He OWNS Me (COMPLETED)

Chapter 58

MIAH'S POV

"Ate." Rim tapped my shoulder. Kanina pa nakaalis ang doctor, at iyak lang ang tanging reaksyon ko sa mga sinabi nito.

Hindi ako makakakita nang ilang buwan? Naririnig ba nila sinasabi nang doctor? Parang bulag na din ako non. Damn it, magiging pabigat ako nang ilang buwan. Ayoko, ayoko.

Nilukot ko ang bedsheet.

"Hindi pwedeng ganito. Ayoko. Ayokong maging pabigat." Mariing sabi ko habang hinihigpitan ang pagkakalukot sa bedsheet.

"Ate. Sssshh. Tahan na." Nina said and hugged me tight.

"Miah. Don't worry. Nandito ako." Natigilan ako sa narinig ko.

"What the hell. Bakit andito ka pa? Huh? Just leave me alone." I shouted out, tinabig ko si Nina at sinubukang magpalo pero muntik na akong mahulog pero may sumalo sa akin.

"Miah, huwag nang matigas ang ulo. Have you heard the doctor? Huwag kang mastress."

Nang umayos ang upo ko tinulak ko siya. Damn him, siya pa talaga ang sumalo sa akin. F*cking sh*t. Hindi pa niya alam na siya nga ang nagpapastress sa akin.

"You make me stress. Kaya pwede ba lumayas ka. Ayoko sa'yo. LEAVE ME ALONE."

"Ate naman. Please tama na. Hayaan mo na si Kuya Histan. Papa call me na hayaan si Kuya na alagaan ka, ayoko man he needs to take care of you."

Napakuyom ako nang kamao ko. He needs to take care of me? Anong pakialam niya? I don't need him.

"Wala akong pakialam, wala siyang pakialam sa akin. Palayasin niyo siya at kung ayaw niyo magsama kayong umalis dito. Ayoko sa inyo. AYOKO." Galit na galit kong sigaw.

Hindi ba talaga nila naiintindihan? Ayoko nga sa lalaking ito. Bakit ba ang hirap para sa kanila intindihin iyon?

"Miah, please let me take of you."

"NO! I DON'T NEED YOU. I DON'T NEED YOU. JUST LEAVE ME ALONE. RIM GET HIM OUT OF HERE." Sigaw ko pa.

"Pero Ate a-"

I cut Rim off.

"Then iwan niyo ako ayoko sa inyo. Leave me alone." Matigas kong sabi tapos nahiga ako at kinapkap ang kumot at nagtalukbong. I force myself to sleep, ayoko sa kanila. Ayoko. Nahihirapan ako, nasasaktan, naiirita.

*---***---*

"Ate, kain na." Hindi ko pinansin si Nina.

I just stay sit, damn sobrang nakakabaliw itong wala kang makita kahit gustuhin mo man, you just using your ear to hear what's going on around you. Ni hindi mo alam kung may tao ba sa paligid o wala, kung hindi pa magsasalita hindi mo malalaman.

Ayoko na, ayokong mabuhay sa dilim. Ayoko nang ganito. Damn it. I hate this.

"Nina, ako na. Umuwi na muna kayo." Nakuyom ko kamao ko nang marinig ang boses na iyon. Nakatulog na ako kanina at nagising na hindi pa din umaalis ang lalaking ito dito. Ano bang gusto niyang palabasin? Na kailangan ko siya dahil bulag na ako?

"Pero Kuya baka magwala lang si Ate." Nag-aalalang sabi ni Nina.

"Mabuti at alam niyo." Matigas kong sabi.

"Don't worry, ako nang bahala, wala pa kayong tulog diba, magpahinga na muna kayo at matulog." Natigilan ako sa sinabi ni Histan sa mga kapatid ko.

Damn, oo nga pala, silang dalawa ni Rim ang nag-aasikaso sa akin dito, kahit gabi nag-uutos ako sa kanila, kahit malalim na ang gabi, inaalagaan nila ako, inaasikaso. Bakit hindi ko agad naisip iyon? Hindi ko man lang naisip na napapagod na sila.