İyi geceler.... Size bölüm getirdim. Sizde güzel yorumlarınızı, düşüncelerini eksik etmeyin lütfen... İyi okumalar:)
Fethi;
Alaydaki odamın banyosundan çıkıp derin bir nefes aldım. Haftalar sonra ilk kez banyo yapabilmiştim. İşkencelerden kaynaklı oluşan yaralarım halen sızlasa da umursamadan dolabımı açıp kıyafetlerimi çıkarttım. Kısa sürede giyindikten sonra kaşe kabanımı da elime alıp odadan çıkıp dinlenme odasına yöneldim. İçeri girdiğim de hemen herkesin oturduğunu görünce bakışlarımı beni bulan karıma göz kırpıp yanına yaklaştım. "Güzelim..." mırıltımla birlikte saçlarının arasına bir öpücük bıraktım. Eylem hemen yanında boşluk oluşturup bana baktı. "Otursana sevgilim..." deyince bende yüzümdeki gülümsemeye engel olamadan yanına oturdum. "Amcasının güzeli hadi kız... Keşanlı de bakayım amcaya... Ke şan lı...." Keşanlı kucağındaki kızımla konuşurken Zeynep de umursamadan elindeki peluşuyla oyunuyordu. "Kız sen ne inatçısın yaaa.. Alt tarafı Keşanlı diyeceksin hadi." Keşanlının haline gülerken yanımda oturan karımda kaşlarını hafifçe çatmıştı.
"Valla anne diyecek artık.. Yok öyle Keşanlı filan demek hemen." Eylem'in homurdanması daha çok gülmemize neden olurken Keşanlı Zeynep'le konuşmaya devam ediyordu. "İlk bir amcasının adını desin sonra düşünce bile anne diyecek nasıl olsa yenge... Hadi yeğenim Keşanlı..." Zeynep beni gördüğü için huysuzlanarak omzunun üzerinden bakmaya başladı. "Baba.." kollarını bana uzatınca dayanamayıp yerimden kalktım. "Gel babacım gel sen bırak bu delileri." Zeynep hevesle kucağıma atlarken bende kızımı sarmalayıp Eylem'in yanına geri döndüm. "Eee biz çıkalım mı ne dersin hayatım?"hafifçe başımı sallayıp karımı onayladım. "Çıkalım tabii hadi bakalım... Yavuz komutanım, Bahar, Ateş, Nazlı gelin sizi de bırakalım" deyip ayaklandım. Nazlı yanında oturan Ateş'in koluna girip omzuna yattı. "Olmaz biz kocamla baş başa yemeğe çıkacağız" Nazlı kıkırdayıp Yavuz komutana baktığımda ayaklanmıştı. "Bahar hadi gidelim yorgunluktan ölüyorum zaten Fethiler bıraksın bizi.." Bahar yerinden kalkmadan ters bir bakışla Eylem'e baktı. "Yok biz biraz daha oturalım öyle çıkarız." Yavuz komutan da bende anlamaz gözlerle baksak da Eylem'in üzerini giyinip çantasını almasıyla dinlenme odasından çıktık.
Bahçeye çıkıp arabaya ilerlerken Eylem'e kısa bir bakış attım. "Bahar iyi mi?" sorumla birlikte Eylem olduğu yerde dururken hafif bir şaşkınlıkla yüzüme bakmaya başladı. "Sonra konuşuruz... Yani ufak bir tatsızlık oldu." kaşlarım çatılırken Eylem yürümeye başlayınca bende peşinden ilerledim. Arabanın kilidini açınca kızımı koltuğuna yatırmak için arka kapıyı açarken Eylem de şoför tarafına yöneldi. "Arabayı ben kullanacağım güzelim öbür tarafa geç sen..." Eylem kısa bir bakış atsa da omzunu silkip diğer tarafa geçerken bende kızımı koltuğuna yatırıp kemerlerini bağladıktan sonra burnuna minik bir öpücük bıraktım. "Bebeğim benim..." mırıltımla kızım neşeli çıplıklar koparıp minik ellerini yanaklarımda dolaştırdı. "Baba..." başımı arkaya atıp hafif bir kahkaha attıktan sonra kapıyı kapatıp şoför koltuğuna geçtim. "Ayy safi inat bu kız yaa... Bir anne demiyor delirtecek beni sonunda..." Eylem'in şikayetiyle kıkırdayarak yanağından makas alıp arabayı çalıştırdım. "Yavrum sende çok üstüne gidiyorsun ama... Dediğin gibi inatçı birazcık sana çektiği için... Biraz kendi haline bırak konuşur hem daha yaşına bile girmedi çocuk...." Eylem yanaklarını şişirip kollarını göğsünde bağladı.
Alaydan çıkıp lojmanı da geçince Eylem merakla yerinde kıpırdandı. "Eve gitmiyor muyuz?" yoldan gözümü çekip karıma kısa bir bakış attıktan sonra tekrar dikkatimi yola verdim. "Biraz işimiz var sonra gideceğiz... Murat nasıl bu arada hiç konuşma fırsatımız olmadı." meraklı sesimle Eylem'in keyifle kıkırdadığını duydum. "Çok iyi... Ameliyatını da oldu tamamen iyileşti sayılır. İlaç tedavisi devam ediyor sadece." deyince bende nemnuniyetle gülümsedim. Biraz daha yol gittikten sonra ıssız sokağa dönüp ilerisindeki metruk binanın önünde arabayı durdurunca Eylem şaşkınlıkla yüzüme bakmaya başladı. "Fethi niye durduk burda? Bak beni operasyona filan mı getirdin sen? Zeynep var arabada.." gözleri korkuyla açılırken gülümseyerek başımı yana eğip yanağına uzandım. "Saçmalama hayatım kızımı tehlikeye atacak halim yok ya... Hem operasyon değil bu gizli bir buluşma yapmamız gerekiyordu. Çıkalım mı hadi daha fazla bekletmeyelim..." Eylem bir şey anlamasa da daha fazla bilgi vermeyeceğimden de emin olunca bellli belirsiz başını sallayıp arabadan indi.
