Sakince gecen iki gün, tepki vermediğim, ne denilirse dinlediğim iki gün. Sinir ilacı, sakinleştiriciyle geçirdiğim iki gün. Sinirlerim iyice yıpranırken güçlü olamıyordum, öğrendiğim şeyler, gerçeklik paylarının ne kadar doğru olduğunu bilmediğim olaylar beni yıpratıyordu. İctiğim ilaçlar sayesinde bağırıp, çağırmıyordum, evet sinirleniyordum, aynı şeyleri hissediyordum sadece cevap verecek, tepki göstericek hali kendimde bulamıyordum. Deniz ve Algan'a alısıyordum.
Algan Demir.
Kanımı kaynatan kara bir şovalyeyi anımsatıyordu. Çekici ve tehlikeli.
Beklentiler icinde uykusuzluk çekmez, yarınlar icin umut beslemezdi. Almak istediğini çekip alır, gözden çıkardığınıda kolayca harcardı. Bence Algan Demir tam olarak böyleydi."Malefiz."
Algan bana normal şekilde hiç ismimle seslenmiyordu, her hitap etmesinde Malefiz diyordu. Sadece tartışmalarımızda yada ciddi konularda ismimle sesleniyordu.
Algan'a söyleyeceğini söylemesi için bakarken masada olan paketten sigara çıkartıp dudaklarına getirdi. Çakmakla sigarasını yakıp bir duman alınca kül tablasını alıp yanıma oturdu."Sana bir kişiyi soracağım, ne biliyorsan söyleyeceksin."
"Kimi?"
Benim hayatımdan kimi sorabilirdi? Bu soru düşünmemi zorlaştırıyordu.
"Emir Erkan."
"Emir mi?"
Emir'le ne alakası ne bağı olabilirdi? Bu olayla yakından uzaktan hiçbir ilgisi olamazdı. Emir benim yakın dostumdu. Neyin içinde olduğumu anlamıyordum. Anlamayan gözlerle Algan'a bakarken Algan sigarasından bir duman daha aldı. Oturduğum yerden masaya gidip sigara alıp, yakınca tekrar aynı yerime oturdum.
"Bence de sigara iç, içmeyince kafan hiç çalışmıyor." diyen Algan'a kızmıyordum. Doğru söylüyordu.
"Sigaranıda yaktığına göre Emir Erkan'dan bahset biraz."
"Emir bizim Emir işte neyinden bahsededim, yakın dostum." deyip sigaradan bir duman daha aldım.
"Malefiz Emir kimle nerede takılır. Yaptığı işten maddi durumundan servetine kadar anlat."
Emir.
"Maddi durumu normal seviyede, altında arabası var, çalışmıyor." deyip tekrar sigaramdan içtim.
"Malefiz sinirlenmem için mi uğrasıyosun anlat herşeyi."
Kurduğu cümleyle kaşlarımı çattım. Elimde olan sigaradan son kez içip kül tablasında söndürünce, oturdugum koltukta Algan'a doğru dönüp baktım.
"Neyi anlatmamı istiyorsan direk sorsaydın. Zamanında Audi çaldıklarını duymuştum, tabi Emir üstünü kapatarak konuları her zaman değiştirmişti. Dağda bi evleri var hemen hemen her hafta sonu arkadaşlarıyla oraya çıkıyorlar. Ne için cıktıklarını zaten az çok tahmin etmişsindir. Bu kadar yani öğrenmek istediğin."
"Malefiz bu Emir'e ne kadar güveniyorsun?"
"Kör olsam yanında yaşayacak kadar güvernirdim, ama şuansa asla." deyip anlamayan gözlerle ona baktım.
"Neden güvenmezsin? Ailen sandığın kişileri kaybettikten sonra bir daha yanyana gelmediniz çünkü onunda çıkarları vardı."
Algan'ında bir çıkar peşinde olduğu ortadaydı. Böyle konusması, ailen sandığın kişilerin demesi içimde bir yerlerde ateş yakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İZ
Teen FictionBu hikaye karanlığın içinde doğmak için bekleyen ama asla doğmayacak olan bir gökkuşağının hikayesiydi. Ne bir çıkış yolu vardı ne de beklenilenin aksine belli bir sonu.