Flame Of Love |Vhope|

33. Bölüm

Dövme yaptıracağım yerin Jungkook'un yeri olduğunu bilseydim dövme yaptırmaktan bile vazgeçerdim. Resmen celladımın karşısına gelmiştim ve ondan merhamet dileyecektim. Yüzünü gördüğümde titremeye başlamıştım heyecandan. Onu da çok özlemiştim ama Jungkook hiçbir zaman direkt sarılıp özlem gidereceğim bir adam olmamıştı bu yüzden geri durdum.

"Ee Taehyung?" Elindeki aleti ve bezi önündeki bölmeye koyarken bana korku filmlerinde insanları deşmeye çalışan psikopatları anımsatmıştı. Jungkook'a psikopat hava yakıştığı için iyice tırsmıştım.

Korkuyla Hoseok'a baktım, Jungkook'un beni tanıdığına şaşırdığı için kaşını kaldırmış ve bana sorgular bir biçimde bakmıştı.

"Çocukluk arkadaşım." Mırıldanarak dudaklarımı birbirine bastırmıştım. Parmaklarımda stresten birbiriyle oynar duruma gelmişti.

"-dı. Artık umurumda değilsin." Jungkook'un ani çıkışıyla hâlâ bana olan sinirini anlayarak derin bir nefes aldım. Ama derler ya yumdu gözünü açtı ağzını. "Evet, bir zamanlar arkadaşındım bizi Chanyeol için terk etmedi-"

"Jungkook lütfen." diyerek uyarmıştım onu. Bunu tartışmanın zamanı değildi çünkü ortam müsait değildi. Ayrıca birden karşılaşmayı da beklemiyorum hazırlıksız yakalanmıştım resmen. En büyük neden ise Hoseok'un yanımda olmasıydı, onun yanında tartışmak istemiyordum.

"Geçen gün gelen çocuğu tanıyor musun?" Konuşmamıza dahil olan Hoseok ikimizin de ilgisini çekmeyi başarmıştı. "Onun için de Taehyung çocukluk arkadaşım demişti. Yani onunla da mı Chanyeol yüzünden... Tanrı'm bu adam niye her yerden çıkıyor?"

Evet, her şeyi sıraya koyup dağılmış yapbozu tamamlayan Hoseok olayı anlamıştı artık. Benim berbat birisi olduğumu da düşünüyordu belki de içten içe. Yalan değildi, berbat biriydim. Onları hayatımın koca iki senesinde kaybeden bir aptalın tekiydim. Yüzüme tükürseler yine de haklısın kardeşim derdim.

"Kendisi eşim olur." Jungkook, Hoseok'u cevaplarken eliyle makineyi kontrol etti. "Chanyeol belasında ilk uyaran o olmasına rağmen ilk tekmeyi yiyen de o oldu."

"Yeter tamam! Şu konuyu kapatıp sadece dövmemi yapar mısın?" Kolumu uzattım hızlıca. Buraya ne kadar kötü bir insan olduğumu sevgilimle birlikte duymaya gelmemiştim. Chanyeol artık yoktu hayatımda ve bir daha da olmayacaktı bende hayatımın sonuna kadar Hoseok'la yaşayacaktım işte o kadar.

Derin bir nefes alan Jungkook bir bana bir Hoseok'a baktı önce. Daha sonra bıkkınlıkla gözlerini devirdi. "Ne yapmamı istiyorsun?"

"Hoseok yazmanı." Bileğimi açarak baş kısmını göstererek gülümsedim. Bileğimde Hoseok'un yazılı olacağı düşüncesi bile güzeldi.

"Senin adın mı?" Başımı kaldırıp Jungkook'a baktığımda Hoseok'a gözlerini dikmiş baktığını gördüm. Hoseok başıyla onayladığındaysa Jungkook bana baktı. "Çok ilginç. Birisi yüzünden gözünün döndüğü görmüştüm ama dövme yaptıracak kadar döndüğünü hiç görmemiştim."

"Acaba neden?" diye mırıldandım sessizce ama Hoseok bunu duyup eliyle omzumu hafifçe sıkmıştı. Biliyordu cevabı, ona aşıktım ve bunu da artık kendisi görebiliyordu. Chanyeol'e olan ilgim takıntılık derecesi ulaşmıştı. Bir insanla birlikte bir şeyler yapmadan ne kadar aşık olabilecektim ki? Onunla paylaşamadıklarımı Hoseok'la paylaşmış, onunla yapamadıklarımı Hoseok'la yapmıştım. Hoseok artık benim hayatımın merkeziydi.

Jungkook bir şeyler ayarladıktan sonra eline aldığı makinesiyle bir anda duraksayıp Hoseok'a baktı. "Bir şey sormadan başlamak istemiyorum. Onu Chanyeol belasından sen mi kurtardın?"