Ξανά από την αρχή

Σημάδια

Η Έμα δυνάμωσε την ένταση του τραγουδιού. Πάντα φοβόταν τα αεροπλάνα και αυτή η δίωρη πτήση δεν αποτελούσε εξαίρεση. Σκέφτηκε να κοιμηθεί, αλλά ήθελε να παρακολουθεί τα πάντα, ειδικά τη χώρα που εγκατέλειπε. Μια λέξη στιγμάτισε το νου της αμέσως. Σπίτι. Καθώς αναρωτιόταν αν θα ένιωθε ποτέ ξανά σαν στο σπίτι της, η οθόνη του κινητού της φωτίστηκε. Είχε ένα μήνυμα από τη μητέρα της. Έλεγε ότι την αγαπάει πολύ και ότι θα τής έλειπε αφάνταστα. Η Έμα δεν απάντησε, γιατί γνώριζε ότι θα στεναχωριόταν και θα ξεσπούσε αμέσως σε κλάματα. Κλείδωσε την οθόνη και έκλεισε τα μάτια της συγκεντρωμένη στο αγαπημένο της τραγούδι. Δεν πέρασε ώρα και τη μέλωδια διέκοψε η φωνή της αεροσυνοδού, όπως διαπίστωσε. Έδινε οδηγίες σε μια οικογένεια δίπλα της. Το κοριτσάκι έκλαιγε συνεχώς και η μητέρα του προσπαθούσε να το ηρεμήσει, χώρις επιτυχία όμως. Τής θύμιζε τόσο πολύ τον εαυτό της. Ευαίσθητη όπως πάντα. Μη θέλοντας να παρακολουθήσει άλλο αυτή τη σκηνή, έβαλε το αγαπημένο της τραγούδι σε επανάληψη και έκλεισε ξανά τα μάτια της. Μισή ώρα αργότερα είχε αποκοιμηθεί. Άκουγε alternative rock πολύ καιρό τώρα. Θυμήθηκε πόσο ήθελε να πάει σε συναυλία των ΑΜ και τη χαρά της, όταν πήρε το άλμπουμ τους. Σκέφτηκε ότι μόλις έφτανε στο Λονδίνο, θα πήγαινε σε ένα δισκάδικο και θα ρωτούσε για εμφανίσεις τους. Πετούσαν πλέον πάνω από τη Γαλλία και συνειδητοποίησε ότι πλησιάζουν. Πλησιάζουν στο μέρος στο οποίο ήθελε να πάει από μικρή. Ένιωθε φόβο; Μπορεί λίγο, αλλά ο ενθουσιασμός της το μείωνε.

Είκοσι λεπτά αργότερα το αεροπλάνο προσγειωνόταν. Αφού κάλεσε ένα ταξί και έδωσε τον προορισμό στον οδηγό σε άπταιστα αγγλικά, προσγειώθηκε στο δερμάτινο κάθισμα και ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό της. Χάζευε έξω απ'το παράθυρο της, όταν ξαφνικά διέκρινε το Big Ben. Αφού πλήρωσε τον οδηγό, έβγαλε τα κλειδιά από την τσάντα της και ξεκλείδωσε τη μεγάλη σιδερένια πόρτα που οδηγούσε στο διαμέρισμά της. Ήταν ένα ευρύχωρο διαμέρισμα με γυάλινες πόρτες που οδηγούσαν σε ένα διαμπερές μπαλκόνι, με θέα όλο το Λονδίνο. Το κερασάκι όμως στην τούρτα που την έκανε να αγοράσει αυτό το διαμέρισμα, ήταν το υπνοδωμάτιο. Είχε διακοσμήσει όλο το διαμέρισμα, αλλά στο υπνοδωμάτιο της έβαλε τα δυνατά της. Ήταν πάντοτε ο αγαπημένος της χώρος, καθώς εκεί αφιερωνόταν πλήρως στη λογοτεχνία και τη μουσική, τις δυο της μεγάλες αγάπες. Προχώρησε στο υπνοδωμάτιο και παράτησε την δερμάτινη μαύρη τσάντα της πάνω στο λουλουδάτο πάπλωμα του διπλού κρεβατιού. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε στο μπάνιο. Ξεντύθηκε και έκανε ένα γρήγορο ντους. Αφού τελείωσε, βγήκε από το μπάνιο τυλιγμένη στο μπορντό μπουρνούζι της την ώρα που χτυπούσε το κουδούνι.

Να πάρει!

Βγήκε έξω βιαστικά και πήγε να ανοίξει την πόρτα. Μόλις την άνοιξε, αντίκρισε ίσως το πιο ωραίο αγόρι που είχε δει ποτέ.

Και μάλιστα μου χαμογελάει. Χμ.

Πρέπει να φαινόταν πολύ γελοία με το μπουρνούζι και τα βρεγμένα μαύρα της μαλλιά που ακουμπούσαν νωχελικά στην πλάτη της, αλλά προσπάθησε να φανταστεί τον εαυτό της με άλλα ρούχα.
Τότε η φωνή του τη διέκοψε από τις σκέψεις της. Πρόσεξε ότι κρατούσε ένα μικρό καλαθάκι με γλυκά.

"Συγνώμη για την ενόχληση. Είμαι ο Μπεν. " τής είπε προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο του.

Τέλεια. Ήδη τού φαίνομαι γελοία.

"Έμα" απάντησε.

"Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Αυτά είναι για σένα." τής είπε, δίνοντας τής το καλαθάκι που κρατούσε. Πήγε να το πιάσει και τα δάχτυλα τους ακούμπησαν στιγμιαία, κάνοντάς την να ανατριχιάσει.

"Σε ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν ήταν ανάγκη." τού απάντησε, όσο πιο ευγενικά μπορούσε χαμογελώντας.

"Το θεώρησα καλό τρόπο για να σε γνωρίσω" είπε κατσουφιάζοντας.

Μπράβο Έμα! Τον πλήγωσες.

"Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ. Θες να περάσεις μέσα;" τον ρώτησε.

Εκείνος σήκωσε το κεφάλι του αργά και την κοίταξε κατάματα χαμογελώντας.

Ω Θεέ μου.

"Θα το ήθελα πολύ"
"Βολέψου όπου θες. Πάω να ντυθώ και έρχομαι σε λίγο" τού είπε.

Εκείνος έγνεψε και αφού έκλεισε την πόρτα, προχώρησε προς το σαλόνι.