. Karıma da bir şey olmayacak. Tamam mı? Eylem.. Sakın bırakma beni.. Bu dünyayı yakarım sakın bırakma beni." derken Eylem de tekrar kendinden geçti.

Ateş arabayı sert bir frenle durdurunca hızla inip Eylem'i de kucağıma aldım. "Yardım edin!" avazım çıktığı kadar bağırırken bir yandan da koşmaya başladım. Kapıda hemşireler beni karşılayıp dehşetle bakmaya başladılar. Görevlilerin getirdiği sedyeye Eylem'i bıraktığım da hızla ilerletmeye başladılar. Acil müdahale odasına yöneldiklerinde Bahar da doktora bilgi veriyordu. Müdahale odasının kapısına gelince Eylem'i içeri alıp beyaz perdeyi çekerlerken bende içeri girmek için hamle yaptım. "Beyefendi giremezsiniz." hemşirenin sözleriyle elimi sertçe duvara vurdum. "Karım o benim nasıl giremem ya?" derken hemşire beni umursamadan kapıyı kapatınca Ateş de omzumdan tutup geri çekti. "Fethi.. Sakin ol bekleyelim." hırsla saçlarımı çekiştirirken timin ve Nazlıların koşturarak yanımıza geldiğini gördüm. yılgın bir şekilde sırtımı duvara yaslayıp gözlerimi karşımdaki kapalı kapıya diktim.

On dakikanın sonunda kapının hızla açılmasıyla sedyeyle Eylem'i çıkarttılar. "Doktor iyi mi?" deyip öne atılırken doktor da sedyenin yanında koşturuyordu. "Acil ameliyata alıyoruz izin verin lütfen." dedikten sonra sedyeyi asansöre itip kendisi de geçtikten sonra asansörün kapısını kapattı. "Oğlum... Yukarı çıkalım bekleyelim iyi olacak korkma. Eylem güçlü bir kadın." Erdem yarbayın sözleriyle bakışlarımı ona çevirip başımı salladım. "Hadi ameliyathane katına çıkalım orda bekleyelim Eylem'i.." deyince hep birlikte asansöre yöneldik. Ameliyathane katına çıkınca sıkıntıyla volta atarken Nazlı ve Güler abla da dudaklarını kıpırdatarak dua ediyorlardı. Bir an Nazlı'nın önünde durdum. "Zeynep nerde?" endişeli sesimle Nazlı da hafifçe içini çekti. "Fatma abla aldı eve geçti onlar Umut da var ya.." deyince içim rahatlayarak gözlerimi kapatıp geri çekildim.

KELEBEĞİN DANSI-EYFETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin