Flame Of Love |Vhope|

34. Bölüm

30k çoktan geçilmiş sizi ısırırım 😭💕

*

İşsizlik zordu ve ben gün boyu evde yuvarlanıp durmuştum. Bir an önce totomu kaldırıp iş bakmam gerekti ama Hoseok bunu ertelememi söylüyordu, sanırım beni torpille bir yere sokmaya çalışacaktı. Bunu tekrardan istemiyordum.

İşten gelen Hoseok'a sıkıntıdan bir sürü yemek yapmıştım. Masayı görünce şaşkına dönmüştü ama hoşuna gittiğini de biliyordum. Karşısına geçmeye çalıştığımda kolunu belime sararak dizine oturtmuştu, böylece yemeğini de ben yedirtiyordum. Ağzına aldığı her parçada gözleri beğendiğini belli eder gibi açılıyor sonra da çiğnerken aldığı zevkle gözlerini kapıyordu. Bir ara dayanamayıp yanağını bile ısırmıştım.

"Bugün ablam seni aramış ama açmamışsın." dedi yemeğini yemeye devam ederken.

"Birisi aramıştı ama ailem ya da Chanyeol olabilir diye açmamıştım." dedim bir parçayı daha çubuklara sıkıştırıp ona uzatırken. Ortamı bozup bir şeyler söylememem gerektiğini biliyordum. Yine de dayanamıyordum işte, meraklıydım. "Sence Chanyeol ne yapıyor?"

Ağzına aldığı yemeği çiğneyip midesine yolladığında peçeteyle ağzını temizledi. "Hiçbir fikrim yok. Bunca zamandır sesi çıkmadı sanırım o da her şeyi anlayıp pes etmiştir."

"Zaten neden baştan pes etmedi ki? İstediği Bakehyun'du ve zaten ona sahip."

"Onun peşinde olman egosunu tatmin ediyordu belki de." İç çekti. "Her neyse. Ablam sana bir ara modellik ajansım olsaydı baş mankenim yapardım tarzı bir şeyler söylemişti ya, şu an modele ihtiyacı var ve seni istediğini söyledi."

Hoseok'un ağzına götüreceğim kaşığım kaldırmadan tekrardan kasenin içine geri dönerken donakaldığımı hissedebiliyordum. Yeni iş önüme tabak halinde sunuluyordu üstelik bu Hoseok'un ablası sayesinde oluyordu öyle mi? Peki küçük bir durum vardı o da şuydu ki Hoseok ne derdi? Benim için durum güzeldi, hatta oldukça iyiydi çünkü mankenlik işini ara sıra benim de hayal ettiğim olurdu.

"Taehyung bir şey demeyecek misin?"

Bakışlarımı bir türlü ona çevirip sorusunu cevaplayamıyordum ki. Ben kabul ettim diyelim, Hoseok istemezse durum ne olacaktı? Açıkçası onu kaybetmek istemiyordum çünkü onsuz bir gelecek düşünemiyordum bu yüzden istemezse geri çevirmeye her koşulda ben de hazırdım. Hoseok'un suratını asacak herhangi bir durumla bir daha karşılaşmamak üzere kendime bir söz vermiştim, hiçbir şekilde de bozmamaya çalışacaktım.

"Tae iyi misin? Endişelenmeye başlıyorum." Şefkatlice kafamın arkasındaki saçlarımı okşamaya başlayan eline kendime bırakıp gözlerimi kapatmıştım.

"Ne demem gerek ki?" diye fısıldadım. Eli saçlarımı okşadıkça mayışan bedenime engel olamadım. "Yapmama izin veriyor musun?"

"Benim mi izin vermem gerek?" Şaşkın çıkan sesine karşılık başımı ona çevirdiğimde gülümsedi. "Yapmak istiyorsan yapabilirsin, ablamın yanında olacaksın sonuçta. Elbette milletin sana ve fiziğine ağzını akıtarak bakacağını görmek hoş değil ama asıl önemli konu bu da değil. Sen nasıl yapmak istiyorsan öyle olacak."

Beklediğim kesinlikle böyle bir tepki değildi. Ben hor görülmeye, sürekli kısıtlanmaya iki sene boyunca alışmış bir adamdım. Hoseok kadar anlayışlısını bulduğuma hâlâ inanamıyordum ya da alışamıyordum ki Chanyeol'un tepkisini göreceğimi sanmıştım. Elbette aptaldım onlar oldukça zıtlardı.