Ξανά από την αρχή

~

Τι έκανα;

Ήταν λάθος, το ήξερε. Αλλά περιέργως τον κάλεσε μέσα. Δεν τα συνήθιζε κάτι τέτοια και τής φάνηκε περίεργο. Άρχισε αμέσως να ετοιμάζεται με κλειδωμένη την πόρτα του δωματίου της.

Ποτέ δεν ξέρεις.

Φόρεσε ένα απλό φαρδύ τζιν με σκισίματα και μια πλεχτή κάπως φαρδιά μαύρη μπλουζα. Προχώρησε στο μπάνιο και άρχισε να χτενίζεται. Με το νερό φαίνονταν ακόμα πιο μαύρα.

⭕️

"Οι πίνακές σου είναι υπέροχοι" τον άκουσε να λέει, ενώ ετοίμαζε τσάι.

"Ευχαριστώ" είπε, αλλά κατάλαβε ότι είχε κοκκινήσει.

Πήρε τον δίσκο με τις κούπες και προχώρησε προς το σαλόνι.

"Ώστε τι δουλειά κάνεις;"

Η ερώτησή της τον εξέπληξε.

"Δουλειά;"

"Ναι"

"Μα δε δουλεύω. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Είμαι 19."

Η Έμα πνίγηκε με το τσάι της.

Ώστε ο γείτονας μου είναι μόνο ένα χρόνο μεγαλύτερος;! Ενδιαφέρον.

"Εσύ γιατί ήρθες Λονδίνο;" τη ρώτησε.

"Σπουδές"

"Αλήθεια; Τι σπουδές;"

"Ψυχολογία"

Εκείνος χαμογέλασε. Συνέχισαν να μιλάνε με πολλή όρεξη, όταν γύρω στις 12 αποφάσισαν ότι είναι ώρα να χωρίσουν.

"Έμα, πριν φύγω θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι" είπε εκείνος.

"Εντάξει. Ρώτα με."

"Έχεις αγόρι;"

Παρέμεινε σιωπηλή και δεν τού απάντησε, καθώς το μυαλό της ταξίδεψε πίσω στην εποχή που ήταν με το Γιάννη.

"Η αλήθεια είναι πως όχι. Γιατί;"

Εκείνος την κοίταξε για μερικά λεπτά σοβαρός.

"Τίποτα. Απλώς αναρωτιόμουν"

Εκείνη τον κοίταξε χωρίς να μιλήσει για λίγο. Προσπάθησε να ερμηνεύσει την καταιγίδα στα σκούρα γκρι ματιά του, αλλά δεν μπόρεσε.

"Εμ σε ευχαριστώ πολύ για σήμερα. Χάρηκα που σε γνώρισα"

"Δεν κάνει τίποτα. Κι εγώ χάρηκα. Θα τα ξανά πούμε μάλλον" τής είπε.

"Ναι. Καληνύχτα"

"Καληνύχτα Έμα" είπε και μπήκε μέσα στο ασανσέρ.