Ξανά από την αρχή

Κουβέντες

Την επόμενη μέρα ένιωθε απαίσια. Παρά το γεγονός ότι ξύπνησε χωμένη στην αγκαλιά του Μπεν, είχε την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχε αφεθεί τόσο πολύ στη φροντίδα του που ξεχνούσε κάτι σημαντικό. Το μυαλό της ήταν θολωμένο σαν νερό με μπογιά. Δεν μπορούσε να σκεφτεί καθαρά. Θυμήθηκε το χτεσινό βράδυ. Πως την αγκάλιαζε απαλά σε αντίθεση με τα έντονα φιλιά του. Ύστερα θυμήθηκε τα φιλιά του στο λαιμό της. Ένιωσε σαν να εξερράγη ένα πυροτέχνημα μέσα της. Είχε ακούσει ότι τα φιλιά στο συγκεκριμένο σημείο είναι εξαιρετικό διεγερτικό, αλλά δεν το πίστευε μέχρι χτες. Φιλήθηκαν αρκετή ώρα, αλλά ύστερα τι; Σταμάτησαν για λίγη ώρα αλλά για ποιό λόγο ακριβώς; Ξετύλιξε το χέρι της από το στήθος του και χώθηκε στο ντους. Καυτό νερό έτρεχε πάνω της αλλά ήταν πολύ απορροφημένη για να το προσέξει. Ένιωθε σαν να είχε πάθει αμνησία. Ναι μεν θυμόταν τι έγινε με τον Μπεν όμως εξακολουθούσε να αγνοεί κάτι σημαντικό. Τυλίχτηκε με το μπουρνούζι της και μπήκε στο δωμάτιο της ενώ τα μαλλιά της έσταζαν στην πλάτη της. Ντύθηκε βιαστικά και στέγνωσε τα μαλλιά της. Ύστερα έσκυψε για να τον φιλήσει. Έκατσε απαλά στο στρώμα δίπλα του. Εδώ και ώρα είχε γυρίσει και πλέον κοιμόταν μπρούμυτα με τους μύες του να αγκαλιάζουν το μαξιλάρι του. Η έκφραση του ήταν ήρεμη και τα χείλη του σαρκώδη. Αυτά τα χείλη την φίλησαν χτες σε μέρη που κανείς δεν την είχε φιλήσει πριν. Τον φίλησε απαλά νιώθοντας το άγγιγμά τους άλλη μια φορά πριν φύγει και βγει στο κρύο. Ήθελε να μείνει κουκουλωμένη εδώ. Μαζί του.

Ανάθεμα τη σχολή..

Εκείνος άνοιξε αργά τα μάτια του και την κοίταξε. Ύστερα η ματιά του έπεσε στα ρούχα της και την κοίταξε απορημένος λίγο πριν ανασηκωθεί στους αγκώνες του ώστε να την κοιτάει καλύτερα. Έδειχνε ταραγμένη.

"Συγνώμη Μπεν. Δεν...δεν ήθελα να σε ξυπνήσω."

"Εγώ ήθελα."

Τον κοίταξε.

"Εει. Είσαι καλά μικρό; Τι τρέχει;"

Τον παρατηρούσε. Δε θα μπορούσε να ξεχάσει το σώμα του ακόμα και αν ήθελε. Το θυμόταν από εκείνη τη μέρα με τη βροχή. Κάτω από τα μαύρα κυματιστά μαλλιά και τα σαρκώδη χείλη υπήρχε ένα κράμα φαρδιών ώμων, γυμνασμένου στέρνου και καλοσχηματισμένων μπράτσων. Τα χείλη της μισάνοιξαν όταν είδε κάτι που δεν υπήρχε πριν. Ένα τατουάζ.

Και έγραφε.. Ε;!

Αποφάσισε να αγνοήσει το κενό που υπήρχε στο μυαλό της και έδιωξε την μπερδεμένη έκφραση από το πρόσωπό της. Τον κοίταξε κατάματα αγγίζοντας την κλείδα του με το δάχτυλό της.