Ξανά από την αρχή

~

Δεν ξέρει τι έγινε εκείνο το βροχερό απόγευμα Κυριακής, αλλά ήξερε ένα πράγμα. Είχε ερωτευτεί τον Μπεν. Τής φαινόταν περίεργο και δεν ήθελε να ερωτευτεί ξανά, μετά από αυτό που είχε γίνει. Δεν μπορούσε όμως. Όσο κι αν προσπαθούσε, τον ερωτευόταν όλο και πιο πολύ. Αργά, αλλά σταθερά. Μέρα με τη μέρα. Την είχαν μαγνητίσει οι τρόποι του από την πρώτη μέρα που την καλωσόρισε. Το γέλιο του ήταν πιο υπέροχο και από μουσική. Τα ματιά του. Αυτά τα ματιά που είχαν το χρώμα συννεφιασμένου ουρανού την έβλεπαν μέχρι το είναι της βαθιά μέσα της. Μπορούσε να το καταλάβει κάθε φορά που την κοιτούσε.

Οι σκέψεις της διακόπηκαν από τη φωνή του.

"Τι θα έλεγες για βραδινό;"

Φυσικά.

Αντί να απαντήσει, απλώς ένευσε

καταφατικά.

"Σκεφτόμουν κινέζικο. Σου αρέσει;"

"Ωραία ιδέα. Ξέρεις κανένα καλό εστιατόριο;"

"Υπάρχει ο Χρυσός Δράκος που φτιάχνει καταπληκτικά noodles αν ενδιαφέρεσαι"

"Ναι αμέ. Ας παραγγείλουμε"

Μετά από ένα γεμάτο βραδινό, το οποίο περιλάμβανε γλυκόξινο χοιρινό και πολλές μερίδες noodles, συνέχισαν τη συζήτηση.

"Και αλήθεια δεν τους έχεις δει από κοντά;"

"Δυστυχώς όχι, αλλά θα το ήθελα πολύ"

Παρέμειναν για λίγο σιωπηλοί, όταν ξαφνικά η Έμα συνειδητοποίησε τι ώρα είχε πάει. Σχεδόν 1.

"Μπεν νομίζω ότι είναι ώρα να φύγεις"

Εκείνος την κοίταξε αποσβολωμένος με ένα πληγωμένο βλέμμα.

"Μα γιατί; Περνάμε τόσο ωραία"

"Θα ήθελα να μιλήσουμε κι άλλο. Αλήθεια! Απλώς έχω μάθημα αύριο το πρωί και χρειάζομαι ξεκούραση"

"Δεν πειράζει. Καταλαβαίνω πότε γίνομαι ανεπιθύμητος."

Ορίστε;

"Μπεν σε παρακαλώ. Δεν είναι αυτό που νομίζεις! Απλώς πρέπει να ξεκουραστώ γιατί έχω μια γεμάτη μέρα αύριο.Συγνώμη"

Εκείνος την κοίταξε και ένα στραβό χαμόγελο βγήκε στην επιφάνεια.

"Εντάξει. Αλλά τώρα θα βγούμε 2 φορές!" είπε χαμογελώντας.

"Καλά. Εντάξει. Ό,τι πεις. Καληνύχτα" είπε, συνοδεύοντας τον προς την πόρτα.

"Εντάξει. Καληνύχτα" είπε και τη φίλησε στο μάγουλο.

Ένιωσε έκπληξη, αλλά προσπάθησε να μην τη δείξει. Αντιθέτως τού χαμογέλασε και έκλεισε την πόρτα.

Τα χείλη του είναι απαλά σαν πούπουλα.

Προχώρησε προς το υπνοδωμάτιο της. Αφού έκλεισε την πόρτα, έβαλε το νυχτικό της και ξάπλωσε στο κρεβάτι της. Αποκοιμήθηκε 1 ώρα αργότερα υπό το ρυθμικό ήχο της βροχής.