Ξανά από την αρχή

Μ

Γιατί το κάνει αυτό τώρα; Νόμιζα ότι με αγαπούσε!

Έκατσε στο παγκάκι απέναντι από το πάρκο και άναψε ένα τσιγάρο. Είχε δει τον κολλητό του να καπνίζει και ήξερε πως να το κάνει. Απλώς δεν περίμενε να το κάνει ποτέ. Ειδικά για γυναίκα. Ρούφηξε μια τζούρα και έβγαλε τον καπνό αργά. Έγειρε το κεφάλι του προς τα πίσω και κοίταξε τον ουρανό. Ήταν γκρι και συννεφιασμένος. Όπως η ψυχή του. Δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Η συμπεριφορά της τον μπέρδευε.

Από τη μία όλο φιλιά και αγκαλιές και από την άλλη αυτά που γίνονται και την μπερδεύουν. Εγώ φταίω για αυτό;

Ρούφηξε άλλη μια τζούρα και έσβησε το τσιγάρο στο πεζοδρόμιο.

"Δεν πρέπει να την απομακρύνω. Ούτε να την παρατάω. Με χρειάζεται" είπε σιγανά.

Σηκώθηκε και μπήκε σε ένα κοντινό ζαχαροπλαστείο.

"Καλησπέρα σας"

Εκείνος γύρισε και κοίταξε τον πωλητή που τού μίλησε.

"Πως μπορώ να σας βοηθήσω;"

"Ψάχνω για cupcakes. Έχετε;"

"Φυσικά. Ακολουθήστε με" είπε και προχώρησε προς το αριστερό μέρος του μαγαζιού.

Ο Μπεν τον ακολούθησε και στάθηκε μπροστά από τη βιτρίνα.

"Όπως βλέπετε, έχουμε δύο μεγέθη. Το μικρό, που είναι για άμεση κατανάλωση και το αμέσως μεγαλύτερο, που μπορεί επίσης να καταναλωθεί άμεσα, αλλά μπαίνει και σε πακέτο. Θα σας αφήσω να αποφασίσετε με την ησυχία σας. Αν θελήσετε κάτι, θα είμαι στο ταμείο"

"Εντάξει. Ευχαριστώ πολύ"

Αφού ο υπάλληλος απομακρύνθηκε, ο Μπεν επεξεργάστηκε τα διαφορετικά cupcakes που βρίσκονταν μπροστά του. Είχε cupcakes με πραλίνα σοκολάτας και Oreo, βανίλιας με κρέμα βουτύρου, καρύδας με κρέμα και red velvet επίσης με κρέμα βουτύρου.

Αφού τα κοίταξε για λίγο, αποφάσισε να πάρει δύο. Αφού ο υπάλληλος τα έβαλε στο χάρτινο κουτί, πλήρωσε και ζήτησε ένα μαρκαδόρο για να συμπληρώσει κάτι.

"Ευχαρίστως. Ορίστε"

Πήρε το μαρκαδόρο και συμπλήρωσε μια φράση στο πλαϊνό μέρος του κουτιού. Ήταν μια απλή φράση με μικρά γράμματα που ίσα ίσα διακρινόταν. Απλή αλλά σημαντική όμως.

Πήρε το κουτί και βγήκε έξω. Πέρασε απέναντι και μπήκε στην πολυκατοικία. Ανέβηκε βιαστικά τις σκάλες και χτύπησε την πόρτα της.