Ξανά από την αρχή

Αποχωρισμοί

Ξύπνησε μερικές ώρες αργότερα. Ένιωθε λες και της έλειπε κάτι ζωτικό. Έψαξε το χώρο δίπλα στο κρεβάτι της και συνειδητοποίησε ότι εκείνος έλειπε. Ο Μπεν έλειπε.

"Μπεν!"

Παρά την κούρασή της, σηκώθηκε και έτρεξε στην κουζίνα. Ίσως βρισκόταν ακόμα εκεί.

"Μπεν!"

Άκουσε βιαστικά βήματα και χέρια να ανακατεύουν τα μαλλιά της.

"Εμ μη φωνάζεις. Είμαι εδώ."

Εκείνη τον αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει. Εκείνος εξέπνευσε αργά χωρίς να πει τίποτε. Μερικές φορές οι λέξεις δεν ήταν απαραίτητες. Ακούμπησε απαλά τα πλευρά της με τα δάχτυλα του κάτω από τη μπλούζα της. Ένιωσε κάτι κρύο και σκληρό πάνω στα δάχτυλά του. Τράβηξε τα χέρια του από τη μέση της και τα κοίταξε παραξενεμένη. Στο δεξί του μέσο ακριβώς βρισκόταν ένα χοντρό δαχτυλίδι από ασήμι. Θα έλεγε κανείς ότι έδειχνε θηλυπρεπές αλλά όχι στον Μπεν. Ήταν σαν συνέχεια του σώματός του. Το χάιδεψε απαλά με το δάχτυλό της και τον κοίταξε. Εκείνος την κοίταξε και ήταν εμφανώς πληγωμένος.

"Μπεν."

Την κοίταξε λίγο πριν τη φιλήσει βίαια και την σπρώξει πάνω στον τοίχο. Τύλιξε τα πόδια της γύρω από τη μέση του και αρκέστηκε στο να τον φιλάει. Την είχε στηρίξει στον τοίχο και τη φιλούσε αχόρταγα. Δε θα ξεχνούσε ποτέ τα φιλιά της. Ακούμπησε τα χέρια του πάνω στο πρόσωπό της. Εκείνη αποτραβήχτηκε.

"Μπεν. Μπεν. Σταμάτα. Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Απλώς δε γίνεται."

"Εγώ θέλω να το κάνω. Το άγγιγμα σου με τρελαίνει Εμ. Όταν με φιλάς, με κάνεις να ελπίζω ότι δεν είναι όλα τόσο σκατά εκεί έξω. Είσαι τα πάντα μου Έμα."

"Μπεν νομίζω ότι.."

"Ναι;"

Πήρε μια βαθιά ανάσα και δάγκωσε το χείλος της. Τα πόδια της ήταν ακόμη τυλιγμένα γύρω από τη μέση του.

"Νομίζω ότι πρέπει να χωρίσουμε."

Αυτό που αντίκρισε μετά ήταν ό,τι χειρότερο είχε δει ποτέ στη ζωή της. Ο Μπεν είχε πληγωθεί και έφταιγε μόνο εκείνη.

"Τι..τι εννοείς;"

"Αυτό που άκουσες."

Εκείνος την άφησε στο πάτωμα και έβαλε τα χέρια του στο κεφάλι του.

"Όχι. Δεν μπορεί. Έμα δεν μπορεί να το θες αυτό."

Προσπάθησε να μιλήσει, αλλά εκείνος την εμπόδισε.

"Έμα σ'αγαπώ! Δεν το καταλαβαίνεις; Τι άλλο πρέπει να κάνω; Ξέρω γιατί θες να χωρίσουμε. Αν φερθούμε σαν να είμαστε ξένοι, θα είναι λιγότερο επώδυνο νομίζεις. Εμένα όμως μου έσκισες την καρδιά τώρα. Πες μου πως γίνεται αυτό λιγότερο επώδυνο; Πες μου! Γιατί εγώ δεν καταλαβαίνω!"

"Μπεν σταμάτα! Σε παρακαλώ!"

Έκλαιγε ξανά.

"Όχι. Μη μού το ξανά ζητήσεις. Δεν πρόκειται να σταματήσω. Δεν πρόκειται να κάνω ό,τι θέλεις. Μόλις χωρίσαμε."

Άνοιξε την πόρτα και την κοπάνησε πίσω του αφήνοντας την Έμα να παλεύει με τους δαίμονές της.