Ξανά από την αρχή

Προσκλήσεις

"Μπεν σού το είπα. Είμαι εντάξει."

"Σίγουρα μωρό μου;"

Σίγουρα;

"Ναι, σίγουρα. Θες να κάνουμε κάτι σήμερα; Μού έλειψες."

Είχε περάσει μια εβδομάδα από τη συζήτηση με τον Πιτ και είχε ξοδέψει αυτόν τον χρόνο στις σπουδές της. Έτσι δεν είχε περάσει καθόλου χρόνο με τον Μπεν, καθώς αν τον καλούσε σπίτι της, ήταν σίγουρο ότι το μόνο που δε θα έκαναν ήταν διάβασμα.

"Ναι. Εννοείται. Θες να πάμε σινεμά;"

"Καλή ιδέα. Και μετά σε εστιατόριο;"

"Σκεφτόμουν σπίτι σου και ίσως ντελίβερι..; Τι λες;"

"Μμμ. Μ'αρέσει. Ποιά ταινία θα δούμε;"

"Αυτό το σαββατοκύριακο παίζουν ρομαντικές ταινίες. Προτιμάς το ημερολόγιο ή κάποια άλλη;"

"Προτιμώ να διαλέξεις εσύ για μένα."

"Εντάξει μικρή. Σ'αγαπώ. Θα περάσω στις 8."

"Εντάξει. Κι εγώ σ'αγαπώ."

Έκλεισε το κινητό της και το βλέμμα της έπεσε πάνω στον Πιτ, ο οποίος έβγαινε εκείνη τη στιγμή από την τουαλέτα. Ήταν σπίτι της και διάβαζαν φυσική. Μίλησε χωρίς να τραβήξει το βλέμμα της από το τετράδιό της.

"Το ξέρεις ότι μυρίζεις τριαντάφυλλα;"

Περίμενε να ακούσει μια ειρωνική απάντηση, αλλά ποτέ δεν εμφανίστηκε.

"Πάλι τον πήρες;"

Η Έμα τον κοίταξε διερευνητικά.

"Ξέχασα ότι είναι το αγόρι σου."

Κάθισε απέναντί της στο τραπέζι της κουζίνας, χωρίς όμως να της ζητήσει συγνώμη. Ύστερα από όλα αυτά που συνέβησαν, ήταν σίγουρο ότι τίποτα δε θα ήταν όπως πριν μεταξύ τους. Εκείνη κοίταξε προς το ρολόι. Κόντευε σχεδόν 6:30.

Θα πρέπει να αρχίσω να ετοιμάζομαι.

"Πιτ, είναι ώρα να φεύγεις. Έχω να ..."

Εκείνος μάζεψε βιαστικά τα πράγματά του.

"Έχεις να βγεις ραντεβού, το κατάλαβα."

"Περίμενε. Κρυφάκουγες;"

"Όχι Εμ, δεν κρυφάκουγα. Δεν είμαι τέτοιο άτομο."

Έβαλε την τσάντα του στην πλάτη και άνοιξε την πόρτα. Στάθηκε απέναντί της στο κατώφλι της πόρτας και άναψε τσιγάρο. Ρούφηξε μια τζούρα και έστριψε για να φύγει.

"Τα λέμε τη Δευτέρα Εμ."

Εκείνη τον κοίταξε.

"Τα λέμε."

Εκείνος άρχισε ήδη να κατεβαίνει τις σκάλες.

"Είσαι πανέμορφη απόψε."

Φορούσε ένα μαύρο κολάν συνδυασμένο με ένα ανοιχτό ροζ πουλόβερ και ψηλές αρβύλες. Τη φίλησε στοργικά στο κούτελο καθώς εκείνη τον αγκάλιαζε σφιχτά.

"Μπεν"

Έσκυψε και τον φίλησε απαλά. Τα χείλη τους ταίριαζαν μεταξύ τους, όπως το κλειδί με την κλειδαριά. Τραβήχτηκε απαλά και της χάιδεψε μια τούφα μαλλιών όταν οι πρώτες σταγόνες άρχισαν να πέφτουν.

"Μάλλον είναι ώρα να πάμε μέσα."

Εκείνη έσφιξε το χέρι του και τον ακολούθησε μέσα στην αίθουσα.

Η αίθουσα ήταν σχετικά γεμάτη. Ο Μπεν βρήκε δύο θέσεις στο τελευταίο διάζωμα πάνω πάνω, ακριβώς κάτω από τον προβολέα. Κάθισαν ο ένας δίπλα στον άλλον και μετά από λίγο η ταινία ξεκίνησε.

-Σ'αγαπώ. Είσαι τα πάντα μου και πάντα θα είσαι.

Ο Μπεν τύλιξε το χέρι του γύρω από τους ώμους της Έμα. Εκείνη σηκώθηκε και προχώρησε σκυφτά προς τη θέση του. Έκατσε απαλά στα πόδια του και ξάπλωσε, έτσι ώστε η πλάτη της να είναι ξαπλωμένη στο στέρνο του. Τύλιξε τα χέρια του γύρω της και την έσφιξε πάνω του. Ύστερα την φίλησε απαλά στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Εκείνη γύρισε το κεφάλι της στο πλάι και τον κοίταξε άλλη μια φορά. Μέσα στο ασπρόμαυρο φως από την ταινία, φαινόταν ακόμη πιο γοητευτικός. Έστρεψε το βλέμμα της στην οθόνη και χαλάρωσε χωμένη στην αγκαλια του Μπεν.

"Λοιπόν; Τι λες;"

Ο Μπεν την κοίταξε πάνω από το κεραμικό πιάτο με το κομμάτι πίτσας που άχνιζε.

"Μού ακούγεται τέλειο. Αλλά είσαι σίγουρος ότι οι γονείς σου δε θα έχουν πρόβλημα;"

Εκείνος παράτησε την πίτσα μέσα στο πιάτο και έκατσε δίπλα της. Ακούμπησε μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί της και την κοίταξε στα μάτια.

"Θέλουν πάρα πολύ να σε γνωρίσουν. Εξάλλου είναι Χριστούγεννα μωρό μου. Και είμαι σίγουρος ότι θα σε λατρέψουν. Όπως κι εγώ."

"Εντάξει. Με έπεισες."

Την φίλησε ξανά στο κούτελο.

"Χαίρομαι."

Έσφιξε τα χέρια της στα δικά του και έπιασε το κομμάτι με την πίτσα από το πιάτο της.

Χριστούγεννα στο Μάντσεστερ. Ίσως είναι αυτό που χρειάζομαι.